Felix üstüme yürümesiyle yakamdan tutmuştu "Kimsiniz siz! kim gönderdi sizi!"
Beni bir hırşımla yere sererken yüzüme yumruğu geçirmişti. Maskem tenimi açığa verirken birden felix sağıma devrilmişti
Hyunjin elindeki sopayı yere atarken elini bana uzattı "Hızlı olalım ve çıkalım şuradan."
-
Arabanın ön koltuğuna atlarken hyunjin sürücü koltuğuna oturmuştu hızlıca arabayı garaja sürüp arabamızı değiştirmiştik ve kendimizinkine binmiştik. Sonunda eve varmayı başardığımızda saat sabah 5'e yaklaşmıştı.
Arabanın kapısını açıp eşyaları yüklendiğimde kapımızın önünde chan'ı görmeyi beklemiyordum. Yavaşça yutkundum, hyunjine dönmemle aynı hareketleri o da sergilemişti.
Chan sinirli bir şekilde yanımıza adımlamıştı.
Bir müddet yüzümüze bakmıştı. Fakat neden bilmiyorum dediği şeyleri damarlarımda hissetmiştim.
"Siz...siz çocuklar..."
Birden bağırdığında ürkmüştüm "Bunu nasıl yaparsınız!"
Tekmesini arabanın açık olan kapısına vurup kapanmasını sağlamıştı
"Hyung...Gerçekten açıklayabilirim, göründüğü gibi değil."
Chan gözlerinden alev saçılırken konuşan hyunjine dönmüştü "Açıklayabilir misin? açıklarsın ha?"
Hyunjine ilerlemesiyle önünü kestim "Benim fikrimdi, ona kızma"
Chan histerik bir şekilde gülerken benden yöne döndü "Senin fikrindi demek?" Beni arabaya ittirmesiyle sırtım arabaya çarpmıştı. Hyunjin endişeyle yanıma geldi
"Hyung şunu keser misin? kabalaşmana gerek yok."
"Yok mu? yok demek! siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz farkında mısınız?"
Hyunjin önünde kollarını birleştirdi "Her zaman yaptığımız şeyi yaptık."
Hyunjine yaklaşırken konuştu "Hayır öyle yapmadınız ve o küçük beyniniz şu an bunu anlamıyor!"
Kaşım çatılmıştı. Chan benden yöne döndü "Diyecek bir şeyim yok, sizi kaç defa uyardım bu konuda"
"Ne halt yiyorsanız yiyin!"
uzaklaşırken hızlıca önüne geçmemle gözlerinden alevler çıkmıştı "Çekil önümden han"
"Sana haber vermem gerekirdi"
"Ama vermedin. Bunu neden yaptın merak ediyorum? Zenginlere karşı olan gururun falan mı?"
"Hyung sen de biliyorsun! o piç bana neler dedi! Parayı vermezsem devam edicekti."
Chan gözlerini devirdi "Verdikten sonra devam etmeyecek mi sandın? Neden bunu çözmek için tehlikeye atıyorsun durumu?"
Gözlerimi kaçırdım "Vermeseydim de napsaydım dediği şeyleri mi yapmamı beklerdin? köleleri mi olayım! ya da buldum zorbalıklarına göz yummalıyım!"
"Onlardan farklı yapan ne seni Jisung?"
Kaşlarım havalanırken ne dediğini anlamaya çalışmıştım
Tabii ki farklıydım, bir çok şey vardı. Bunları saymamı mı bekliyordu şimdi?
Devam etti "Zengin insanları hep kınıyorsun değil mi? Onlar en kötüsü onlar en berbatı... Fakirleri küçük görürler onları suçlarlar.
Peki sen de aynı şeyi yapmıyor musun?"
gözlerimi kaçırırken düşünüyordum
"Bazılarıyla sadece kalbini kırmak için konuştun, bazılarını tanımadan eleştirdin. Zaten bir önemi yok diye evlerine girip eşyalarını çalıyorsun.
