My Cute Stupid Mate

5

Dave p.o.v.

'Kun je me nu weer het water uit halen?' hoor ik Claire na een tijdje vragen.
'Nee.' antwoord ik.
'Haal me gewoon uit het water!' Ze begon boos te worden. Dat voelde ik, en hoorde ik aan haar stem.
'Pas als je zegt waarom je huilt.' antwoord ik koppig.
'D-dat gaat jou niks aan.' ze klinkt weer een stuk onzekerder als ze dit zegt. Ik besluit maar te zwijgen. Ze heeft het er duidelijk niet graag over.

'Dave, je moet daar onmiddellijk weg  met Claire!' roept Jamia onrustig. Ik zeg niks terug maar trek Claire wel mee naar het ondiepere stuk. Als ze kan staan loopt ze zelf verder.  Ze wil echt graag het water uit. Dat kun je zien. Ik zal haar nog wel vragen waarom. Nu laat ik het even zo. Ik sla mijn arm om Claires middel en wil zo snel mogelijk de zee uit.

'Zo, Dave. Wie is dat mooie stuk naast je?' hoor ik een vervelend bekende stem achter me. Tegelijk met Claire draai ik me om. Zodra ik zie wie het zijn ga ik voor Claire staan. 

'John. Ik dacht dat jij verbannen was.' grom ik. Ik wist dat ik gelijk had. We hadden ze laatst nog verbannen. Daarvoor was ik "Bevriend" met ze geweest. Met John, Tanner en Leonardo. 

'Ja. Domme fout. Vind je niet?' vraagt hij met zijn kaken op elkaar geklemd. De andere 2 jongens kijken me dodelijk aan. Bij Tanner zie ik nog een beetje respect. Ik was ten slotte zijn Toekomstige Alpha.

'Ga weg, John. En blijf weg.' grom ik. Hij lacht. Daar gaan we dan. 

'Nee. Pas als je haar aan mij geeft.' zegt hij zelf ingenomen.

'In. Je. Dromen.' grom ik terug. 

'Ik dacht dat wij altijd alles zouden delen?' Johns ogen beginnen te verkleuren. Zijn ogen neigen nu meer naar rood. Ik let zo op hem dat ik niet door heb dat Leonardo en Tanner Claire hebben gepakt. 

'Dave.' hoor ik haar in paniek zeggen. Ze ademt te snel. Een teken dat ze bang is. 

'Ik zei nee. Ze. Is. Van. Mij.' grom ik. John lacht weer. Ik kijk naar Claire. Ze is wild om zich heen aan het slaan. 

'Laat haar gaan. Dit is iets tussen ons.' zeg ik weer. Proberend Claire hier uit te krijgen. Ik voel haar angst. En het is maar goed dat ze mijn woede niet voelt. Ik zie dat John zijn hoofd schud en sla hem hard tegen zijn kaak. 

'Leonardo. Je weet wat je moet doen.' zegt John boos nadat hij wat bloed heeft uitgespuwd. Oh. Nee. Ik kijk naar Leonardo en zie dat hij een zwart metaal uit de zak van zijn zwembroek haalt. Ik kijk naar Tanner, die met een spijtig gezicht staat toe te kijken. Hij had tenminste nog een hart. Nu weet ik het alleen niet zeker. Even ben ik bang dat ze me gaan neer schieten. Dan kom ik tot de conclusie dat ze iets gaan doen, dat vele malen erger is. Ze hebben het op Claire gemunt. 

'Nee. John. Laat haar erbuiten. Ik smeek het je.' nadat ik die woorden heb gezegd klinkt de lach van John nog akeliger en is de blik van Tanner nog spijtiger. Leonardo haalt de trekker over en richt het geweer op Claire, die nog steeds vast wordt gehouden door Tanner. 

'CLAIRE!' hoor ik haar vader vanaf het strand schreeuwen. Ik steek mijn hand op als teken dat hij daar moet blijven en richt me weer op John. Hij staat bevelen te geven aan Tanner en Leonardo. Ik neem diep adem en 

'Alsjeblieft. Ik doe alles!' roep ik nog, maar mijn woorden zijn al te laat. Leonardo heeft al geschoten. Ik voel een sterke pijn in mijn buik. Claire grijpt naar haar buik voor ze neervalt. Tanner weet haar nog net overeind te houden. Ik kan hem bijna horen slikken. 

'Dave.' fluistert Claire nog voor ze haar ogen sluit. Mijn wolf neemt het direct van me over en rent op Claire en Tanner af. Hij slaat eerst Leonardo nogal hard en loopt dan woest op Tanner af. Snel haal ik Claire uit de armen van Tanner. Hij kijkt me bang aan. Ik negeer hem en loop snel het water uit. Pack dokter. Pack dokter. Waar is die verdomde Pack dokter als je haar nodig hebt?!?! Uiteindelijk ben ik in de stad bij het huis van de Pack dokter. Gelijk komt ze naar buiten gerend. Waarschijnlijk heeft Jamia haar al gewaarschuwd. Als ze Claire ziet slaat ze haar handen voor haar mond en komt ze op ons afrennen. 

'Snel.' is het enige woord dat ze zegt waarna ze zich omdraait en naar het huis loopt. Ik loop haar achterna terwijl ik mijn lippen op Claires voorhoofd druk. Eenmaal binnen moet ik Claire op een tafel leggen en weer vertrekken. Ik zou een bericht krijgen als ze klaar was met Claire. Nerveus loop ik door de stad. Jamia komt op me afgerend. Ze slaat haar armen om me heen. 

'Gaat alles goed met haar?' vraagt ze bezorgd. Ik haal mijn schouders op. 

'Waar zijn John, Leonardo en Tanner?' vraag ik bot. 

'Ontsnapt.' antwoord ze kort. Ik bal mijn hand tot een vuist en loop langs Jamia. Naar het huis. 

Ik loop door de deuren van ons huis heen terwijl ik wordt gevolgd door Jamia. De woede van net is alleen maar erger geworden. Ze schieten eerst Claire neer, en dan komen ze er ook nog mee weg! Nee, dat ga ik niet laten gebeuren. Ik haal een setje kleren uit mijn kast en trek ze snel aan. 

'Wat ga je doen?' vraagt Jamia. 

'Ik ga naar ze op zoek. Ze kunnen hier niet mee wegkomen.' leg ik uit terwijl ik langs haar loop. Ze zucht. 

'Nee. Je moet nu niet gaan. Wat als er nog iets gebeurt met Claire? Of met jou? Dave. Je kunt nu niet weggaan.' probeert ze me over te halen. Ik weet dat ze gelijk heeft. Ze heeft altijd gelijk. Maar ik luister er niet naar. Niet nu. Niet nu ze mijn prinses pijn hebben gedaan. Niet voordat ze gestraft zijn. Ze zullen hiervoor boeten.