[Zawgyi]
1
"၃၁ဘုံ၌တည္ေနၾကကုန္ေသာ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱဝါအေပါင္းတို႔က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ"
ထုံးစံကဲ့သို႔ပင္ နံနက္လင္းသည္ႏွင့္ အိမ္အေပၚဘုရားခန္းမွ ဘြားဘြား၏ဘုရားရွိခိုးသံကို မြန္တို႔ၾကားေနရၿပီ။ အခ်ိန္မွာ နံနက္၇နာရီဝန္းက်င္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေပမဲ့ မြန္ကေစာေစာထတတ္တာအက်င့္မို႔ ဘြားဘြားႏွင့္မလွမ္းမကမ္းတြင္ထိုင္ကာ စာအုပ္ကေလးထိုင္ဖတ္ေန၏။
"မမမြန္"
"အမေလး လန့္လိုက္တာဟဲ့"
စာဖတ္ေနတုန္း ေနာက္မွ႐ုတ္တရပ္ထြက္လာသည့္အသံေအးေအးေလးေၾကာင့္ မြန့္ခႏၶာကိုယ္မွာအနည္းငယ္ပင္တုန္သြားသည္။
"ႏွင္းပန္းရယ္ အသံေလးဘာေလးေပးတာမဟုတ္ဘူး"
ရင္ဘက္ကိုဖိရင္းျပန္ေျပာေနေသာ မြန့္ကိုၾကည့္ကာ ႏွင္းပန္းက မ်က္ဝန္းလဲ့လဲ့ကေလးမ်ားေမွးစင္းသြားသည္ထိရယ္ေလသည္။ သို႔ေပမဲ့ အသံေတာ့မထြက္။ ဒီကေလးမေလးမွာအ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သူေလး။ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္လည္းေျခသံ
လုံးဝမထြက္သလို ေျခလွမ္းေလးမ်ားလည္းသိပ္
ကိုညင္သာသည္။
"မမမြန္လန့္သြားတာလား ႏွင္းပန္းက မမမြန္တို႔အတြက္အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲလာပို႔တာ"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္ ဒါနဲ႕ ဘာအလႉရွိလို႔လဲ"
"အလႉရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး မာမားက အိမ္မွာခ်က္စားျဖစ္တာနဲ႕ လာပို႔လိုက္တာ"
၂ေယာက္သားစကားေကာင္းေနတုန္းပင္ ဘြားဘြားေဒၚေအးခင္ မွာ ဘုရားရွိခိုးလို႔ၿပီးၿပီမို႔ေနာက္ကိုလွည့္လာကာ
"ႏွင္းပန္းေလးေရာက္ေနတာပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ ဘြားဘြား အုန္းနို႔ေခါက္ဆြဲလာပို႔တာပါ"
"ဪ ေက်းဇူးပါကြယ္ မျပန္နဲ႕ဦးေနာ္ ဘြားဘြားတို႔လည္း ကြၽဲေကာသီးေတြလက္ေဆာင္ရထားတာ ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ဦးမယ္"
"ရပါတယ္ ဘြားဘြား"
"အို မဟုတ္တာ ယူသြား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဘြားဘြား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
