[Zawgyi]
40
"အထြဋ္ ေျဖးေျဖးထ သမီး"
နိုးလာလာခ်င္း ကုန္း႐ုန္းထေနေသာအထြဋ္ကို မြန္ ေဘးကေနတြဲထူေပးလိုက္သည္။
အထြဋ္ မိနစ္ပိုင္းေလာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာထင္၏။ နဖူးကနည္းနည္းနာလို႔ကိုင္ၾကည့္ေတာ့ပတ္တီးစေလးကိုင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ထိုအနာသည္အထြဋ္ရင္ထဲကေသာကကိုမဖုံးနိုင္။
"ေမေမ တီအင္ၾကင္းေရာဟင္ တီအင္ၾကင္းအဆင္ေျပတယ္မလား သူဘယ္မွာလဲ အထြဋ္ေတြ႕ခ်င္တယ္"
"အထြဋ္ စိတ္တအားမလႈပ္ရွားနဲ႕ေလ သမီးမွာလည္းဒဏ္ရာနဲ႕ အင္ၾကင္းက ခုခြဲခန္းထဲမွာ"
"ခြဲခန္းထဲမွာ ဟုတ္လား အထြဋ္သြားခ်င္တယ္"
ခုတင္ေပၚမွအတင္းဆင္းေနသည့္အထြဋ္ကိုမြန္ မနည္းတားေနရပါသည္။ တကယ္ေတာ့ အင္ၾကင္းအေျခအေနကသိပ္မေကာင္းပါ။
"သမီးေလး သိပ္လႈပ္ရွားလို႔မရေသးဘူးေလ တအားမထနဲ႕ဦး"
"ေမေမ အထြဋ္တီအင္ၾကင္းဆီသြားခ်င္တယ္ ေနာ္ ေမေမ အထြဋ္ကိုလိုက္ပို႔ပါ"
မြန္ တားလည္းမရမဲ့တူတူအထြဋ္ကိုတြဲကာအေရးေပၚဌာနဘက္ထြက္ခဲ့၏။ ခြဲခန္းအနားေရာက္သည္ႏွင့္ပင္ ခြဲစိတ္ခန္းေရွ႕ႏွင္းပန္းအပါအဝင္အင္ၾကင္း၏မိဘျဖစ္ဟန္လူႀကီးမ်ားေစာင့္ေနၾကသည္ကိုျမင္ေနရသည္။
ႏွင္းပန္းဟာ အထြဋ္ကိုေတြ႕ေတာ့ ေျခလွမ္းသြက္သြက္ကေလးမ်ားျဖင့္လွမ္းလာရင္း
"အထြဋ္ ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား"
"အထြဋ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး တီတီ တီအင္ၾကင္းဘယ္လိုေနလဲဟင္ အဆင္ေျပတယ္မလား သူထြက္လာေတာ့မွာ
မလား"
အထြဋ္ကိုႏွင္းပန္းဘယ္လိုျပန္ေျဖရမလဲမသိ။ ခြဲခန္းမဝင္ခင္တည္းကဆရာဝန္ေတြကေျပာသြားသည္။ ၂၀/၈၀ တဲ့။ ထို႔ျပင္ အေျခအေနကိုၾကည့္႐ုံနဲ႕မေကာင္းေတာ့မွန္းႏွင္းပန္းတို႔လည္းမွန္းနိုင္ပါသည္။
"တီတီေျဖပါဦး"
"ဪ ေအး...အဆင္ေျပမွာပါ ဆရာဝန္ႀကီးေတြကုေပးေနတာပဲ"
မြန္လည္းသက္ျပင္းခိုးခ်မိသည္။ အင္ၾကင္းရဲ႕မိဘေတြကေတာ့ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္ႀကီးပ်က္ေနၾက၏။ ေက်ာ္ေဇယ်ကအေတာ္ေလးကံဆိုးသည္။ အထြဋ္ကိုကားကိုသူကကားျဖင့္ဝင္တိုက္ခဲ့သလို သူ႕ကားကိုတစ္ဖက္မွ၁၂ဘီးကားႀကီးကအရွိန္မထိန္းနိုင္ဘဲထပ္ဆင့္တိုက္သြားခဲ့ရာပြဲခ်င္းၿပီးခဲ့ရသည္။
