လူနာကုတင်ပေါ်မှာဆေးပိုက်ပေါင်းများစွာချိတ်ထားရသည့်မြတ်နိုးရသူကိုကြည့်ပြီးခရာ့ရင်တွေနာနေဆဲ။ကံသီလို့အသက်အန္တရာယ်မစိုးရိမ်လိုက်
ရပေမယ့်အခြေနေဟာ၅၀/၅၀ဖြစ်နေသည်။တစ်လအတွင်းသတိရလျှင်မရမရလျှင်ကိုမာဝင်မည်။ထို့
ကြောင့်ခရာ့မှာအလုပ်လည်းမသွားနိုင်ပဲအချိန်ပြည့်ခရာ့လူဘေးနားမှာနေနေသည်။လက်လေးကိုဖွဖွပွတ်နေလိုက်၊စကားပြောနေလိုက်၊နဖူးနဲ့ပါးထံအနမ်းခြွေလိုက်ဝမ်းနည်းလာလျှင်တိတ်တဆိတ်ငိုကြွေးလိုက်၊ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယူကျုံးမရဖြစ်လိုက်နှင့်ခရာ့မှာအရူးလုံးလုံးဖြစ်နေ၏။ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင်ချစ်လွန်းလို့မြတ်နိုးလွန်းလို့ဘာနာကျင်မှုမှမပေးပဲအလှကြည့်ထားပြီးနမ်းရှိုက်နေရသည့်ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကိုတစ်ပါးသူကဖျက်လိုဖျက်စီးလုပ်ချင်နေသည်ကိုတွေးမိတော့ခရာ့သွေးတွေပြောင်းပြန်စီးကုန်ပြီးထိုလူကိုခရာ့လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်သတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ထိုကိစ္စရဲ့အရင်းမြစ်ကိုသေချာမသိပေမယ့်နောက်ကွယ်ကကြိုးကိုင်တဲ့လူကိုတော့ခရာခန့်မှန်းထားပြီပြီ။သေချာလို့ကတော့တစ်ဘဝလုံးကိုဖျက်စီးပစ်မည်။
"သား နားလိုက်ပါအုန်းလား မေမေသားတွက်ညဝတ်အင်္ကျီယူခဲ့ပေးတယ် ရေချိုးပြီးလဲလိုက်အုန်း"
"ဟုတ်ကဲ့ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ထပ်တောင်းပန်ပါရစေ ကျွန်တော်တောင်သွက်ကိုကြည့်ပြီးရင်ထဲတင်းကြပ်နေတာ မေမေတို့ဆိုရင်...."
"တော်ပြီ သားရယ် မငိုနဲ့တော့ သွက်နိုးလာရင်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပါအုန်း မယ်မေမေတို့လည်းရင်ထဲမကောင်းပေမယ့် ဖြစ်ပြီးပြီသားရယ် ဘာတတ်နိုင်မလဲ သားကမေမေတို့သွက်အတွက်တရားမျှတမှုတော့ယူပေးနိုင်တယ်မလား"
"ယူပေးနိုင်တယ် ကျွန်တော်အစွန်းကုန်ဖော်ထုတ်သွားမယ် ကျွန်တော်ညှာမှာမဟုတ်ဘူး"
"အင်းပါ အင်းပါ သားလည်းထပ်ပြီးမတောင်းပန်နဲ့တော့ သားမှမမှားတာသားရယ်"
"ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကမေမေ့သားကိုမကာကွယ်ပေးနိုင်လိုက်ဘူး ကျွန်တော်အိမ်ထောင်ဦးစီးကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့သွက်ကိုစောင့်ရှောက်ဖို့ကျွန်တော့်မှာလိုအပ်ချက်တွေအများကြီးရှိသေးတယ်ဆိုတာဒီကိစ္စကသက်သေပြလိုက်သလိုပဲ"
