My Cute Stupid Mate

21

Claire:

Ik ben boos. Ja echt waar, ik ben zo boos. En dat er dan mensen achter me aan komen.

Haleluja. Dat doe je toch niet! Maak een meisje nooit boos. 

Als ik met rust wil worden gelaten, laat me dan.

Dat hebben ze ondertussen waarschijnlijk wel gemerkt. Ze zijn me niet meer achterna gekomen toen ik weg rende.

In mijn wolvenvorm ga ik zitten op de grond en sluit mijn ogen. Ik adem nog snel door het rennen. De natte aarde voelt op één of andere manier fijn aan onder mijn poten, mijn lichaamstemperatuur die eerst warm was, koelt er een beetje van af. Ik besluit een stukje te gaan lopen. Ik, Claire, ben inmiddels al rustig geworden, maar mijn wolf is nog steeds boos.

Soms, is ze echt een idioot. Die wolf van mij. Ik ga in het midden van de open plaats zitten en leg mijn kop in mijn poten. Ik besluit weer terug te veranderen, en wonder boven wonder, kan ik dit gewoon zo dat mijn kleding nog aan is. Ik sta op en begin weer terug te lopen. Zou Dave ongerust zijn? Vast wel. Hij is altijd een beetje overbezorgd, en al helemaal na die ontvoering en alles.

Dave? vraag ik zachtjes via mindlink.

Claire?! Claire! Waar ben je, wat is er? vraagt Dave bezorgt. Ik grinnik een beetje in mezelf. Ik wist het wel. Dat hij bezorgt was dan.

S-sorry voor alles. Ik, ik was mezelf niet. Kan ik terug komen? vraag ik nog eens zachtjes.

Natuurlijk Claire. Je bent mijn Mate, ik zou jou toch nooit in de steek laten. antwoord Dave. Ik glimlach en begin richting huis te rennen.

~~~

Tijdens het rennen bots ik heel erg hard tegen iemand aan.

En met heel erg hard, bedoel ik ook echt heel erg hard.

'Sorry! Ik had echt heel erg haast!' zeg ik snel. En dan, dan pas zie ik tegen wie ik aan ben gebotst.

Zwarthaar.

Niemand minder dan Zwarthaar.

'Jij.' sis ik.

'Ik.' zegt hij sarcastisch.

'Heb je me gemist, Claire?' vraagt hij liefjes. Ik knijp mijn ogen samen.

'Ja heel erg, ik heb nog tegen Dave gezegd dat we je moesten uitnodigen voor de thee.' grom ik sarcastisch. Ik ga hem niet zeggen dat ik dat echt heb gedaan, maar toch.

'Oh. Dan zal ik binnenkort maar weer eens langskomen. En, Claire, ik kom niet alleen. Je bent gewaarschuwd.' zegt hij waarna hij ineens weg is.

'IK ZAL DE THEE KLAAR ZETTEN HOOR! MET KOEKJES ERBIJ!' roep ik hem nog na. Dan pas dringen zijn woorden tot me door.

Waarschuwen?
Waar had hij het over!?

Wacht!

De Oorlog!

Natuurlijk!

Ik begin nog harder te rennen dan ik al deed en knal bijna tegen een boom aan. Als je niet sneller kon reageren als wolfzijnde, was het niet bijna, maar helemaal. Als ik aankom bij ons grote, wit met zwarte huis, moet ik alleen maar een beetje op adem komen. Vroeger lag ik hijgend op de grond. Dave staat me al op te wachten en neemt me stevig in zijn armen.

'Clare, ik was zo ongerust! Sorry dat ik je boos heb gemaakt, het was echt niet mijn bedoeling... ik zat te denken dat je weer ontvoerd kon worden door Zwarthaar omdat ik zo dom was om je uitdagend aan te kijken e-'

'Dave...' onderbreek ik hem met een piepstemmetje, 'Ik ben aan het stikken.'

Verontschuldigend laat hij me los en... Hij bloost?

Ik kijk rond en zie dat het leger om ons heen staat.

'Ik, ik kwam Zwarthaar tegen.' hijg ik. Daves uitdrukking verandert helemaal.

'Wat!? Heeft hij je pijn gedaan, of je aangeraakt. Claire? Ben je gehersenspoeld.' vraagt hij in paniek.

'Ja. ik ben gehersenspoeld Dave. Dat kun je toch duidelijk zien?' zeg ik sarcastisch. Dave kijkt me droog aan.

'Wat kwam hij doen?' vraagt hij daarna.

'Ons waarschuwen. Hij zou snel terugkomen en niet alleen zijn of zoiets.' antwoord ik. Het leger begint ineens door elkaar heen te praten, dingen te roepen en allemaal beginnen ze door elkaar te lopen.

'STILTE!' roep ik en iedereen is ineens stil.

'Als je wat te zeggen hebt, dan steek je je vinger maar op zoals in de kleuterklas. Jullie zijn toch een leger?! Nou, plaats rust dan en stilte!!!' roep ik daarna. Het hele leger is een paar seconden versuft, en dan doet iedereen precies wat ik zeg. Dave staat me met open mond aan te kijken, net als de commandant.

'Hoe deed je dat?' vraagt Dave zachtjes.

'Ik ken deze kleuters langer dan vandaag. Ik heb wel eens vaker volle zalen stil moeten krijgen.' zeg ik simpel.

Dave lacht kort. 

'Jij! Zeg het maar.' roep ik naar een jongen die een beetje achteraan staat. Hij stapt naar voren en begint te spreken. 

'Wat wilt U dat we gaan doen, Luna? Wie moeten we gaan beschermen en met hoeveel man?' vraagt hij. Het is een goede vraag, dat moet ik toegeven. 

'Ik wil dat jullie de roedel beschermen. Dat is mijn eerste prioriteit. Als jullie dan nog mensen over hebben, bewaak de grenzen, en pas daarna, als jullie mensen over hebben, dan beschermen jullie ons. De roedel gaat voor, en we hebben een groot gebied, en dus veel mankracht nodig.' zeg ik tegen hem. Hij knikt en trekt zich dan weer terug. 

'Jullie zijn met veel! Maar we hebben meer mankracht nodig. Dave, we hebben een groter leger nodig.' zeg ik terwijl ik me op Dave richt. 

'Mijn leger staat ook paraat, Claire.' zegt hij. Ik knik. 

'Dan zit er niks anders op dan dat we zullen moeten vechten.' begin ik. 

'Vechten voor onze vrijheid, vechten voor onze rechten.' ga ik verder. Iedereen knikt. 

'Wij laten ons niet bang maken.' roep ik. Iedereen juicht na deze woorden. 

Wij gaan dit winnen. 

Zwarthaar waarschuwde ons? Ha!

Nou, nieuwtje. 

Bij deze is Zwarthaar gewaarschuwd. Wij zijn sterker dan hij ooit zal zijn. 

'Zwarthaar. Ook jij bent bij deze gewaarschuwd. Je gaat ten onder, daar zorgen we voor.'  roep ik via mindlink, wetend dat Zwarthaar me gehoord heeft. 

Kijk. Maar. Uit.