#Unicode
အချစ်ဦး....။ လူတိုင်းမှာ အချစ်ဦးဆိုတာရှိတတ်ကြတယ်တဲ့....။
အချစ်ကိုမထိတွေ့ရသေးတဲ့အချိန်မှာ အစိမ်းသက်သက်နှလုံးသားထဲ ပထမဦးဆုံးဝင်ရောက်လာတဲ့သူ...။
အသံလေးကြားလိုက်တာနဲ့ ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့သူ...။
မျက်နှာလေးမြင်လိုက်တာနဲ့ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်ပြီး ပျာယာခတ်သွားစေတဲ့သူ...။
သူ့အကြောင်းတွေးလိုက်တာနဲ့ ပျော်ရွှင်စေတဲ့သူ...။
အချိန်တွေဘယ်လောက်ကြာကြာ အလွယ်တကူမေ့မရနိုင်ဘဲ ရင်ထဲမှာအမြဲရှိနေတတ်တဲ့သူ...။
အဲဒီ့လိုသူမျိုးကို အချစ်ဦးလို့ခေါ်ကြတယ်တဲ့...။
ပြီးတော့ ရှိသေးတယ်...။ များသောအားဖြင့် အချစ်ဦးကို ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ ဆုံတွေ့လေ့ရှိကြတတ်တယ်တဲ့လေ...။
ထိုနည်းလည်းကောင်း ကျွန်တော်သည်လည်း အချစ်ဆိုတာမျိုးကိုမထိတွေ့ရသေးတဲ့ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့အချစ်ဦးကို တွေ့ရှိခဲ့ပါသည်....။
အချစ်ဦးတို့ရဲ့ဒဿနအတိုင်း အသံလေးကြားရုံ၊ မျက်နှာလေးမြင်ရုံဖြင့် ကျွန်တော့်ရဲ့နှလုံးသားကို စည်းချက်ညီညီ တုန်ခါသွားစေတဲ့သူပေါ့....။
~First Love~
ဆိုးလ်မြို့ရှိ လမ်းသွယ်တစ်ခုထဲ ဝင်လာပါသော အဖြူရောင်ကားလေးတစ်စီး....။ သစ်ပင် ပန်းပင်တွေဖြင့်စိမ်းစိုနေပါသော ခြံဝန်းလေးပါပြီး အရမ်းကြီးလည်းမသေး၊ အရမ်းကြီးလည်းမကြီးသော နှစ်ထပ်တိုက်အိမ်လေးအရှေ့အရောက်မှာ ရပ်လို့သွားသည်...။
ထို့နောက်မှာတော့ ထိုကားလေးထဲကနေ ထွက်လာတာက ဆယ့်ခြောက်နှစ်အရွယ် အထက်တန်းပထမနှစ်ကျောင်းသားလေးဖြစ်သည့် ကင်ထယ်ယောင်း....။
ကားထဲကထွက်ပြီးတာနဲ့ ခြံအရှေ့ကိုလျှောက်သွားလိုက်ကာ လက်ထဲပါလာတဲ့သော့နဲ့ ပိတ်ထားသည့်ခြံတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ကားအဖြူလေးအား ခြံထဲဝင်စေလိုက်သည်...။ အဖေနဲ့အမေပါသည့် ကားအဖြူလေး ခြံထဲဝင်သွားပြီဆိုမှ ထယ်ယောင်းလည်းခြံတံခါးကိုပြန်စေ့လိုက်ကာ ယနေ့ကစပြီး ကိုယ်တို့မိသားစုရဲ့အိမ်အသစ်ဖြစ်လာတော့မယ့် ထိုနှစ်ထပ်တိုက်လေးဆီလျှောက်သွားလိုက်တော့သည်...။
