"Peki ya Park'ların malikâne?"
"Oraya giremeyiz patron izin vermez."
"Woo shik?"
"O da olmaz zaten girdik dikkat çekeriz."
"Buldum! Oh ajummaların evi!"
Chan gözlerini kınarcasına kısıp hyunjin'e bakmıştı "Oraya izin verilmiyor, ayrıca yaşlı birini mi soyacağız bay hwang!"
hyunjin yorulmuşçasına oturdu "O zaman sen bir şeyler öner chan, iki saattir didiniyorum."
Sıkıntıdan ter olmuş saçlarımı geri attım "Pislik yeonjun! hep onun yüzünden."
Hyunjin yüzünü asıp önüne dönmüştü "Ben önermeseydim bu olmazdı."
Elimdeki araştırma dolu kağıtları masaya koyup yatakta oturan hyunjinin yanına adımladım "Senin suçun yok ki, minho'ya bulaştığım için oluyor bunlar."
Chan onayladı "Biraz daha araştırırsam beynim patlayacak, bize kahve han'a da bir buzlu içecek alayım"
Gülümsedim "Beni tanıyorsun gerçekten"
Chan gülümseyip kapıya yönelmişti. O sırada da hyunjin homurdanmaya başlamıştı "Çeteden bağımsız çalışsak ne olur anlamıyorum, sanki gelip siz niye burayı soydunuz diyecekler."
"İzin almadan iş yapamayız hyun yoksa çoktan changbini fakir bırakmıştım"
Hyunjin kıkırdadı " Ben de tam şu an yeonjunu soyuyor olurdum!"
Kaşımı havalandırdım "Bu biraz fantezik oldu sanki?"
Hyunjin koluma hızlıca vurdu "Yah! fesat seni! diyene bak"
"Ben ne yapmışım?" dedim şakayla karışık
"Bir kucağa gidemedin diye uğraşıyoruz, ben olsam çoktan oturmuştum"
Şaşkınlıkla ağzım açıldı "Sen ciddi misin şu an?"
"Ciddiyim tabi? hem adam gel seni şey yapayım dememiş ki otur demiş. Hem konforlu da sayılır."
"Ondan bahsetmiyorum, ben Lee minho ve kucak üçlüsünden."
Hyunjin gözünü devirdi "Gören de seni aktif sanar Jisung."
Gururlu bir şekilde göğsümü gerdim "Öyleyim zaten...! Omegaversede yaşasaydık eğer şüphesiz alfa olurdum, hayır hayır hatta enigma!"
Hyunjin gülümsedi ardından ise gülmesi kaybolmuştu" Jisungie....ben aslında az önce söylediğim şey hakkında ciddiydim."
"Ne hakkında?" derken merakla ona bakıyordum
"Çeteden izinsiz girmemiz hakkında?"
Sözünü kescekken devam etti "Tamam biliyorum yanlış belki ama başka çaremiz mi var? şu an hiçbir şey yapmamıza izin vermiyorlar ve zaten paramız yok bir de bu minho pisliği ne yapar bilmiyoruz!"
Ortamı sessizlik kapladığında düşünüyordum buna hiç daha önceden kalkışmamıştım, tepkileri ne olur bilmiyorum. Belki de hiç siklemeyeceklerdi bile.
"Chan hayatta izin vermez buna"
"Haberi olmaz o zaman"
Hızlıca ondan yöne döndüm "Ciddi misin? gizli saklı iş mi yapacağız?"
"Ben de istemiyorum ama öyle yapmamız gerekiyor."
Telefonuma bir mesaj gelmesiyle odağımı ona çevirdim
+82 290 ** ** ** :
5 gün oldu
paranın iki katı mı...yoksa içeri mi attırmalıyım!
belki de arkadaşını da yanında göndermeliyim! yalnızlık çekmezsin ha?
