Kemanist | Hyunlix

9. Plan

-Hyunjin'in ağzından-

Sınavlar arası molada dışarı çıkıp hava alırken yanıma gelen beden bana seslenmişti. "Selam!"

-Oo Bangchan, Selam.

-Sınavlar nasıl gidiyor?

-Son bir uygulama kaldı. Siz ne yaptınız?

-Bizim bitti. Çok kısa vaktini alacağım. Şu çocuğu tanıyor musun? Ve ona sarılan çocuk kim, sevgilisi mi?

Gösterdiği gibi telefonu elime aldım ve fotoğrafı inceledim. O da şaşkın şaşkın bana baktı. "Hey Hyunjin, iyi misin? Gözlerinden ateş çıkıyor..."

-Sarı saçlısı Felix. Bu yanındaki Jeongmin miydi Seungin miydi neydi, tanıyorum. Felix'in sınıfında bir çocuk. Nereden buldun bunu?

-Bizim okuldan Jeongin diye biri paylaşmış. Resmen herkesle takipleşiyor. Son attığı gönderide bunu gördüm, sana sorayım dedim.

-Hesap sahibi Jeongin ise bu çocuk Seungmin olmalı. İsimleri karıştırmışım az önce, kusura bakma.

-Anladım, Seungmin demek... Bir süredir bu çocuğu arıyordum. Sarıldıklarını görünce hayal kırıklığına uğradım. Sevgililer mi?

-Bunu ben de en az senin kadar merak ediyorum. Az önce telefonunu pat diye aldığım için üzgünüm, heyecanlandım.

"Sarışından mı hoşlanıyorsun~" diye gülmeye başlayınca "Ne?" deyip şok olmuş bir şekilde yüzüne baktım.

"Yoksa Seungmin'den mi hoşlanıyorsun?" diye ekledi ama bu sefer endişeli ve meraklı bir ifadesi vardı.

"Hayır Bangchan. Hoşlanmıyorum. ASLA."

Derin bir nefes aldı ve duvara yaslandı: "Oh rahatladım... Ondan hoşlansaydın hoş olmazdı. Neyse ben gideyim sana sınavda başarılar."

Birbirimizden ayrıldıktan sonra kara kara düşüncelere dalmıştım. Felix ve o çocuk... Her zaman dip dibelerdi ama bu durum hiç dikkatimi çekmemişti?

Sınav boyunca aklımda olan tek bir şey vardı o da ikisinin sevgili olma ihtimaliydi. Bunu bir an önce açıklığa kavuşturmalıydım.

🎵🎵🎵

Sınav haftası geldiği gibi Niki daha da kötü hastalanmıştı. Dersimi bile hastanede çalışıyordum. Sınavım bittiği gibi de geri dönüyordum. Ablam işte olduğu için Niki'nin bir saniye bile tek kalmasını istemiyordum.

Bir gece ablam, bir gece ben nöbetleşe sabahlıyorduk. Bu şekilde sınavlara girmek benim için çok yorucuydu... Hafta bitince kendime gelmiştim, hep Niki'nin yanındaydım.

Annem öldüğünde o daha 10 yaşındaydı. Ben liseye yeni başladığım için kafam dağılıyordu ama Niki... aramızda en çok zorlanan oydu.

Annem öldükten sonra babam iyice sigaraya bağımlı olmuştu. Akciğer kanserini yenemedi ve 3 yıl sonra o da öldü.

Niki Koah hastası. Hekim "Etrafında çok sık sigara içen biri var mıydı? Pasif içicilikle de gelişebiliyor." deyince kaynağın babam olduğunu anladık...

Benle ablam ders yoğunluğundan dolayı evde pek durmazdık. Ama Niki... okuldan döndüğü gibi eve gelirdi. Babamla arası en iyi olan ve onunla en çok vakit geçiren de oydu.