1 hafta sonra
Bugün 1 hafta oldu, tek olduğum için kafayı yiyecek gibi hissediyorum bu yüzden yazmaya karar verdim.
Kaç kez arasam da Minho aramalarımın hiçbirine dönmedi. Belki de durumu sandığımdan daha kötüdür
2 hafta sonra
Haftalık yazımı tekrar yazıyorum, buraya biraz alıştım. Kendime bir arkadaş buldum, biraz yaşlı birisi ama tatlı. Bana tavla öğretti, geri döndüğümde Minho ile oynamak istiyorum
3 hafta sonra
Chan benimle iletişime geçmiyor. Benden soğumuş olmalı, yaptığım şeyden sonra, belki de beni görmek istememiştir. Olsun, ben yine de ona iyi dileklerimi göndereceğim ve buradan çıkınca kendimi affettireceğim
Aramızda kalsın ama Hyunjin'i de özlüyorum, aynı zamanda da bir daha görmek istemiyorum.
1 ay sonra
Teyipte Minho'yu konuştular bugün! ve biliyor musun? durumu iyiymiş! öyleyse neden beni aramıyor? Ahh, benimki de soru mu? Yaptığım şeyden sonra benden nefret ediyor bile olabilir.
Ben sadece sesini duymak istiyorum, bunun için her şeyi yapardım.
2 ay sonra
Artık haftalık yazmayı bıraktım, sanırım buradan çıkamayacağım. Kaç kez duruşmaya gitsek de sonuçlanmıyor
Umudum tükendi, sanırım her şeyi mahvettim.
3 ay sonra
Bir süredir birisi yemek gönderip duruyor, acaba Minho olabilir mi diye düşünüyorum. Ya da belki abartıyorumdur...
Buraya katlanmak benim için daha da zor hâle geldi, kötü düşünceleri aklımdan atmaya çalışıyorum ama olmuyor
Peki ben bir toz tanesi olsaydım peşimden yakalamak için koşan birisi olur muydu? Hiç sanmıyorum.
İşte bu yüzden ben bir gün ölsem; benim ismim, en hızlı unutalacak isimlerden çünkü yaşadığında umursanmadığı gibi öldüğümde de bir o kadar umursanmyacak
4 ay sonra
Yaprakların her biri turuncuya dönerken hatırlıyorum bekleyişlerimi, sonra ise yapraklar dökülüyor, ben ise hâlâ olduğum yerde; demirliklerin bir köşesinde açık olan küçük pencereden ağaçları izliyorum. Gece oluyor yıldızları, sabah oluyor gökyüzünün mavisinde kayboluyorum.
Bir yıldızlı gecede; düşünürken, zaman nasıl geçmiş fark etmiyorum. İnsanların ayak izleriyollara eşlik etmiş ama ben hala aynı zeminde oturuyorum. En iyi arkadaşım düşüncelerim oldu bu süreçte. Bana zaman geçirmem konusunda yardım ettiği için bir dost mu yoksa içten içe zehirlediği için bir düşman mı karar veremiyorum.
Annem bir insanın hayatını nasıl devam ettirmesi gerektiğini anlatmıştı küçükken bir anımda. Fakat yaşamak' hiç öğretilmedi onun tarafından. Bana hoş, devam ettirme gereği de duymadım hiç.
Çünkü en başında insan gibi de davranılmamıştı
"Hey han jisung, ziyaretçin var."
