verliefd op een agent.

de strijd.

Violet pov.
We gaan naar huis om onze tassen te halen en dan vertrekken we naar kantoor. Als we daar zijn zien we koen, de chef en 2 vrouwen van het leger staan. We stappen uit en gaan naar ze toe. Ok we zijn er allemaal. Iedereen er klaar voor. Nee maar ja. Ok dit zijn karen en charlotte zij gaan jullie helpen bij de missie. Ok dan. Dan komt er een bus. Eric krijgt het wat moeilijk en knijpt in mijn hand. Rustig maar. En we stappen de bus in. De chef blijft buiten staan. En wij stappen de bus in. Koen ergens in het midden de 2 vrouwen vandoor en ik en Eric helemaal achterin. 1 van de vrouwen staat recht en spreekt. Ok strijders we gaan daar ons uiterste best doen om te winnen en levend terug naar huis te keren en weer rustig te kunnen leven zonder angst. Maar nu zou ik maar gaan slapen binnen 4 uur komen we aan bij de rivieren van Duitsland daar staat een bootje op ons te wachten en daar mee varen we rond. Maar bij de rivieren zijn ze toch juist aan het vechten. Ja dat weet ik maar het is de enige manier om er te geraken is met het bootje dus we moeten er naartoe. Ok dan. Slaapwel iedereen behalve de chauffeur natuurlijk. En tot over 4 uur. Ja. Het zijn maar kleine zeteltjes om in te slapen maar het moet. Ik leg mijn hoofd op Eric zijn schouder en haak mijn arm in zijn arm. Violet ik kan het niet. Wat kun je niet schat. ik kan niet slapen en denken aan wat er over 4 uur gaat gebeuren. Schatje ik weer het het zal moeilijk zijn maar slaap nu het zal nog lang duren voordat je weer kunt slapen en misschien lig ik de volgende keer niet meer naast je. Nee dat wil ik niet violet stop daarmee met jou gebeurt er niks hoor je me niks. Oh schatje dat weet ik en met jou ook niks we gaan dit overleven voor wout. Ja voor wout. Ik hou van je. Ik ook van jou. 4 uur later. Opeens horen we allemaal geschiet. Ik wordt meteen wakker. Ik maak Eric ook waker. Eric Eric het is begonnen. Ok dan ik ben er klaar voor laat het aar komen. Dan wordt de bus gekanteld Door veel schoten tegen de wagen. We gaan er allemaal heel voorzichtig uit maar zien dat de buschauffeur dood is. Ja Lap hè. Kom rennen. Nu is het iedereen voor zich zelf. Ren richting het bos en ga Door naar de rivieren. Ok begrepen. Maar dat geld niet voor ons hè schat. Nee wij blijven bij elkaar. Ja inderdaad. Kom. We rennen allemaal zo hard we kunnen. Dan zien we allemaal mensen op ons afkomen met messen en geweren. Ooh nee. Geen paniek harder rennen. We rennen zo hard mogelijk. Er komt een man op me af. Eric is al weg. Dood me niet alstublieft dood me niet. U doden waarom zou ik. Hij doet zijn masker af en ik zie dat het Joe is mijn beste vriend van de lagere school. Joe ben jij dat. Violet dat is lang geleden. Ja te lang hè. En ik omhels hem. We moeten nog eens afspreken. Ja inderdaad. Maar niet nu maar als de oorlog gedaan is. Ja prima. Maar dan komt Eric eraan en pakt zijn geweer en schiet Joe neer. Nee Eric nee. Hij trekt me mee. Juist op tijd want daar komen de andere aan. We rennen naar de rivier. Maar Eric valt ik wil hem gaan helpen. Nee ga ik red me wel. Nee ik blijf bij jou. Violet ga.
OK dan. Ik ren en ren naar de rivier. Ik zie het bootje staan iedereen zit er al in. Ik spring er in. Koen zegt violet waar Is Eric. Die...die Is gevallen ik wou hem helpen maar ik moest Door rennen. Is hij...Nee allé dat weet ik niet. Ja we moeten hier weg we kunnen niet wachten op hem. Wat nee nee dat kunnen jullie niet maken. Toch wel. En ze beginnen te roeien. Ik roep. Eric Eric. Maar ik hoor niks terug. Dan hoor ik iets uit de struiken komen. Ik kijk angstig naar de struik. Dan komt Eric uit de struiken gelopen. Ik krijg de tranen in mijn ogen. Eric. Hij loopt en springt het water in hij zwemt naar de boot ik trek hem de boot in. Ik omhels hem stevig. Dan laat ik hem los. Ik kijk met tranende ogen naar Eric. Rustig maar ik ben er. Ik dacht dat je... stttt Stil maar. En hij duwt me tegen zich aan. Dan ga ik terug recht zitten Eric zijn hemd staat half open en daardoor zie ik bloed. Ik trek zijn hemd verder open en ik zie een grote en diepe wonde. Hoe is dit gebeurd. Een mes. Wat. Rustig zo erg is het niet hoor. Ja ja kom ik verzorg het. Ok. Ik trek een reep van mijn blouse af. En dep het in het water. Dan leg ik het tegen Eric zijn wonden. Aahh. Stttt anders geneest het niet. Ik druk het er heel stevig op en dan bind in het er rond. Ok morgen ga ik er een ander rond doen en zo tot dat het genezen is. Ok. Iedereen is gaan slapen behalve koen die roeit. Doet het nog veel pijn. Ja vooral omdat je er net op geduwd hebt. Ik buig over hem en kus hem. En doet het nu nog pijn. Minder. En ik kus hem nog eens. Dan ga ik met mijn hoofd op zijn borstkas liggen. En ik val in slaap. Even later. Opeens horen we een bots. Het is onze boot hij is gebotst tegen een grote steen. Door de botsing word ik wakker. Wat wat is er gebeurd. Eric kalmeert me. Rustig we zijn alleen maar gebotst. Aah Ok. En hoe is het met je wonden. Beter. Mag ik eens kijken. Ja doe maar. Ik kijk ernaar. En zie het blauw worden. Eric dit is helemaal niet beter. Hoezo. Het word blauw. Ok. Ik trek het verband er af en doe er een nieuwe op. Dan komen we op het land. We stappen uit de boot. Karen zegt Ok we gaan ons
Opsplitsen. 2 van jullie gaan eten zoeken, 2 gaan een schuilplaats zoeken en 1 houd de wacht bij de boot. Ik en Eric gaan een schuilplaats zoeken. Koen en charlotte gaan eten zoeken en karen blijft bij de boot. 4 maanden later. Is de oorlog gedaan en mogen we weer naar huis. We stappen de bus in en gaan naar huis. Het is weer 4 uur rijden. We zijn allemaal zo vuil als iets iedereen heeft wel wat letsels van de oorlog. Eric heeft die wonde aan zijn borst. Ik heb een paar messensteken in mijn benen. Koen heeft een heleboel schramen op zijn hoofd. En de vrouwen van het legen ook alleen wat schrammen. Ik neem Eric heel goed vast. En ik ga tegen hem aan liggen. Eric dit veranderd ons hele leven. Ja ik weet het. We hebben daar te veel gezien om gewoon verder te leven en doen alsof er niks gebeurt is. Ja ik weet het. En ik heb Joe zien sterven. Wie is Joe. Dat was mijn beste vriend van de lagere school. Is dat die ik neer heb geschoten. Ja. Ooh het spijt me dat wist ik niet. Nee dat kon je ook niet weten. Het spijt me. Het is al goed het is gebeurt en we kunnen het niet meer terug draaien. Ja. Hoe zou wout eruit zien. Groot. Ja natuurlijk hij is 2 jaar. Dat we dat gemist hebben.