6. Bölüm

212 23 108
                                    

Minho:

Jisung eve gelmemişti. Gelemezdi zaten biliyordum. Yolları bilmiyordu. Her yerde onu aramıştım. Gidebileceği her yere bakmıştım.

Ama onu hastanede bulmayı beklemiyordum.

Komadaydı.

Tam 5 gündür komadaydı.

Şerefsiz Woojin ve arkadaşları onu komaya sokmuş ve sadece ek-10 doldurarak işten sıyrılmışlardı.

Zenginlerdi çünkü.

Bu okuldan nefret ediyordum. Adaletsizliklerden nefret ediyordum. Jisung için elimden hiçbir şey gelmemesinden nefret ediyordum. O komadayken benim yanında olamamamdan, derste olmak zorunda olmaktan nefret ediyordum.

Aslında pek de zorunda sayılmazdım...

Evet okuldan kaçacaktım.

Şuanda tenefüse girmemize 5 dakika vardı. Birazdan zil çalacaktı ve herkes öğle molası olduğu için kantine inecekti.

Ve tahmin ettiğim gibi oldu. Herkes kantine hücum etti. Issızlığı fırsat bilip arka kapıya doğru yürüdüm. Ama tabiiki kapalıydı. Zaten burdan çıkmayı planlamıyordum. Arka kapının yanında bir tümsek vardı. Burdan yararlanarak tellerin üstünden atlayabilmiştim.

Sadece karnım biraz çizilmişti.

✯✯✯

Hastaneye gittiğimde Jisung gözlerini açmıştı.

Kendimi suçlu hissettim. Gözlerini açtığında yanında olamadığım için.

En kötüsüde yanında benim yerime o psikiyatristlerden biri olmasıydı...

Jisung:

Gözlerimi araladığımda bedenim çok ağrıyordu. Göz kapaklarımı açmakta zorluk çekecek kadar güçsüzdüm.

Ama onun için açtım gözlerimi, onu görebilmek için.

Ama yoktu Minho. Yanımda değildi.

Beni unutmuş muydu?

"Ne alaka? Sende hemen beni unuttu falan diyorsun. Bu gidişle iyileşemezsin sen." dedi iç sesim. Bir noktada haklıydı. Minho'ya söz vermiştim iyileşeceğime dair. İyileşmeliydim.

Sonra bir anda odaya psikiyatristim Bay Jeonghan girdi.

"Uzun zamandır görüşmüyoruz değil mi Jisung?" demesiyle yutkunmam bir oldu.

"Evet. Uzun zaman oldu.." diyebildim.

"Çok fazla kasma. Relax ol. Kalp atışlarını ekrandan görebiliyor ve bundan hoşlanmıyorum." dedi iç sesim. Benimle ilk defa bu kadar ciddi konuşuyordu. Ayrıca neden bundan hoşlanmıyordu ki?

"Sadece bundan değil. Sana yapılan testlerden, söylenen sözlerden, maruz kaldığın manipülasyonlardan hepsinden nefret ediyorum. Hepsi onlar için yeni bir bilgi oluyor. Nasıl yaparsın bilmiyorum ama onlardan kurtulman lazım Jisung." diyerek devam etmesinin üzerine tüylerim diken diken oldu.

Sanırım herkesin ortasında bir bok bilmeyen tek kişi bendim.

Bay Jeonghan devam etti, "Şimdi sana soracağım sorulara net cevaplar ver Jisung." dedi.

Patient |minsung|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin