My Cute Stupid Mate

19

Claire:

Een oorlog.

Wat!?!?

Holy Shit.

WATWATWATWATWATWATWAT?!?!

Ja mensen. Dit is paniek.

Maar mijn paniekaanval wordt verstoord door de deurbel.

Ik snel naar de deur voor iemand anders het kan doen.

Ik open de deur en voor me staat een wat oudere man uit mijn roedel. Achter hem loopt een heel leger, ik maak geen grapje.

Een heel leger.

En waarschijnlijk is het leger van mij!

Nee, niet meer waarschijnlijk, ik herken sommige gezichten!

Hyperventileringsaanval, oké Claire, calm down!

'Luna. We hebben bericht gehad van Alpha Dave dat we zo snel mogelijk moesten komen.' zegt de man terwijl hij zijn hoofd buigt.

'Euhm ja kom maar binnen hoor.' zeg ik een beetje heel erg ongemakkelijk waarna ik de man naar de woonkamer begeleidt.

Het leger blijft voor de deur staan.

Gelukkig, ik wil al die mensen echt niet in mijn huis hebben, het zijn er zo veel dat ik dan bang ben dat dit huis net Atlantisch word maar dan onder de grond in plaats van onder water.

Yupp, ik zie het al voor me.

Oké, focus Claire, je hebt een gast in huis nu!

Dave. Wat moet ik nou ook al weer doen? Ik ben niet zo goed in dit hele Luna gedoe. Het enige dat ik weet van mijn moeder is dat je een goede tweede hand nodig hebt. Help! Ik heb nog geen tweede hand!  Wacht dat heb ik wel. Dat is Demi. WAT?!?! zeg ik tegen Dave via mindlink. Hij lacht. 

Je doet het geweldig Claire. Geen zorgen maken. Ik zal je alles nog wel een keer goed uitleggen enzo. antwoord Dave. Ik glimlach naar hem. Hij is zoals altijd weer geduldig met me.

'Zo. Generaal. Ik hoop dat jullie klaar zijn voor een oorlog.' zegt Dave tegen de man. De man buigt zijn hoofd en zegt ja. 

Gewoon ja. We hebben het hier over de oorlog verklaren en hij zegt ja. Kun je als Luna boetes geven vanwege taalgebruik? Wow wacht, zo kun je rijk worden!

Nee Claire, je kunt daar geen boetes voor geven. Zegt Dave tegen me en ik weet gewoon dat hij met zijn ogen wil rollen. Gelukkig doet hij dat niet, dan vraagt de leider van het leger wat er aan de hand is en dan moet ik zeggen: 'Ja we hadden het over dat ik je een boeten wilde geven omdat je ja zei, dat was er.'

Nee, nee gewoon niet.

Dat is een beetje belachelijk. 

'Niks hoor. We waren even iets aan het bespreken.' zeg ik. En ineens krijg ik een idee dat Luna waardig is. 

Hell Yeah! 

'Kolonel. Er is een groot huis beschikbaar waar het leger kan verblijven. Ik stel voor dat we je leger erheen brengen zodat ze niet buiten hoeven te blijven. Daarna kunnen we bespreken hoe de zaken ervoor staan. Dave kijkt me met een trotse glimlach aan. 

'Claire. Waarom breng jij ze niet. Dan kan ik alvast wat dingen bespreken.' stelt hij voor. Ik knik en loop daarna naar buiten. De gesprekken vallen stil als ze mij zien en alle hoofden buigen onderdanig naar beneden. 

'Hoofd omhoog en meelopen.' beveel ik. Ik ben het nu onderhand wel een beetje zat dat niemand me ooit aan durft te kijken. 

Behalve de pups dan. 

Die zijn zo schattig. 

Vooral één kindje. Ze heet Iris. Het kindje van Allison. Ik schud de gedachte even weg en loop snel naar het grote huis. Ik laat iedereen in de woonkamer zitten en zie dat iedereen me nieuwsgierig aankijkt. Ik herken een aantal mensen. Ik heb ze weleens in mijn thuisland gezien. 

In Spanje dus. 

'Welkom. Dit is jullie tijdelijke onderkomen. Verdeel de kamers eerlijk. Er zal zo eten worden bezorgt. Ik geef Logan hier de leiding.' zeg ik terwijl ik naar Logan wijs. Hij is een van de weinige die ik echt ken en ik weet dat hij goed orde kan houden. 

'Logan. Ik vertrouw erop dat je goed voor deze mensen zorgt.' zeg ik. Logan knikt trouw. Ik glimlach en loop daarna de deur uit en terug naar mijn eigen huis. Emily, Demi, Allison en Jamia te wachten. Ook een paar dienstmeisjes. 

'We gaan koken voor een heel leger. Dus we kunnen maar beter beginnen.' zeg ik vrolijk. Niet veel later beginnen we te koken. 

En geloof me het was veel werk! 

We hadden iets van 30 kilo aardappels, 70 kilo half rauwe biefstuk, nog iets van 3 kilo groentes en we hebben zelfs iets van 6 of 7 taarten gebakken. En dat moest dan allemaal naar een huis dat een paar kilometer verderop stond. 

Toen eindelijk alles af was en we het eten naar het leger hadden gebracht, iets waar ze blij mee waren, zijn we op de bank geploft en allemaal in slaap gevallen. 

~~~

Ik word wakker door gelach. Het is jongens gelach. 

'Maak ze niet wakker.' fluistert er één. Oké. En nu ga ik ze laten schrikken. 

En drie, twee, één. 

'BOE!' Roep ik keihard terwijl ik overeind spring. Alle jongens die er staan springen van schrik een stukje achteruit. Ik sta op en kijk boos naar de jongens. 

Het waren precies de jongens die ik verwachtte. 

Dave, Jayh, Tanner, Nathan, Kay, Cody en Collin. 

Ik kijk ze boos aan en ga met mijn handen in mijn zij staan. Dave staat met een fotocamera in zijn handen en kijkt me lachend aan. Ik loop boos op hem af en sla hem tegen zijn schouder aan. 

'We lagen net te slapen, wat was er zo grappig?!' roep ik. 

'Jullie lagen te slapen en dat zag er echt heel grappig uit lief.' zegt hij terwijl hij op de meiden achter me wijst. Ik draai me om en zie dat ze allemaal snorretjes hebben van zwarte stift. Ik loop boos naar de spiegel toe en zie dat ook ik een snorretje op mijn bovenlip heb. Ik stamp boos naar Dave toe. 

'Dave. Liefje. Ik krijg je nog wel terug.' zeg ik boos. Dave lacht. 

'Try me.' zegt hij. Ik slaak een verontwaardigd kreetje en loop dan naar de badkamer. 

En daar, terwijl ik mijn snor eraf sta te wassen, krijg ik het beste idee ooit. 

Ik ga Dave zo hard terugpakken. 

--------------------------------------

Omg sorry! Het spijt ons zo erg dat we zo lang niet geupdate hebben. 

:( 

Maar, wat zou het geweldige plan van Claire zijn???