Kemanist | Hyunlix

15. Sağlıkta

-Hyunjin'in ağzından-

Gün sonunda kazanan açıklanacaktı. 5 grup sahneye çağrılmıştı, bunlardan biri de bizdik.

Kazanan olarak ismimiz söylendiğinde Felix bir an donup kaldı, sanırım olayı algılayamamıştı. Diğerleriyle tepinerek birbirimize sarılırken o da kendine gelip bize katıldı.

Ödülü almak için sahnenin ön kısmına geçmiştik. Bangchan kısaca konuşma yaptıktan sonra bize büyük bir zarf verildi, içinde bol miktarda para ve otel bilgileri yazıyordu.

"HADİ ULSAN'A GİDELİM!"

🎵🎵🎵

Bavullarımızı hevesle toplayıp yola çıktık. Otobüste arka arkaya 3 çift koltuk alınmıştı. En arkada Seungmin ve Bangchan oturuyordu, Felix ile ben de ortadaydık.

Changbin zarfı açtı ve ödül bilgilerini inceledi, sonra arkasına dönüp birden bağırdı: "BU ODALAR TEK KİŞİLİK DEĞİL İKİ KİŞİLİK!?"

Herkes birbirine bakmaya başladı. Garip bir sessizlik oluştu. Diğer dörtlü ikimizin zaten birlikte kalacağını bildiği için kendi aralarında nasıl dağılacaklarını tartıştılar.

Bangchan'ın Seungmin'le kalmak istediği açıktı. Bana çok yardımcı olmuştu, artık destek sırası bendeydi.

"Bence Seungmin Bangchan ile kalsın." dediğim gibi arkadaşımın bana sırıttığını gördüm.

Seungmin tam reddetmek için hareketlenecekti ki Jeongin lafa atladı. "Ben de Changbin'le kalmak istiyorum zaten."

"NE?!" diye bağıran kişi Seungmin'di. İhanete uğramış gibi hissediyordu.

"Ne alaka ya?" deyip ekledi Felix. Bangchan'ın arkadaşından hoşlandığından haberi yoktu.

Seungmin'in görmeyeceği açıdan Jeongin'e de sırıttığını gördüm. Onlar ne ara konuşup anlaşmıştı ki? Bangchan işini biliyordu...

🎵🎵🎵

Gezebildiğimiz her yeri gezdik. Burası mükemmeldi. Hava soğuk olduğu halde denizi de görmeye gittik.

Öğleden sonra gruplara dağılmıştık. Akşam diğerleriyle tekrar buluşana kadar Felix ile her yeri dolaşmıştım. Bazen bir şey yapmadan sadece onu izliyordum. Her hareketi çok tatlıydı...

Artık onsuz yapamayacak hale gelmiştim. Barışmasaydık uzun bir süre ölü gibi yaşamaya devam ederdim. Liseden beri ilk kez herhangi biriyle yakınlaşmıştım ve bu yakınlaşma arkadaşlıktan da öteydi.

Onu ilk gördüğüm zamanları hiç unutmuyorum. Sürekli panik halindeydi ve beni hayranlıkla izliyordu. Şimdi de ben ona hayran kalmaya başlamıştım.

Birden aklıma kokusu geldi ve ona sarıldım. Yine o yumuşak koku... Kokusunu özlediğimde veya sarılmak istediğimde direkt yanımda olması büyük bir şanstı. Bunları düşününce bırakmadım ve saçlarını öpmeye başladım.