Rodzina Monet - Znak dzieciństwa

rozdział 14

Biegliśmy już dość długo kiedy usłyszeliśmy krzyk bólu, rzuciliśmy się w tamtym kierunku prosząc oto by poszkodowaną nie była nasza siostra. Niestety nasze prośby nie zostały spełnione, bo zobaczyliśmy widok, który rozrywał nam serca. Nasza siostrzyczka płakała, a jakiś wielki pies był przyczepiny do jej nogi.
Spojrzałem na Vincenta, który patrzył na to ze zaciśniętymi ustami. Nie zdążyłem zareagować, a już powietrze przeszył niesamowity huk z bistoletu Vincenta.

Pov. Will

Krzyk Hailie można było usłyszeć w tym momencie na drugim końcu świata.
Ciało psa upadło z hukiem na ziemię, a my rzuciliśmy się w stronę dziewczynki.
- Nic jej nie jest? - zapytałem.
- No nic prócz tego, że ugryzł ją pies, a w dodatku teraz trasnęła ją kula, a my nie mamy żadnej choćby najmniejszej apteczki, a tak jest w miarę znośnie - powiedział sarkastycznie Dylan, biorąc Hailie na ręce.
I kiedy wstał ktoś brutalnie zabrał Hailie Dylanowi i jak się okazało to był to Vincent.
- Już książniczko nie płacz. Jedziemy do szpitala - powiedział stsnowczo Vincent ruszając z Hailie biegiem w stronę domu.

Po chwilk byliśmy w szpitalu, a lekarze zabrali małą na salę operacyjną. Mogliśmy mieć tylko nadzieję, że wszystko będzie dobrze i że Hailie wyjdzie z tego cało.

Pov. Hailie

Obudziłam się czując przeszywający ból w lewej nodze, który był nie do zniesienia.
Zaczęłam płakać i niemal automatycznie wcisnęłam czerwony guzik koło łóżka tak jak one mnie tego uczyły.

- Hailie, a teraz pamiętaj... jeśli kiedykolwiek będziesz w szpitalu, a nas nie będzie obok i się źle poczujesz masz natychmiastowo nacisnąć czerwony guzik, dobrze kwiatuszku?
- Tak mamo - odpowiedziałam kiwając główką ze zrozumieniem.
- Pamiętaj Hailie, że my nigdy cię nie zostawimy - powiedziała babcia, a dopiero teraz przypomniałam sobie ten moment.
- ... pamiętaj.