The Heir and The Heiress

Chapter Eighteen

Chapter Eighteen

 

(Still Tan's POV)

 

3AM na, pero hindi parin ako makatulog. I don't think I can make it tomorrow. Kaya tinext ko agad si Jake at sinabing hindi ako makakapasok sa cafe.

 

Hindi sa nababother ako sa presence ni Carrie. Pero nababother ako na baka malaman ni Lauren 'to. Ayokong magkasira kami nang dahil sa pinsan nya na nagkataong ex ko. At ayoko din namang masira ang relasyon nilang magpinsan. Sya at si Mamita lang ang meron si Lauren.

 

I finally got myself into sleep after a few shots of rum.

I opened my right eye. Hinagilap ng halos nakapikit ko pang mata yung wall clock. 7AM palang. 4 hours palang ang tulog ko. I better go back to sleep. As I turned my head to my left, I saw a familiar face sleeping beside me. I closed my eyes again and felt a heavy load on my left arm. Then I opened my eyes again and widened when I turned my head to my left. Surprised when I saw Carrie lying beside me. What surprised me more is that she's naked! And I am naked too!!!

 

Anong nangyari?! I can't remember anything. I wasn't that drunk. At least I should remember something. But no! I can't remember anything! I fell asleep after texting Jake and that's it!

 

"Carrie! Gumising ka!" niyugyog ko sya para magising.

 

"Mmm..." she moaned. "Tristan, ang aga pa. Inaantok pa ako."

 

"Gumising ka nga, Carrie! Anong nangyari?!" she finally opened her eyes after I pull my arm from her head. Hinila nya yung kumot para ibalot ang sarili habang pupungas-pungas pa.

 

"Ano ba? Tristran, ang ingay-ingay mo. What's wrong with you?" napahawak sya sa ulo nya. "Aww...ang sakit ng ulo ko. I need Aspirin, Loves. Can you get me one?"

 

"Loves?! Carrie, nababaliw ka na ba? Anong nangyari? Anong ginawa mo?!"

 

"Ginawa ko?! Tristran, ginawa natin! Nothing happened na hindi mo ginusto!"

 

Oh my God! I screwed up! Paanong may nangyari sa amin na hindi ko maalala. Imposible. Naisubsob ko yung mukha ko sa palad ko. Paano ko ba maayos 'tong pagkakamaling 'to? Wala akong ibang naiisip sa ngayon kundi si Lauren. Ano ba talagang nangyari sa amin? Bakit wala akong maalala? Hindi ako ganun kalasing.

 

Then I heard a phone ringing. As I look up, I saw Carrie holding her phone, still covered with a blanket.

 

"Hello...A-ah...nandito ako sa bahay ng friend ko. College...friend ko. Ngayon lang kasi kami nagkita kaya ayun...we had a lot of catching ups to do kaya nagovernight na ako sa house nya. Why?...Thanks, pero baka mamaya na ako uuwi...yeah...okay...bye."

 

Parang biglang nagpanic ang buong sistema ko. Naramdaman ko yung matinding nerbyos sa dibdib ko.

 

"Si Lauren ba yun?"

 

"Yup." sagot nya. Humiga sya ulit sa tabi ko, habang ako nakaupo na. "So..."