Kemanist | Hyunlix

7. Kulüp

Cumartesi günü güzelce hazırlanıp kulübe gittim. Sonuçta hocanın özel muamelesiyle kayıt yapmıştım, gitmesem ayıp olurdu. Hyunjin olmasa bile devam etmeliydim.

Oraya geldiğimde hocayla selamlaştım. "Felix, geçen hafta biraz geri kaldığını fark ettim. Bu yüzden birinin seni çalıştırması gerektiğini düşünüyorum. Hyunjin'i belki duymuşsundur, sizin fakültede. O sana yardımcı olacak."

Hyunjin içeri gelip beni görünce şaşırdı.
"Hm? Sen de mi bu kulüptesin?"

"Aa birbirinizi tanıyor musunuz? Çok iyi denk geldi. Rahatça çalışırsınız o zaman."

İkimizi ayrı bir odaya getirdi ve "Hyunjin ilk 4 dersi sana öğretsin, sen de ona izinli olduğu günün dersini öğret. Nasıl fikir? Bugün genel tekrar yapacağımız için şarkı sürekli baştan oynatılacak. Kafanız karışabilir, burada çalışın." dedi.

Başımızla onayladıktan sonra dışarı çıktı. Hyunjin de ilk dersi öğretmek için tam yanıma geçti. Aynadan birbirimize bakıyorduk.

Yaklaşık 1 saat boyunca ilk kısımları çalışarak oturtmayı başarmıştık. Sonraki part için bacaklarımı araladı ve ellerimi yumruk yapıp öne getirdi. Aynı benim gibi durarak koreografinin devamını gösterecekti.

"Poppin..." diye mırıldandı. Bir elini yanağına diğer elini kasığına koydu ve alt kısmını öne doğru hareket ettirmeye başladı.

Kötü düşünmemek için elimden geleni yapıyordum ama... BU NE? BUNA NASIL BİR TEPKİ VERMEM GEREKİYOR?

Şok olmuş yüzümü görünce zorlandığımı düşündü. Anlamam için daha yavaş bir şekilde tekrar yapmaya başladı. Bu daha da fenaydı.

Aklımdan o sırada her türlü şey geçiyordu. Kendimi pislik gibi hissettim ve hemen odadan çıktım. "Bunu yapamayacağım!"

Kapıdan çıkıp yere yanıma oturdu.
"İyi misin Felix?"

Sapık düşüncelerimle onun yanında durmak bile kötü geliyordu. Hyunjin onun hakkında bunları düşündüğümü bilse ne tepki verirdi acaba?

"Ben sanırım devam edemeyeceğim."

Çenemi tutup kendine çevirdi ve gözlerime baktı. "Eğer stres oluyorsan bir şekilde atlatmanı sağlarız. Ben... o gün dediklerim için üzgünüm. Bu yanlıştı."

"Hayır stres olmuyorum Hyunjin.
Sadece bu hareketi geçebilir miyiz?"

Başıyla onaylayınca bir sonraki adıma çalıştık. Ama yine de sadece bugünlüğüne o hareketten kaçabilmiştim. Eninde sonunda öğrenecektim.

🎵🎵🎵

Ertesi gün tekrar buluştuk. Koreografinin devamına çalışmaya karar verdik. Bileğimi tutup kaldırdı. Diğer elimi yüzümün önüne getirdi ve ağzımı örttü. "Şimdi ayaklarını hafif çapraz yap."

Parmaklarımı ve başımı nasıl hareket ettireceğimi de gösterdi. "Bundan sonra nakarat kısmı gelecek."

Yaptığı hareketi tekrarlarken yavaş yavaş ezberlemeye başlamıştım. Sonrasında toplu bir şekilde birkaç kez daha tekrarlamıştım.

Artık Hyunjin'le temas kurduğumda daha rahattım, eskisi kadar gerilmiyordum. Rahatça bileklerime dokunuyordu, elimi tutuyordu.

Biz gittikçe daha da yakınlaşıyorduk...

🎵🎵🎵

Son bir gün daha çalışmaya karar verdik. Ben de ona gelmediği gün ne yaptığımızı öğrettim. Sonunda koreografi oturmaya başlamıştı. "Poppin..." kısmı hariç.

Evde çalışmıştım ama Hyunjin'in önünde yapamamıştım, beni izlediği için utanıyordum ve o kısmı her seferinde geçiştiriyordum.

"Kendini serbest bırak Felix. Neden çekiniyorsun ki?" demesi beni hiç de rahatlatmamıştı. Daha da gerilmiştim.

Bir süre düşündükten sonra "Hmm tamam o zaman... Aynı anda yapalım. Belki de birbirimizi izlememizden çekiniyorsundur." dedi.

Bu gayet mantıklıydı, başımı olumlu anlamda sallamıştım. Şarkıyı açılınca birlikte yapmaya başlamıştık ki tam o kısımda beni izlediğini fark edip panikle durdum.

"YA! BANA BAKTIĞINI GÖRDÜM!"

Ondan uzaklaştığımı anlayınca güldü ve hızla yanıma yaklaşmaya çalıştı. Ben ise yüzümü kapatıp ondan kaçıyordum. Resmen peşime vermişti.

-Sana bir daha asla güvenmeyeceğim!
-Hahaha dursana bir!
-Hayır!

Sonunda beni belimden yakaladı, tuttuğu gibi yere yatırdı. Tekrar kaçmamam için üstüme çıkıp bileklerimi tuttu.

Ondan kurtulmaya çalışıyordum ama bu hiçbir işe yaramıyordu, gücüm yetmiyordu. İkimiz de nefes nefese kalmıştık. Hyunjin böyle üstümde durunca ateş basıyordu.

Sonunda ikimiz de durgunlaşınca yumuşak bir tonla "Neden bu kadar utangaçsın Felix? Her zaman böyleydin gerçi..." dedi.

"Yapım böyle olamaz mı? Herkes çok mu cesur olmak zorunda?!" diye yükseldim.

Güldü ve "Tamam tamam, haklısın. Ama dansı bugün bitirmemiz gerek." dedi.

"Orayı yapabiliyorum, sana göstermeme gerek yok." deyip tekrar ellerinden kurtulmaya çalıştım. Maalesef ki bir milim bile kıpırdamıyordu.

"Yalan söylemediğini nereden bileyim? Öğrenip öğrenmediğini görmem gerek."

"Asıl yalancı sensin, bana bakmayacaktın..." derken utandığım için sessizleştim.

Birkaç saniye gözlerime baktı.
"Aslında gayet seksiydin Felix..."

Bu dediğiyle yüzümün sadece bir saniyede ısındığını hissetmiştim. Hyunjin resmen beni seksi bulduğunu söylemişti? Yanaklarımın kızarmaması için dua ediyordum...

Beni rahatlatmak için az önceki ses tonuna döndü ve "Utanmazsan devamını da göreceğim, sonra işimiz bitecek." dedi.

Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra üstümdeki vücudu ittirmeye çalıştım. "Tamam, çekil de göstereyim."

İkimiz de kalkınca müziği açtı. Derin bir nefes aldım ve tüm cesaretimi toplayıp kendimi hazırladım. "1,2,3, Poppin..."

Direkt yaptığımı görünce o da şaşırarak alkışladı. "Güzel, pürüzsüzdü. Bak o kadar da zor değilmiş."

Hyunjin eskisine göre daha kibar davranıyordu ve bu kalbime hiç iyi gelmiyordu. Ben de onun yanında resmi kalıpları kullanmayı bırakmıştım, artık tamamen gevşemiştim.

🎵🎵🎵

Ertesi gün bizimkilerle bir parkta buluştum ve son yaşananları anlattım. Yoksa kalbimin içinde kalıp patlayacaktı.

-OHA
-NE DEDİN SEN?
-ÜSTÜNE Mİ ÇIKTI?!

"Yani evet, o sırada rahat durmuyordum. Beni sakinleştirmek için tuttu."

-Vay be...
-Bir dışarıdaki Hyunjin'e bak;
bir de Felix'in yanındaki Hyunjin'e...
-Gerçekten şanslısın!

Gülümsesem de hemen kendime geldim. "Ama onun yanındayken kalbim rahat durmuyor ve saçma hareketler yapıyorum."

-Hyunjin'in bu hareketlerinden
rahatsız olduğunu sanmıyorum.
-Bence de. Aksi takdirde araya
mesafe koymaz mıydı yani?
-Acaba... o da senden mi hoşlanıyor?

İhtimalini düşünmek bile kalp krizi geçirmeme sebep olmuştu. "NE?!"

-Emin değilim tabii. Çok uç bir hayal...
-Yani evet, bel bağlanmamalı.
-Yöneliminin ne olduğunu bilmiyoruz.

Arkadaşlarımın teorisiyle soluklarım dengesizleşmişti. "Hyunjin benden hoşlanırsa... KALBİM DAYANMAZ Kİ!"

İkili yanıma oturup beni sakinleştirmeye çalıştı. Poşetten çıkardığı içecekleri ısınan yanaklarıma koydular.

"Al şunu iç tamam..."

🎵🎵🎵