[Zawgyi]
10
မြန္ သူမအခန္းထဲကေသာ့ကေလ်ာ့ေလးေျပးဝင္ကာ တံခါးကိုပိတ္ခ်မိလိုက္သည္။ ေက်ာ္စြာမင္းဒီညဘာလို႔အူျမဴးေနသလဲေတြးေနတုန္းရွိေသး။ႏွင္းပန္းရဲ႕ေဆးခန္းမီးေလာင္တယ္လို႔ထက္သူရ တို႔ထံမွသတင္းရခဲ့သည္။
မြန္အရင္ကသူမဖုန္းနံပတ္အသစ္ကိုထက္သူရတို႔အားမေပးထားေပမဲ့ လြန္ခဲ့ေသာရက္ကထက္သူရႏွင့္စကားေျပာျဖစ္တုန္းသတင္းထူးပါကဆက္သြယ္လို႔ရေအာင္ ဖုန္းနံပတ္ေပးထားလိုက္သည္။
မၾကာေသးမီကပဲ ထက္သူရကဆက္သြယ္၏။ ႏွင္းပန္းရဲ႕ေဆးခန္းမီးေလာင္လို႔ ႏွင္းပန္းကိုေဆး႐ုံတင္လိုက္ရတယ္တဲ့။ ၾကားၾကားခ်င္းစိတ္ပူလြန္းလို႔ ထိုင္မရထမရေပ။ ႏွင္းပန္းဆီသြားဖို႔အတြက္ မြန္ အဝတ္လဲဖို႔သူမအခန္းဆီလွမ္းသြားရင္း ေက်ာ္စြာမင္း၏အခန္းထဲမွရယ္သံေၾကာင့္အနည္းငယ္ဟေနေသာတံခါးမွေခ်ာင္းၾကည့္မိရာ ေက်ာ္စြာမင္းလက္ခ်က္မွန္းမြန္ရိပ္မိလိုက္ၿပီ။
မြန္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ သူမေၾကာင့္ ႏွင္းပန္းေလးထိခိုက္ရတာမ်ားလွၿပီမို႔ မြန့္ရင္ေတြလည္းနာလွပါၿပီ။ ႏွင္းပန္းကအစြဲအလမ္းသိပ္ႀကီး၏။ ခုခ်ိန္ထိေတာင္မြန့္အေပၚခံစားခ်က္ေတြမကုန္ေသးတာသူမမ်က္လုံးတို႔တြင္အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။
အခုခ်ိန္မွေနာင္တရတယ္ဆိုသိပ္ကိုေနာက္က်သြားၿပီဆိုေပမဲ့ မြန္ ေနာင္တ တကယ္ရသည္။ ႏွင္းပန္း၏ဘဝကိုပိုမိုျမင့္တက္ေစခ်င္စိတ္ တလြဲပူပန္စိတ္တို႔ျဖင့္ အျခားေယာက်္ားကိုလက္ထပ္ခဲ့မိျခင္းအား မြန္ ေနာင္တရလို႔မဆုံး။
စိတ္ေတြတအားကိုေလးလံေန၏။ မြန့္မွာရင္ဖြင့္စရာရယ္လို႔လည္းမယ္မယ္ရရမရွိ။ မြန္ မ်က္ရည္စမ်ားကိုသာအေဖာ္ျပဳေနရသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္တိုလြန္းလို႔လည္း ႐ူးေတာင္႐ူးခ်င္ရပါ၏။
၁၀မိနစ္ေလာက္မြန္ မွန္ထဲကိုစိုက္ၾကည့္ေနကာ အေတြးကမာၻထဲပတ္ခ်ာလည္ေနေလသည္။ အဆုံးတြင္ မြန္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခုကိုခ်နိဳင္လိုက္ပုံပင္။
တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္၏။ အၿပဳံးသည္အဓိပၸာယ္စုံသည္။ ျမတ္ဂုဏ္ရည္မြန္၏အေတြးကိုခန့္မွန္းရခက္နိုင္သည္။
