My Cute Stupid Mate

7

Dave p.o.v. 

Ik ren door het bos heen. Door mijn zwarte vacht val ik niet op in het donker. Ik ben al 3 dagen onderweg. En nog steeds heb ik ze niet gevonden. Ik sluit iedereen af die me probeert te bereiken. Waarschijnlijk zijn het smoesjes om me terug te halen. Jamia heeft me nog een half uur lopen smeken om te blijven. Ze vond dat ik mijn eigen mate zou verraden als ik weg zou gaan. Daar wil ik liever niet aan denken. Want ik weet dat ze gelijk heeft. Alweer. 

Alsjeblieft. Dave. Kom veilig terug. Hoor ik opeens. Ik herken de stem van Claire. Ik denk dat ik aan het hallucineren ben. Nee. Ik weet het zeker. 

Maar wat als je niet aan het hallucineren bent. Wat als je Claires gedachten hoort? spreekt mijn wolfsgeest me tegen. Ik stop even en ga daarna langzamer lopen. Het gras kriebelt onder mijn poten. 

'Wie is daar?' hoor ik een vreemde stem roepen. Ik herken de stem niet en loop er op af. Een bewaker. Dit is de Red Wolves roedel. Hij herkent mij echter wel. 

'Toekomstige Alpha Taylor. Wat brengt U hier?' vraagt hij verbaast. 

'Ik ben op zoek naar een paar mensen. Ik wil je Alpha spreken.' grom ik naar hem. Hij knikt en begint te lopen. Ik loop achter hem aan. We komen uit bij een huis. Ik heb nu pas door dat ik nog in mijn wolf gedaante ben. 

'Javier. Wat doe je hier?' hoor ik de stem van Alpha Mccartney zeggen. 

'de Toekomstige Alpha Taylor wilt U spreken.' zegt hij terwijl hij een naar me knikt. 

'Dave Taylor. Ik had U niet gezien. Kom binnen. Javier. Ga weer naar je post.' De jongen die Javier heet buigt zijn hoofd en loopt weer weg. Ik loop naar binnen. 

'Ik zal iemand kleren voor U laten pakken zodat je kan transformeren.' zegt Alpha Mccartney terwijl hij in zijn vingers knipt. Gelijk komt er iemand met kleren. Ik loop naar een andere kamer, transformeer en trek snel de kleren aan. Daarna loop ik weer terug naar de kamer waar Alpha Mccartney zit. 

'Wat is er aan de hand, Dave.' vraagt hij zodra ik ga zitten. 

'Ik ben op zoek naar 3 wolven die ik pas heb verbannen. Ze hebben mijn prinses pijn gedaan en zullen moeten boeten.' leg ik uit. Ik schaam me er niet voor dat ik Claire mijn prinses noem. Dat is ze ook. En dat zal ze altijd blijven. Mijn kleine prinses. 

'Je hebt zo te horen je Mate gevonden.'  hoor ik achter me. Daar staat de zoon van Alpha Mccartny. Mason. Ik knik. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. 

'Ik kom snel eens langs om jullie samen te zien. Als ze niet te boos is tenminste.' zegt hij. Ik kijk hem verward aan. 

'Hoe bedoel je als ze niet te boos is?' vraag ik. 

'Jamia heeft bijna alle roedels een bericht gestuurd. Dat als jij ergens kwam, dat we moesten zeggen dat Claire wakker was. En dat ze zich afvraagt waar je bent, bro.' legt hij uit. 

Ik zei toch dat je niet aan het hallucineren was! roept mijn wolf boos. Ik let niet op hem. Claire is wakker. En het duurt nog zeker 2 dagen voordat ik terug ben. De heenreis duurde ook zo lang. Langer zelfs. Maar dat kwam omdat ik op de heenweg alleen maar op zoek was. En dus overal stopte. 

'Ik zou naar haar terug gaan. Desnoods gaan wij met je mee.' hoor ik een meisje zeggen. Ik kijk om. Mason heeft zijn armen om een blond meisje heen geslagen. Ik herken haar. June. Ik heb haar al eerder ontmoet. Toen ze met haar oma op rondreis was. 

'June. Dat is lang geleden.' zeg ik vrolijk tegen haar. June glimlacht. 

'We pakken spullen en dan gaan we naar jou roedel.' zegt Mason terwijl hij June meetrekt. Ik hoor dat ze de trap op stormen. Niet veel later staan ze beneden, met een koffer in hun handen. Mason heeft autosleutels in zijn handen. Ik bedank de Alpha en loop Mason en June achterna. We stappen in de Jeep en beginnen te rijden. 

~~~

Na 2 dagen zijn we eindelijk weer terug in mijn roedel. Met de auto gaat het een stuk sneller, maar doordat we een beetje lang in de file stonden (2 keer zelfs...) duurde het nog wel lang. Nog voordat Mason is gestopt ben ik de auto al uitgesprongen en naar binnen gerend. Ik hoor Mason vanuit de auto nog grinniken. Gelijk ren ik de trap op. Ik ruik Jamia, de zwakke geur van Claire en een vreemde geur. Nu ren ik nog sneller de trap op. Ik open de deur en blijf abrupt stil staan. Jamia staat bij het raam. Maar dat is niet het belangrijke. Of eerder, het schokkende. Het schokkende is wie er bij haar staat. En degene die een arm om haar heen heeft geslagen. Jamia heeft een glimlach op haar gezicht en kijkt naar de persoon. De persoon die ik het liefst wil slaan. 

'Tanner.' grom ik. Ze lijken me nu pas op te merken. 

'Dave!' roept Jamia blij uit. 

'Wat doet hij hier.' grom ik nog eens. Jamia trekt een beetje wit weg als ze me dreigend naar Tanner ziet lopen. 

'T-Tanner is mijn Mate.' zegt ze zacht. Mijn ogen worden groot. 

'Wat?!?' roep ik boos uit. Jamia slikt. 

'We kwamen erachter de dag voordat hij verbannen zou worden. Maar, Tanner heeft niks gedaan.' de tranen lopen nu over haar wangen. Ik zucht. 

'Hier hebben we het later wel over. Waar is Claire?' besluit ik te vragen. Jamia's blik lijkt op te klaren. 

'Claire, die is net weg. Ze is een stukje gaan lopen. Ze was teleurgesteld dat je er niet was. Al helemaal nu ze weet wat je van haar bent.' zegt ze. Mijn ogen worden groot. 

'Wat?' vraag ik boos. 

'We hebben haar verteld dat je haar zielsverwant bent. Maar niet van dat andere.' legt ze uit. 

'Waarom?' vraag ik. Het was niet de bedoeling dat ze het zou weten. 

'Omdat ze wilde weten waarom jij weg was. We moesten toch iets!' roept ze boos. Ik zucht en ren daarna de deur weer uit. Op naar Claire. Waar ze dan ook kan zijn.