My Cute Stupid Mate

4

Dave p.o.v.

'Kleed je om. We gaan naar het strand.' Mijn moeder komt mijn kamer binnenvallen waar ik al sinds vannacht 3 uur in lig. Ik was de controle totaal kwijt. Ik heb haar zelfs nog opgezocht. Ze lag vredig tegen de reuzebeer aan te slapen. Tegen de reuzebeer die ze van mij had gekregen. Het was schattig. Zij was schattig. 'Ik kom al!' schreeuw ik als ik een zwembroek, een handdoek en een zonnebril tegen mijn hoofd aankrijg. Nijdig trek ik alles aan met daarboven nog een simpel wit T-shirt. Hier heb ik dus echt geen zin in. Ik zet mijn zonnebril op mijn hoofd en loop naar beneden. Mijn moeder is broodjes aan het maken en mijn zus zit met een glimlach op de bank. Alsof ze iets ziet dat wij niet zien. Zoals altijd. Ja, mijn zus kan de toekomst voorspellen. Het is soms een beetje eng. Maar sommige dingen kan ze dan weer niet zien. Zoals dat Claire mijn mate is. Dat had ze niet zien aankomen. Ze ziet alleen de grove lijnen. 'We kunnen gaan!' Mijn moeder laat me opschrikken uit mijn gedachtes. Ik volg haar en ik stap alleen in mijn Jeep. De rest stapt in Jamia's auto. We beginnen te rijden. Iedereen volgt mij. Na een tijdje komen we aan bij het strand. Ik parkeer mijn jeep en spring eruit. Daarna ren ik naar het strand en leg ik mijn handdoek neer. Mijn ouders gaan een stukje weg liggen en Jamia doet hetzelfde. Ik trek mijn shirt over mijn hoofd en gooi hem naast me neer. Ik snuif de geur van het strand op. Zoutig, kokos, vanille. Wacht wat? Vanille en Kokos? Ik kijk om me heen en ontdek Claire die op een handdoek ligt bij te bruinen. Doordat ik Claire zo onverwacht zag neemt mijn wolf het al gauw van me over. Hij grist de spullen mee en rent naar Claire toe. Dave, doe rustig. Hoor ik mijn zus via de mindlink zeggen. Ik gooi mijn spullen naast haar neer en plof op de handdoek. Claire opent haar ogen en kijkt me recht in de mijne aan. Mijn wolf is nog steeds aan de macht dus die word helemaal gek. 'Mine.' gromt hij zachtjes. Ze kijkt me met een wenkbrauw opgetrokken aan. 'Sorry wat zei je?' zegt ze terwijl ze een oortje uittrekt. Op dat moment is mijn wolf zo verbaast dat ik de controle terug kan pakken. 'Of ik je moet insmeren?' Ze glimlacht. 'Ja, dat zou fijn zijn.' ze gooit me een fles zonnebrand toe en gaat op haar buik liggen. Ik spuit wat van de zonnebrand op mijn hand en begin met het uitsmeren van de zonnebrand over haar huid. Proberend de tintelingen te negeren blijf ik doorsmeren. Ook probeer ik niet afgeleid te raken van het feit dat ze er nog beter uitziet in de bikini die ze aan heeft. Prachtig. Hoe lukt het je om mij onder controle te houden? Laat me de controle overnemen en wel nu! Mijn wolfsgeest klinkt dominant maar ik luister niet naar hem. Waarom zou ik? Ik ben nu onderhand wel klaar met uitsmeren en ga naast haar liggen. Kijkend naar de zon. Ik merk dat er iemand naar me kijkt. Ik kijk om en zie Claire met haar hoofd mijn kant opgedraaid liggen. Haar grijs-blauwe ogen kijken me zacht aan. 'Waarom was je gisteren ineens weg.' fluistert ze. Ze klinkt, gebroken. Alsof ze gekwetst is. Misschien voelt ze toch iets! Dan is het logisch dat ze zich gekwetst voelt! roept mijn wolfsgeest. Ze heeft nog geen wolfsgeest. Natuurlijk voel je dan niks! roep ik boos terug. 'Ik voelde me niet zo lekker.' lieg ik. Ze lijkt het niet te geloven. Dat voel ik. 'Waarom lieg je tegen me.' Haar grijs-blauwe ogen kijken me dit keer doordringend aan. 'Ik lieg niet.' werp ik terug. 'Als jij het zegt.' mompelt ze waarna ze opstaat en wegloopt. 'Claire! Wacht!' roep ik. Snel sta ik op en ren ik haar achterna. 'Als je gaat liegen dan heb ik er geen zin in Dave.' snuift ze. Ze begint te rennen en is al snel een paar meter verder. Ze is wel snel. Ik ren haar achterna. Ha! Ik ben sneller. Alleen heeft ze dat niet door wat het grappig maakt. In een simpele beweging til ik haar over mijn schouder heen en loop naar het water toe. Ja, het is cliché, ik weet het! Maar het is gewoon leuk en ik moet toch iets verzinnen?

'DAVE LAAT ME LOS!!!' hoor ik Claire boos roepen. Awh, ze is schattig als ze boos is. En ik moet toegeven. Die meid slaat hard! Ik trek een sprintje en ben al snel dieper in het water.
'D-Dave wat ga je doen?!' Ze klinkt bang en zachter dan net. Is ze bang?
Nee Sukkel dat voel je alleen maar zo! roept mijn Wolfsgeest boos. Ik heb zin om met mijn ogen te rollen maar doe het niet.
'Wat is er Hon?' vraag ik terwijl ik haar voorzichtig neerzet in het water. Als ik merk dat ze niet kan staan houd ik haar bij haar middel vast. Haar mooie ogen vullen zich met tranen. Iets dat ik niet wil zien. Mijn Prinsesje moet blij zijn. Niet verdrietig.

Claire p.o.v.

Ik tril in het koude water. Het water is kouder dan dat waar mijn lieve, kleine broertje in verdronken is. Ik wil de brok in mijn keel wegslikken maar het lukt niet. De tranen staan al in mijn ogen bij de gedachte aan mijn kleine broertje. Hij was nog zo klein. En het was allemaal mijn schuld. Ik had nooit het water in moeten gaan. Dan had hij me niet gevolgd en was hij niet verdronken. Er loopt een traan over mijn wang heen. Daves arm houdt me nog steeds vast. 'Claire?' Dave kijkt me vragend aan. Zijn vrije hand gaat naar mijn wang en veegt de tranen zachtjes weg. ik zucht diep en kijk naar beneden. Als we op het strand zijn, vind ik het leuk om te zonnen. Om mijn boek uit te kunnen lezen en muziek te luisteren. Zwemmen, dat is niks voor mij. 'Claire, wat is er aan de hand?' vraagt hij nog een keer. Ik praat nog steeds niet en blijf naar beneden kijken. Hij pakt mijn kin zachtjes vast en tilt hem omhoog. Ik kijk recht in zijn groene ogen. Ze staan bezorgd, vol onbegrip en vooral liefdevol. Het is een blik die ik nog nooit bij iemand heb gezien. Maar het staat maakt hem nog knapper. En geloof me. Hij was al knap.