My Cute Stupid Mate

25

Tijdsprong van 2 maanden.

Dave:

Hoelang zit ik hier nou al?

Ik heb geen idee. Veel te lang naar mijn idee.

En elke dag kwamen ze terug om me pijn te doen. Als ze agressief waren, of boos, of verdrietig. Het boeide ze niet waarom, als ze me maar pijn konden doen.

En ik mis Claire.

Ik mis Claire zo verschrikkelijk dat het pijn doet.

Name door mijn Mate-band. Hoe langer je uit elkaar bent, hoe erger de pijn word.

Zou ze weten van het plan van Zwarthaar of zou ze nog steeds denken dat ik haar verraden heb?

'Dave. Ik heb nieuws voor je.' hoor ik de bekende stem van Deaneris zeggen. Ze is de moeder van Cody, niet de mate van Zwarthaar en de enige die me een beetje op de hoogte houd van wat er buiten gebeurt. Ze heeft me verteld dat Jamia en Tanner een dochtertje hebben gekregen genaamd Lilly.

'W-wat is er.' vraag ik zacht terwijl ik opkijk.

'Je meisje, Claire. Ze heeft al best veel gebied terug. Het gerucht gaat dat ze al heel lang probeert je hier uit te halen, ze weet dat je hier zit, Dave. En ik kom je feliciteren. Je bent vader geworden.' het laatste stukje zegt ze zachtjes.

Vader. Het is nu officieel. Claire is bevallen en heeft nu haar Pup in haar armen liggen.

'Vader.' fluister ik zachtjes. 'Hoe heet hij of zij?' vraag ik daarna.

'Caine Jayh Taylor. Dave. Je vrouw heeft een zoontje gebaart.' zegt Deaneris met een kleine glimlach.

'Binnenkort zul je hem zien, Dave.' fluistert ze nog voor ze weg loopt. En zo lig ik dan weer, de hele tijd. Maar deze keer met nieuwe hoop.

~~~

'Ben jij Dave?' hoor ik een meisjesstem vragen. Ik kijk op en zie een bruin harig meisje staan, ze lijkt iets ouder dan Claire. Maar dat kan ook mijn verbeelding zijn. Achter haar staat een jongen die iets jonger is dan ik ben.

'J-ja. Komen jullie me weer in elkaar slaan. Doe maar. Het boeit me niks meer.' zeg ik, wachtend op de klappen.

'In elkaar slaan, als dat is hoe je onze reddingsactie wilt noemen, ga je gang. Ik zou het eerder operatie red Dave 3.0 willen noemen. Dat klinkt veel leuker. Holy Time ik ben aan het afdwalen. Het spijt me zeer. Ik ben April trouwens, en dit is Austin.' zegt het meisje.

Reddingsactie.

Ik kijk in de ogen van de jongen en zie dat ik met een andere weerwolf te maken heb. Het meisje haalt een soort klokje onder haar shirt vandaan en klikt erop.

'Austin. Wees eens lief en breek open.' zegt April liefjes tegen Austin. Austin loopt naar mijn cel toe en pakt het metaal vast.

Ik heb de cellen van metaal gemaakt, want zilver doe ik niemand aan.

Alleen Zwarthaar, maar de zilvercel heeft hij nog niet gevonden.
Gelukkig maar. Anders was ik nu half dood geweest.

Wacht eens even. Hoe kan het zijn dat ze hier binnen zijn gekomen?

Hoe kan het zijn dat Zwarthaar nog niet hier is?

Zijn deze twee mensen Mates?? Want zo zien ze er wel uit. Hoe hij naar haar kijkt enzo. Maar... ze is een mens. Ook al lijkt het dat ze anders is.

Door al mijn gedachtes merk ik nu pas dat de spijlen door midden gebroken zijn. April loopt op me af en doet iets met haar handen waardoor mijn handboeien kapot smelten. Ik val bijna voorover maar wordt tegen gehouden door Austin.

'Rustig maat.' zegt hij terwijl hij tegendruk biedt.

'Dank jullie wel.' fluister ik terwijl ze me mee naar boven nemen. Ergens verwacht ik soldaten, maar alles lijkt bevroren te zijn.

'Wat is er gebeurt?' fluister ik bij het zien van iedereen die er bevroren bij staat. Allemaal waren ze iets aan het doen.

'Het voordeel van een tijdmeesteres bij je hebben. Die het nog aardig goed doet ook.' zegt Austin, glimlachend naar April.

'Jullie moeten me dadelijk alles uitleggen.' zeg ik. Austin knikt en zet me in een auto.

'We laten de tijd pas verdergaan als je weer bij Claire bent. Zo hebben we het gepland.' zegt April terwijl ze naast Austin voorin gaat zitten. Zelf neem ik plaats achterin. Door de reflectie van de spiegel schrik ik wel even van mezelf. Ik zie er verwaarloosd en mishandeld uit. Dat is ook zo, maar ik had gehoopt dat je dat van de buitenkant niet zo op zou vallen. Een snee loopt over een deel van mijn gezicht, er zitten overal blauwe plekken en, ach ja, het ziet er niet zo fraai uit. Waarschijnlijk heb ik ook veel botten gebroken, vooral mijn ribben voelen aan als gebroken glas.

'Hier moet ze ergens zijn, succes er mee,' zegt April als we aan zijn gekomen waar het allemaal begon. Het huis waar ik Claire heb ontmoet, het huis waar ik eindelijk mijn Mate had gevonden, het oude Alpha-huis.

April en Austin zijn een eindje verder op gaan staan, zodat ik met alleen Claire kan praten.

Ik haal diep adem, en druk dan op de bel.

Wippend op mijn benen wacht ik af. Na een paar seconde hoor ik dat de deur van het slot af gehaald word. Ik houd mijn adem in. De deur gaat open. En daar staat ze dan, de vrouw waar ik al twee maanden naar heb verlangt om haar te zien.

Claire.

In haar handen heeft ze een klein baby'tje vast, met lichtgroene ogen. Mijn ogen. Ik glimlach waterig als ik besef dat dit mijn kind is. Mijn kleine jongen.

'Heei,' zeg ik met een gebroken stem. Claire's ogen werden zo groot als schoteltjes.

Ze loopt naar me toe, even dacht ik dat ze me een knuffel ging geven maar ze tilt haar hand op en begint me te slaan.

'Scemo, scemo, scemo!' is ze de hele tijd aan het schreeuwen. Beduusd pak ik haar handen vast, en het zwakke slaan houd op. Tranen lopen over haar wangen en ik veeg ze weg, voor ik haar in mijn armen neem.

'Dave... Je bent twee maanden weg en alles wat je zegt is "Heei"?' snikt ze.

'Claire, je wilt niet weten wat ik allemaal tegen je wil zeggen op dit moment,' glimlach ik.

'Jawel, dat wil ik wel,' knikt ze.

'Oké, Claire,' Ik ging op mijn knieën zitten en pakte haar handen vast, nog snel pak ik een klein, houten doosje uit mijn zak die ik vlak voor de oorlog had gekocht, 'Wil je met me trouwen?'

-------------

Hey mensen.

En dan. Komt het einde steeds dichterbij *begint ineens heel hard te huilen*

Wat vinden jullie van April en Austin? Ik vind het schatjes *Haha Kan ook omdat het mijn creaties zijn*

Ik zal je een hint geven. Dit zijn de hoofdpersonages uit Special 2. Time.

En ogja. Ik vind Caine ook een snoepje *Ahkoegiekoegiekoeee*

Kuch, we staan op 1!!!! Ik ben zooooo blijjjjjj!

Ik ga Claire en Dave wel missen als het einde nabij is.... *begint nog harder te huilen dan ze al deed*

Xxx Yara. En Voor Linde geld waarschijnlijk alles wat hierboven staat ook...