My Cute Stupid Mate

2

Claire p.o.v.

Vol verbazing kijk ik uit het raam van onze auto. We gaan op vakantie. Lang. Het landschap zoeft aan me voorbij. Het is prachtig. Vooral veel bos. Ik houd van het bos. Ik heb geen idee wat het is. Ik kijk in de achteruit kijk spiegel en zie mijn gezicht. Bruin haar. Lichte ogen. Ik zucht. 'Wat is er meisje?' mijn moeder kijkt achterom. Ze is een oudere versie van mij. Maar dan met blond haar. De bruine haren heb ik van mijn vader. 'Het is raar dat ik mijn verjaardag moet gaan vieren zonder mijn vriendinnen.' zucht ik. Je hoort het goed mensen. Deze meid moet haar zestiende verjaardag in haar eentje vieren. 'Meid. Geloof me. Het is beter om een keer je verjaardag alleen te vieren.' Als ze die woorden zegt wisselt ze een blik met mijn vader. 'We zijn er bijna. We geven je wat geld. Dan kun je de stad eens gaan verkennen. Nadat we hebben gegeten bij de familie Taylor.' Ik glimlach. Dat is typisch mijn vader. 'Dankje pap.' En met die woorden rijden we over de stadsgrens. 2 mannen staan daar die ons laten stoppen. Ze knikken als mijn vader iets onverstaanbaars mompelt en we rijden verder. Niet veel later zijn we bij het hotel aan gekomen. Ik pak mijn koffers en kijk naar de hoogte van het hotel. 'Holy moly.' mompel ik als ik merk dat ik de top bijna niet kan zien. Maar, ik ben ook heel erg klein. 'Kom je nog Claire?' Ik word wakker geschud uit mijn gedachtes en ren met mijn ouders naar binnen. 'We hebben gereserveerd onder de naam Wilson.' zegt mijn vader tegen de receptioniste. De receptioniste buigt haar hoofd kort en geeft ons dan 2 sleutels. Een voor mijn ouders. En een voor mij. Ik neem hem aan en loop naar de lift. We stappen in en zoeven naar de 7de verdieping. We hebben kamers naast elkaar dus dat is goed. 'Hier alvast wat geld. Voor straks. Kleed je je netjes aan.' Ik knik en loop mijn kamer in. Ik gooi mijn koffer op het bed en open hem. Het jurkje dat ik wilde komt gelijk in beeld. Het is een wit jurkje met een doorzichtig bovenstukje net boven de jurk met een wit kraagje en een zwarte strik om het midden. Snel zoek ik de badkamer en neem ik een douche. Daarna fohn ik mijn haar, trek ik het jurkje aan, lak ik mijn nagels met een sneldrogende zwarte lak en doe ik mijn zwarte hakken aan. In mijn oren doe ik zwarte roosjes. Mijn make-up bestaat uit een laagje lipgloss en een laagje mascara. 'Liefje ben je klaar?' hoor ik mijn moeder roepen. 'Ja Mam!' roep ik. Daarna loop ik naar mijn moeder en vader toe. 'Je ziet er geweldig uit Claire!' roept mijn moeder uit. Ik glimlach en met zijn allen lopen we naar de auto. Het blijkt dus best wel ver te zijn. Hoe groot is deze stad wel niet? Na een tijdje komen we aan bij een groot huis. Net iets groter dan het onze. We lopen met zijn allen naar de voordeur en mijn vader drukt op de deurbel. Niet veel later doet er een vrouw open die er iets ouder uitziet dan mijn moeder. 'Kom binnen.' zegt ze met een grote glimlach. Ik volg mijn ouders en zodra ze stoppen blijf ik een beetje achter ze staan. 'Welkom.' zegt een man. Hij geeft ons alle drie een hand. 'Mijn naam is Raphael.' zegt hij. 'Claire.' antwoord ik. Hij glimlacht. Het meisje geeft me een knuffel en stelt zich voor als Jamia. Dan zijn we bij de laatste aangekomen. Een jongen, hij is ouder dan ik ben. Hij geeft mijn ouders beide een hand. Als hij bij mij aankomt en me een hand geeft verstijft hij. Ik houd mijn hoofd een beetje schuin en kijk hem vragend aan. Ik zie zijn ogen donker worden, en dan weer licht. Ach. Het zal wel door het licht komen. Hij laat mijn hand los. 'Dave.' gromt hij haast. 'Claire.' antwoord ik zachtjes. Hij geeft me een klein glimlachje. 'Komen jullie eten?' De moeder van Dave klapt in haar handen en iedereen volgt haar. We nemen plaats achter een reusachtige tafel. We wachten tot het eten wordt geserveerd. Op glanzende schalen wordt het geserveerd. 'Holy moly.' fluister ik als ik kijk naar wat er voor me ligt. Dave, die tegenover me zit grinnikt. Hij is waarschijnlijk de enige die het gehoord heeft. De tafel is zo groot dat er enorme ruimtes zijn tussen jou en degene naast je. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Hoe durven jullie mijn lievelingseten te serveren zonder mij te vertellen dat jullie dat deden!' antwoord ik. Jullie horen het goed mensen. Biefstuk is als in echt wel mijn lievelingseten. Ik begin met snijden. Of eerder prutsen. Wauw ik ben net een klein kind. Dan pas merk ik dat ik gewoon met het verkeerde mes aan het snijden ben. Facepalm. 'Sloeg je jezelf net?' vraagt Dave met grote ogen. 'Dat heet een Facepalm. Doe ik als ik iets doms aan het doen ben.' leg ik uit. Nu pak ik wel het goede mes en gaat het een stuk makkelijker. 'VICTORY!' roep ik als alles eindelijk is gesneden. De hele tafel valt stil en iedereen kijkt naar mij. Owh wacht. Ik ben niet thuis. 'Let maar niet op mij hoor. Slechte gewoonte.' zeg ik terwijl ik mijn handen omhoog houd. Iedereen gaat verder met wat ze aan het doen waren. Ik stop een stukje biefstuk in mijn mond en kijk naar Dave. Hij is best wel heel erg knap. Donkerbruin haar. Lichtgroene ogen. Ik prik een slablaadje aan mijn vork en stop het in mijn mond. Ik zie dat de hand van Dave die op de tafel ligt is gebald tot een vuist. Zijn knokkels zijn wit. 'Gaat alles goed?' vraag ik bezorgd. Ik bedoel straks bezeerd hij zijn hand nog. Kan dat eigenlijk wel? Jezelf zo hard knijpen dat het pijn doet. 'Ja het gaat prima.' antwoord hij. En na die woorden eten we rustig verder. In stilte.

Moeder van Dave p.o.v.

Ze is perfect! ZE IS PERFECT! WOEHOEEEE! Ik ben helemaal blij. Mijn zoon gaat eindelijk echt gelukkig worden met dit meisje. 'Dus. Als ik het goed begrijp is Claire de Mate van Dave. Alleen weet ze dat zelf nog niet?' vraagt de vader van Claire. Gelukkig maar dat Claire ons niet hoort. 'Ja dat klopt.' zegt mijn dochter. Jamia. 'We moeten dus uitkijken. Ze mag het echt nog niet weten voor haar zestiende verjaardag.' fluistert de moeder van Claire. Ik kijk naar mijn zoon. Zijn hand is gebald tot een vuist. En toen wist ik. Dat dat een onmogelijke opdracht voor hem was. We hebben zo'n probleem!