Unicode
တစ်ဖြည်းဖြည်းမှောင်စပြုလာတာနဲ့အမျှ ကောင်းကင်ယံကြီးတွင် လမင်းကြီးနဲ့ ကြယ်လေးတွေဟာ သူတို့ရဲ့တာဝန်ကိုယ်ထမ်းဆောင်ဖို့အတွက်အစီအရီထွက်ပေါ်လို့လာခဲ့ လေသည်...။
ပြီး တော့ခုနတုန်းကဖြင့် သည်းကြီးမည်းကြီးရွာချထားတယ့် မိုးဟာလဲ အခုတော့သူမဟုတ်သလိုပင်...။
ဒါပေမဲ့လဲ မိုးနဲ့အပြိုင်ငိုကြွေးနေခဲ့တယ့် ကောင်လေးတစ်ယောက်ကတော့ အခုထိမျက်ရည်မိုးများ မခမ်းခြောက်သေးဘူး ထင်ပါတယ်လေ...။
"ဂျီမင်း...မငိုပါနဲ့တော့ကွာ အခုအဲ့မျက်ရည်တွေသုတ်လိုက်တော့နော် ကိုယ်မင်းရဲ့မျက်ရည်တွေကိုယ် မြင်ရတာ ရင်နာရလွန်းလို့ပါကွာ..."
မငိုပါနဲ့တော့ဆိုကာ အရှေ့ကိုယ် တိုးလာပြီး သူ့ပါးပြင်ပေါ်မှာ ကျနေတယ့် မျက်ရည်တွေကိုယ် လာသုတ်ပေးတယ့်လူကြောင့် ဂျီမင်းမျက်နှာကိုယ် ဇက်ခနဲတစ်ဖက်ကိုယ် လှည့်လိုက်လေသည်...။
"မထိနဲ့...!!! ခင်ဗျားအသားနဲ့ ထိရမှာရွံလို့..."
မျက်နှာနားကိုယ် ရောက်နေခဲ့တယ့် လက်တစ်ဖက်ဟာ ကလေးငယ်ရဲ့စကားကြောင့် ချက်ချင်းဖယ်ခွာခဲ့မိသည်...။
ဟင့်အင်း...သူမလုပ်ချင်ဘူး...။ကလေးငယ်ရဲ့ ဆန္ဒမပါဘဲ သူကလေးငယ်အသားကိုယ်လက်ဖျားလေးနဲ့တောင်မတို့ထိဘူး...။
နောက်ပြီးကလေးငယ်မုန်းတာလဲ မခံချင်ဘူး...။အခုဆို ကလေးငယ်သူ့အပေါ်မှာထားတယ့် အမုန်းတွေက တော်တော်ကိုယ်များနေခဲ့ပြီမှတ်လား?
ဒါကြောင့်ကလေးငယ် မကြိုက်တယ့်ကိစ္စကိုယ် သူဘယ်တော့မှလုပ်တော့မှာမဟုတ်ချေ...။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်..."
တောင်းပန်ပါတယ်တယ့်လား?
ဘာလို့လဲ ?
ဘာကြောင့်လဲ?
ဂျီမင်း သူ့အရှေ့တည့်တည့်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ တောင်းပန်နေတယ့်လူကိုယ် သူစိတ်ပျက်စွာကြည့်နေခဲ့မိသည်...။
"ခင်ဗျားတောင်းပန်တာလဲ လက်မခံနိုင်ဘူး...!!! ခင်ဗျားကိုယ်အရမ်းမုန်းတယ်...။ခင်ဗျားနဲ့ ဟိုမိန်းမကြီးကြောင့် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သာယာနေခဲ့တယ့် မိသားစုဘဝလေးတွေ ပျက်ဆီးခဲ့ရတာ...!!!"
YOU ARE READING
What is love? (Complete)
Fanfictionအရမ်းမုန်းတယ်.... ဒါပေမဲ့ အရမ်းလဲချစ်တယ်.................
