Thorns

Chapter 18

Dumidilim na ang paligid, halos wala ng estudyante sa school dahil pa gabi na. Mahigpit ang kamay ni Jackson na nakahawak sa akin, naglalakad kami at ilang pasilyo na ang nalagpasan namin pero hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin.

"Jackson." This is the third time I called him and he was not responding earlier but this time he stopped walking and finally let go of my hand. He caressed his forehead down to his hair with so much frustration that watching him from behind I can sense that.

"Naintindihan mo ba ang mga sinabi mo kanina? You hurt, Elena. You hurt her with your insults, your friend since childhood. At narinig mo ba ang sinabi niya? She will talked to your father about this incident."

"Kahit kay, Lola pa siya magsumbong wala akong pakialam. Bukas aasikasuhin ko ang pag expel sa kaniya rito."

"Hindi na kailangan 'yon, Jackson. Sapat na ang ilang araw ng suspension sa kaniya." he finally faced me, his tense jaw and his bloodshot eyes stared at me, pero parang lagpas ang tingin sa akin na kahit kaluluwa ko tinitignan niya.

"Hindi ko maintindihan kung bakit pinagtatakpan mo pa siya sa ginawa niya? You almost fucking drowned, Roseanne because of her foolishness! At ayos lang sa'yo na suspension lang ang ibibigay sa kaniya?"

He shouted with so much frustration and tiredness from what's happening. Naramdaman ko ang pag init ng gilid sa aking mga mata, nagbabanta ang pagbagsak ng luha.

"Hindi mo kailangang ayusin 'to kasi gulo ko naman 'yon. Kaibigan mo siya and she threaten you about your father, anong iisipin na lang ng, Papa mo kapag narinig niya 'to? Ayoko ng dumagdag pa sa problema na 'yon." mariin siyang pumikit at pinasadahan ng daliri ang buhok.

"Wala akong pakialam. If she's going to use her father's power to clean her own shit, I have my own too at yun ang paalisin siya rito."

His stubbornness wants me to cry all this frustrations and tiredness I'm feeling. Why is he being so... hard headed?

"You don't need to expel her. N-natakot lang ako—" kinagat ko ang labi dahil sa hikbi na munti ng lumabas. Ang takot sa dibdib ko umaapaw kanina pa, at makitang diterminado siyang paalisin si Elena hindi ko alam kung gaano kalawak pa ang puwedeng mangyari.

"N-natakot lang ako, na puwedeng maalis ako sa scholarship dahil dito." Tumingin sa akin at hinaplos ang nakalugay kong buhok.

"Hindi ko hahayaan na mangayari 'yon—"

"Hindi ganoon kadali, hindi mo ako naiitindihan, Jackson! She loves you! And I am so guilty kasi ako ang naging dahilan kaya kayo naging ganito! Your relationship with her will be gone because of this? Because of me? Am I worth the risk, Jackson? Ano ba ako sa'yo kung ganoon at kaya mong itapon ang pinagsamahan niyo?"

Hinahanap ang tingin, maingat niyang hinawakan ang kamay ko. Alam ko na masamang ibuhos lahat ang bigat sa pakiramdam sa taong hindi naman siya may kasalanan at naging dahilan. Pero gusto ko lang malaman.... Gusto ko lang maintindihan...

Ano ba ako kay Jackson at bakit nararamdaman kong kaya niyang isakripisyo ang lahat para lang sa isang katulad ko?

Kaibigan pa ba talaga ang kaibigan niya sa akin?

"Mahalaga ka sa akin... at ayokong mawala ang meron tayo. Ayoko, Roseanne at hindi ko hahayaan na mawala 'to. Gagawin ko ang lahat—"

"Gagawin mo ang lahat pati ang pagkawala sa relasyon mo sa iba? Mas nauna mo siyang maging kaibigan kaysa sa akin, mas matagal kayong naging kaibigan kaysa sa akin."

Paano kung... ayoko maging mahalaga Jackson? Paano kung iba na ang gusto ko kung patuloy ka sa akin na maging ganito?

"Iba ang gusto niyang matanggap sa akin at hindi ko kayang ibigay 'yon."