My Cute Stupid Mate

11

Claire p.o.v.

'Een jongen?' vraag ik verbaast. Ik leg mijn hoofd op mijn armen en kijk hem aan. Hij zucht en knikt.

'Het is best bijzonder want het komt weinig voor, maar ik houd echt van hem. Hij is mijn mate, hoe kan het ook anders. En ik wilde je dit vertellen zodat je weet dat als we getrouwd zijn, dat hij bij ons komt wonen.' zegt hij. Ik knik. Kon Dave ook maar bij ons gaan wonen...

'Weet je, de kans is nul komma nada dat het zo ver komt. Dave komt me wel weer halen.' zucht ik.
'Weet je Claire. Ik begrijp het als je je droombruiloft liever met Dave houd. Dus mag je van mijn part een roze jurk met een groene boa aantrekken. Die ene speciale dag moet voor jou en Dave zijn. Dus was mijn plan eigenlijk om op onze "huwelijksreis" naar Dave te gaan, dat ik je daar aflever en dat ik zeg dat ik je gewoon kwijt ben geraakt.' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht wanneer hij dat zegt.

'Dat is zo lief van je!' roep ik uit. Hij glimlacht.
'Hoe oud ben je eigenlijk, Claire?' vraagt hij plots.
'Welke datum is het?' vraag ik hem. Hij lijkt even na te denken.
'10 Juli.' zegt hij uiteindelijk.

'Dan word ik over een week zestien.' zeg ik. Ik denk even na.

'Zou ik mijn telefoon misschien terug mogen?' vraag ik aan Cody. Hij lijkt even na te denken maar word uit zijn gedachtes gehaald door een jongen die zijn handen voor de ogen van Cody legt.
'Rara wie ben ik.' zegt hij vrolijk.
'Collin?' vraagt Cody blij. De jongen haalt zijn handen van de ogen van Cody af en ze omhelzen elkaar.
'Mag ik nou mijn telefoon terug?' vraag ik een beetje sarcastisch.
'Ga je dan Dave bellen?' vraagt Cody een beetje achterdochtig.
'Ik zou wel willen, maar ik heb het nummer van Dave niet.' Wauw. Dat klinkt best stom. Cody geeft me zonder te zeuren mijn zilveren Iphone en mijn oortjes terug. Ik ontgrendel hem en zie gelijk dat ik van mijn beste vriendin een aantal gemiste oproepen heb. Die bel ik later wel.

'Waar zijn we eigenlijk?' vraag ik aan Cody. Hij krijgt een glimlach.
'Brazilia.' antwoord hij. Ik glimlach.

'Welk deel was ook al weer van je ouders?' vraagt de andere jongen, Collin, aan me.
' España y Portugal. En een klein stukje van Frankrijk.' antwoord ik glimlachend. Ik hou van mijn land. Spanje is het mooiste land dat je ooit hebt gezien. En de taal is mijn moedertaal. Dus ja.

'Ik ben trouwens Claire.' zeg ik terwijl ik mijn hand naar Collin uitsteek.
'Collin.' antwoord hij.

Ik glimlach.

'Wie wordt eigenlijk je getuige?' vraagt Cody na een tijdje aan me.

'Ik heb geen idee.' zeg ik.
'Er is hier namelijk niet echt iemand die ik k-' voor ik mijn laatste woord kan zeggen word ik ruw onderbroken door een bekende stem.

'Laat me los verdorie. Ik heb een afspraak zei ik toch.' gromt iemand naar 2 bewakers.
Jayh.

'Jayh? Wat doe jij nou hier?!?' roep ik. Jayh ziet me en rent mijn kant op.
'Ik zou hetzelfde aan jou vragen als ik niet achternagezeten werd door die beesten.' gromt Jayh.
Ik zal jullie even een beschrijving van Jayh geven.
Jayh voelt voor mij als een grote broer. Hij heeft lang zwart haar dat hij meestal in een klein staartje draagt. Hij heeft een lieve glimlach en is altijd bezorgt. Maar je wilt hem niet boos maken. Want hij is heel erg sterk.

'Jongens. Laat hem maar.' zegt Cody waarna hij vragend naar Jayh kijkt.

'Claire. Jeas. Jij bent groot geworden. Geef me een knuffel.' zegt Jayh waarna hij zijn armen om me heen slaat.
'Gaat alles goed?' vraagt hij daarna.
'Ja. Ik word alleen maar gedwongen om met iemand te trouwen en ben ontvoerd. Mijn ouders leven niet meer en ik zit hier. Maar voor de rest is alles goed.' zeg ik sarcastisch. Ik voel Jayhs greep verstrakken.

'Het spijt me...' mompelt hij in mijn haar. 

'Ik weet het.' zucht ik. Jayh laat me los en loopt dreigend naar Cody en Collin toe. 

'En nu gaan jullie mij even mooi vertellen hoezo Claire hier is en niet in Italië, het andere deel van Frankrijk, Denemarken, Polen of Duitsland.'  gromt hij naar ze. Collin duikt een beetje in elkaar en Cody probeert hopeloos een antwoord te zoeken. Ik snap ook wel waarom hij een beetje geïntimideerd is door Jayh. Hij is een bewaker in ons gebied en is gelijk de zoon van de beste vrienden van mijn ouders. 

'Jayh. Hoe gaat het eigenlijk met ons gebied?' probeer ik hem af te leiden. 

'Prima. Mijn ouders leiden het land tot jij oud genoeg bent om dat te doen.' 

'Jayh. Ik moet je iets vertellen.' zucht ik. Jayh kijkt me vragend aan en loopt dan naar me toe. 

'De kans is groot dat ons gebied zo'n 3 keer groter word dan normaal.' begin ik. Jayh kijkt me met grote ogen aan. 

'Wablief?' zegt hij. 

'Ik heb mijn zielsverwant gevonden. Dave. De zoon van de leiders van dat ene grote gebied aan de grens.' Ik eindig mijn praatje en wacht op een antwoord van Jayh. 

'Hoe weet jij van Mates?' gromt hij. Niet de reactie die ik had verwacht. 

'Ik kan hetzelfde aan jou vragen is het niet.' zeg ik boos. Ik schrik van de toon in mijn stem. Zo'n toon die geen tegenspraak duld. 

'Ik heb mijn Mate al 3 jaar Claire. Emily. Je kent haar wel.' zegt Jayh. Owh. Ja dat kan ook. 
'Ja duhuh. Tuurlijk ken ik Emily. Zij is geweldig.' roep ik vrolijk. 

'Maar toch ben ik teleurgesteld dat je me niks verteld hebt. Wat hebben jullie nog meer voor me verzwegen.' En daar is de toon weer. Jayh wordt een beetje bleek. 

'Niks hoor. We verzwijgen helemaal niks voor je.' hakkelt hij een beetje. Ik kijk hem doordringend aan. Tuit mijn lippen en draai me dan om. 

'Het zal wel Jayh. Maar op een dag zal ik toch achter al jullie geheimen komen. En dat weet jij even goed als ik.' en met dat loop ik weer naar het huis toe. 

Een verbijsterde Jayh, Cody en Collin achterlatend.