My Cute Stupid Mate

10

Claire

De plaats waar ik ben beland is donker en het ruikt er muffig. Mijn arm brand en zodra ik probeer om te bewegen merk ik dat ik vastgebonden zit aan een stoel. Zodra mijn ogen aan de duisternis zijn gewend begin ik Silhouetten te zien. Vage schimmen. Als plots een lamp aan wordt gemaakt, word ik verblind. Een paar momenten lang zie ik niks. Na een paar keer met mijn ogen te knipperen krijg ik weer zicht. Ik herken de man met het zwarte haar. Hij speelt met een klein mes. Ik houd mijn adem in. 

'Zo. Claire was het toch?' zegt hij terwijl hij op me af komt lopen. Het enige wat ik kan doen is knikken. 
'Mooi, weet je meisje. Ik denk dat we jou hier houden. Je hebt het pittige karakter wat mijn zoon nodig heeft.' zegt hij, nog steeds grijnzend. 

'Waar zijn mijn vriendinnen.' sis ik naar hem met een dodelijke blik. Zijn grijns wordt nog breder. 
'Die zitten in andere kamers, ze worden verhoord. Net zoals jij.' Het klinkt alsof hij liegt. Waar zouden ze zijn?!? Als ze nog maar leven.
'Nog even over mijn zoon, hij zal hier zo arriveren.' lacht hij gemeen. Daarna loopt hij achter me en snijd hij de touwen door. 

'Hmm. Ik had verwacht dat je arm ondertussen wel genezen zou zijn. Wat was je achternaam Claire.' 
'Wilson. Ik heet Claire Wilson. En waarom denkt iedereen dat ik zo snel genees?' breng ik met moeite uit. 
'Wilson. Dus je bent het kind van een Alpha. Dat is geweldig.' roept de man uit. Ik sta op en bekijk mijn arm. Het ziet er niet prettig uit. Een diepe snee met opgedroogd vuil en bloed. 

'Misschien moet je je op gaan frissen, net als de andere dames voordat jullie toekomstige mannen komen.' De man met het zwarte haar knipt in zijn vingers en wijst naar mij. Twee andere mannen trekken me aan mijn schouders mee. Ik blijk in een kelder te zitten. Mijn zwakke pogingen om los te komen mislukken, ik heb te veel bloed verloren en heb honger. Zodra we naar boven gaan zie ik hoe mooi dit huis eigenlijk is, hoe donker het ook is. De mannen sleuren me mee tot ik bij een badkamer kom en sluiten me daar zeg maar op. Ik kijk in de spiegel en houd mijn adem in. Dat meisje kan ik niet zijn. Onmogelijk. Ik heb rode ogen, mijn bruine haar zit in de klit en mijn t-shirt zit onder het bloed. Waarschijnlijk is mijn wond opengegaan. Ik controleer of de deur op slot zit. Daarna kleed ik me aan en stap ik onder de douche. Er waren al kleren klaargelegd dus dat is geen probleem. Als ik na een kwartier de douche uitstap bekijk ik de kleren. Eerst doe ik het ondergoed aan. De kleren bestaan uit een highwaste shortje met een blousje erop. Ik trek het aan en doe mijn haar goed. Daarna klop ik op de deur of ik eruit mag. De mannen maken de deur open en begeleiden me daarna naar de woonkamer. Daar zitten Jamia en June. Ik ruk me los uit de greep van de mannen en ren op ze af om ze een knuffel te geven. De tranen stromen over mijn wangen. 
'Ik was bang dat jullie dood waren.' snik ik terwijl Jamia me over mijn haren aait. 

'Wij dachten hetzelfde over jou Claire. Maar we zijn hier. Dave haalt ons hier wel uit.' sust ze me. Ik ga naast haar zitten. Wachten op datgene waarom we hier zijn. Er komen ineens 3 jongens van verschillende leeftijden binnen. 19, 21 en 23, gok ik. De jongste komt op mij af gelopen, de middelste op Jamia en de oudste op June. 

'Claire?' vraagt hij. Ik knik. De jongen steekt zijn hand uit die ik dus aan moet pakken. Dat doe ik maar. Hij begint te lopen en trekt mij haast mee. We lopen een tuin in. Hij gaat op een bankje zitten en ik volg zijn voorbeeld. 
'Ik ben Cody.' zegt hij. Ik knik alleen maar. 
'Ik weet dat je niet met me wilt trouwen, ik wil ook niet met jou trouwen maar we zullen wel moeten. Mijn vader is niet blij met mijn Mate.' zegt Cody treurig. Ik kijk hem verbaast aan. 

'Hoezo niet?' vraag ik. 
'Het is een jongen.' 

Dave p.o.v. 

Ik ijsbeer door de kamer. Mason en Tanner doen hetzelfde. 

'Waar kunnen ze zijn!?' roept Mason boos uit en gooit zijn handen even omhoog. Ik geloof dat hij hetzelfde gevoel heeft als ik. En Tanner ook. Onze meisjes zijn ontvoerd, en het enige wat we van ze weten is hoe ze zich voelen. Eerst was Claire bang, toen werd ze opgelucht en nu is ze verbaast en nieuwsgierig. Weet je hoe vervelend dat is!!?! Dat je alleen hun gevoel weet. 

'Ergens in het zuiden. Brazilië, Argentinië of Chili.' antwoord ik. Ineens hoor ik een piepje van mijn telefoon. Zo snel als ik kan open ik hem en kijk ik waar het bericht vandaan komt. 
They_Are_Trapped_ wil je volgen. Accepteer of Negeer. Ik druk op Accepteer en zie dat Tanner en Mason hetzelfde doen. Ook druk ik gauw op het volg knopje. Het is een privéaccount. Waarschijnlijk speciaal voor ons aangemaakt. Als ik even wacht zie ik dat hij een paar foto's plaatst en ons een whatsapp bericht stuurt. Ik open eerst de foto's. De eerste is van Jamia die ongelukkig naast iemand zit die ik alleen kan herkennen als Caleb. Zij is Calebs verloofde. Staat eronder. Tanner balt zijn vuisten en knijpt het glas wat hij in zijn hand heeft kapot. Ik open de tweede foto. June. Ook zij ziet er ongelukkig uit. Al heeft ze een ring met een joekel van een diamant om haar ringvinger. 
Zij is James Verloofde. Staat er daar onder. Mason begint zwaar te ademen en ik word een beetje misselijk. Wetend wat de foto hiernaast zal bevatten. Ik durf de foto bijna niet te openen. 
'Bro. Open die foto nou maar gewoon. Het kan bijna niet erger zijn als die van ons. Ik geef de telefoon aan Tanner terwijl die de foto voor me opent. Ik hoor hem naar adem happen en gris de telefoon uit zijn handen. Claire ziet eruit zoals altijd. Even schattig en even knap. Alleen hoe ze op de foto staat had ik niet verwacht. Ze zit op een bankje in een tuin met naast haar een jongen van mijn leeftijd. Ik geloof dat hij Cody heette. Ze zit in kleermakerszit en leunt met haar hoofd op haar handen. Ze kijkt naar Cody terwijl hij haar iets uitlegt. In haar linkerarm zit een diepe snee. Zij is Cody's verloofde. Staat er onder de foto. Snel opende ik het whatsapp bericht.

Hallo jongens. Hebben jullie jullie meisjes herkend? De bruiloft is in een week. En wat leuk om te weten dat we een Wilson, een Taylor en een Gold binnen hebben gesleept. De bruiloften zullen zo snel mogelijk plaatsvinden. Natuurlijk zijn jullie NIET uitgenodigd. Jullie zullen op de hoogte gehouden worden door middel van foto's tot de bruiloft in zicht is. Jullie zullen de meisjes nooit meer zien. Goedendag. 
 En toen besefte ik dat mijn ergste nachtmerrie werkelijkheid was geworden.