[Zawgyi]
2
ပါးျပင္ကိုလာေရာက္ထိေတြ႕ေသာ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးေၾကာင့္ မြန့္တစ္ကိုယ္လုံးၾကက္သီးမ်ားတဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းထလာ၏။ ေက်ာျပင္ေလးေတာင္အနည္းငယ္ေကာ့တက္လာရကာ ႏွလုံးသားသည္ သာမန္စီးခ်က္ထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာခုန္ေပါက္လာေလသည္။
ကေလးဘဝတုန္းက ႏွင္းပန္းထံမွအနမ္းခံဖူးေပမဲ့ မြန္ ဘယ္လိုမွမခံစားရပါ။ ႏွင္းပန္း သူမကိုမနမ္းတာ ႏွစ္ေတြၾကာၿပီေလ။ ရင္းႏွီးၾကကာ skin ship ရွိၾကေပမဲ့ ဒီလိုအနမ္းခံရေတာ့ မမမြန္တို႔ ရင္ဘက္ထဲဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနၿပီ။
ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုၿငိမ္သက္သြားသည့္အျပင္မ်က္ႏွာေလးရဲလာေသာ မြန့္ကိုၾကည့္ၿပီး ႏွင္းပန္းက ၿပဳံးေလသည္။ ဘယ္အစ္မကညီမနမ္းတာကိုရွက္လို႔လဲ။
"မမမြန္ ေျဖပါဦး"
ႏွင္းပန္းသည္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ေမးရိုးသြယ္သြယ္ေလးကိုေထာက္လ်က္မြန့္ကိုေမး၏။ အၾကည့္တို႔သည္ ရီေဝလွသည္။ ၾကည္လဲ့ေနေသာမ်က္ဝန္းေလးမ်ား၏ဖမ္းစားမႈမွာသိပ္ကိုျပင္းထန္၏။
မြန္ အသိစိတ္သြင္းရင္း ၿပဳံးလိုက္ကာ
"ထင္တာေပါ့"
မြန့္ထံမွၾကားလိုက္ရျပန္ေသာအေျဖေၾကာင့္ ႏွင္းပန္း၏မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ကေလးမ်ားမွာခ်က္ခ်င္းညွိုးက်သြားေတာ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာအေျဖဆိုေပမဲ့ ထိုအေျဖကိုႏွင္းပန္းသေဘာမက်ပါ။ မြန့္ကို အစ္မတစ္ေယာက္ထက္ႏွင္းပန္း ပိုခ်င္ပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ မြန္ကေတာ့ ညီအမဇုန္ထဲမွမထြက္ခ်င္ပုံ။
"အတန္းစေတာ့မယ္ ႏွင္းပန္းသြားၿပီေနာ္"
ဆက္ထိုင္ေနလွ်င္မ်က္ရည္ဝဲလာေတာ့မွာကိုသိ၍ ႏွင္းပန္း မြန့္ကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ကန္တင္းမွထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ မြန္ကေတာ့ ထိုင္လ်က္သားက်န္ခဲ့ေလၿပီ။ ႏြဲ႕ေႏွာင္းစြာျဖင့္ တစ္လမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လွမ္းသြားေသာ ႏွင္းပန္း၏ ေနာက္ေက်ာေလးကို မြန္ ေငးေနမိျပန္ၿပီ။
ခံစားခ်က္တို႔မွာအလြန္ရႈပ္ေထြးေနပါသည္။ သူမ ထိုခံစားခ်က္ကို အဓိပၸာယ္မဖြင့္တတ္ပါ။ ေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ခါယမ္းလိုက္ၿပီး မြန္လည္းကန္တင္းမွထြက္ခဲ့လိုက္၏။
