GERÇEK HAYATIM 🦋

《24》

Özür dilerim sizi bekletmek istemezdim.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Keyifli okumalar :)

~Alina

"Ne!?"

"Duydunuz işte benim çocuğum" Anıl'ın kurduğu cümle hepimizi daha da şoka uğratmıştı.

Anıl'ın bırakın bir ilişkisi olduğunu, çocuk yapacak kadar ciddi bir ilişkisi olduğunu hiçbir şekilde bilmiyordum ve bu benim için ekstra bir şok sebebiydi.

"İyi de abi senin bir ilişkin yoktu ki? Nereden çıktı bu çocuk." Mert'in sorusu üzerine daha ne kadar şok olabileceğimi sorgulamaya başlamıştım.

Ne demek kimse bu adamın bir ilişkisi olduğunu bilmiyordu?

"Offf" Diyerek derin bir nefes aldı Anıl. Ellerini saçlarının arasından geçirerek hafifçe çekiştirdi. "Anlatacağım sadece biraz zaman verin. Anne ona dikkat edin ben geleceğim."

Atalay babanın seslenmelerine kulak aldırmadan hızla evden çıkmıştı Anıl. Hepimiz ne yapacağımızı bilmeyen bir şekilde birbirimize bakarken salonu bebeğin ağlayışı doldurmuştu.

Bakışlarım bebeğin üstünde sabitlendiğinde Alçin anne kolları arasındaki bebeği hafif hafif sallarken bakışlarını Atalay babaya çevirerek "Acıkmış olmalı. Hayatım bebek için gerekli şeyleri biliyorsun, alıp gelebilir misin?" Atalay baba kafasıyla onaylayarak evden ayrılmıştı.

Bebek ağlamayı sürdürmeye devam ederken Doruk Alçin anneye yaklaşarak bebeği kucağına aldı. Koltuklardan birine ilerleyerek üzerine bıraktı. Bebeğin üzerini açarak kontrol etmeye başladı.

Bir süre hepimiz sessizce onu izlerken en sonunda Doruk bebeğin üzerini tekrar kapatarak yanına da bir tane yastık koymuştu. Yerinden doğrularak bize döndüğünde derin bir nefes alarak "sağlık durumu iyi, prematüre bebek olduğunu da zannetmiyorum." Demişti.

Bebek olduğu yerde uyurken bizde koltuklara kurulmuş bekliyorduk. Biraz sonra çalan kapının ardından Atalay baba salona girmişti.

"Gerekli her şeyi aldım. Hizmetliler şimdi getirirler." Diyerek yanımdaki boşluğa oturdu. Bir kolunu omzuma dolayarak beni göğsüne yasladı. Saçlarımın arasında hissettiğim dudaklar ile hafif bir tebessüm oluşmuştu yüzümde.

Hizmetliler gerekli şeyleri getirince Alçin anne önce bebeğin karnını doyurmuş ardından ise bebeği alarak altını değiştirmek için üst kata çıkmıştı.

Saat epeyce geçe düşerken kendimi tutamadan esnedim. Caner ile göz göze geldiğimizde naif bir gülümsemeyle yerinden kalkıp bana doğru ilerledi. Önümde durunca kafamı kaldırarak merakla yüzüne baktım.

Elini uzatarak tutmamı beklediğinde elini tutarak ayağa kalktım. "Biz uyumaya gidiyoruz" Diyerek beni salonun çıkışına doğru çekiştirdi.

Asansöre bindiğimizde bedenimi Caner'in bedenine yaslayarak gözlerimi kapattım. Gerçekten çok fazla uykum vardı.

Asansör durduğunda Caner'in yardımıyla inerek odama geçtim. Üstümü değiştirme zahmetine dahi girmeden kendimi yatağıma doğru attım.

Caner yatağa düzgün girmeme yardımcı olarak üstümü de örterek alnıma ufak bir öpücük bırakıp odadan çıkmıştı.

Aklımı kurcalayan her şeyi redderek gözlerimi kapatarak kendimi uykuya teslim ettim.

《》

Kulaklarımı dolduran yüksek tizdeki bebek sesiyle yüzümü buruşturarak yastığımla kulaklarıma baskı uyguladım. Bu nasıl sesti be!