GERÇEK HAYATIM 🦋

《14》

Keyifli okumalar :)

Medya: Alina

~Alina

Sonunda çıkış zilinin çalmasıyla eşyalarımı toplamaya başladım. Evet belki ders notlarım iyi olabilir ama bu okulu sevmediğim gerçeğini değiştirmiyor.

Eşyalarımı topladıktan sonra çantanın fermuarını kapatarak iki omzuma birden takıp ayağa kalktım. Kapıya doğru ilerlediğimde aklıma gelenle adımlarımı kapının yanına varınca durdurdum ve Alperlerin yanıma gelmesini bekledim.

Evin adresi ezberimde yoktu  ve en kısa zamanda bunu ezberlemem gerekiyordu. Sonuçta her yere Alper ile gidemezdim.

Keremlerin yanıma gelmesiyle bakışlarımı onlara çevirdim. Alper'in sinsi bir sırıtmayla bana bakmasıyla neden beklediğimi anladığını anlamıştım.

Ona ters bir bakış attığımda, ufak bir kahkaha atıp yanıma gelerek kolunu omzuma atıp ilerlemeye başlamıştı. Kolunun altından çıkmak için debelenirken kolunu daha da sıkılaştırmasıyla pes ederek debelenmeyi bıraktım.

Hep birlikte okuldan çıkıp bahçesine geldiğimizde Mert'in arabasına yaslanarak telefonla uğraştığını gördüm. Alper'in diğerleriyle vedalaşmasıyla Mert'in olduğu yere doğru adımladık.

Mert'e yaklaştığımızda bizi fark ederek telefonunu kapatarak cebine koydu. Yolcu koltuğunun kapısını açarak bana dönüp "Böyle buyurunuz güzel hanımefendi" diyince bu haline göz devirip içten içe sırıtarak yolcu koltuğuna oturdum.

Alper ise birşeyler homurdanarak arka tarafın kapısını açarak koltuğa yerleşti. Mertte şoför koltuğuna oturup arabayı çalıştırarak sürmeye başladı.

Yarım saatlik bir yolculuktan sonra Mert evin bahçesine arabayla girerek kenara park etti. Duran arabadan inerek diğer ikisini beklemeden eve doğru adımladım.

Kapının önüne gelince bana verilen anahtarı çıkarmak için çantamı sağ omzumdan sallanmasına izin verdim. Çantanın ön gözünde anahtarı ararken Alperlerin yanıma gelerek zili çalmasıyla sinirle soludum.

Hayır anlamıyorum anahtar varken neden zili çalıyordu?

Açılan kapıyla Fidan teyzeye baş selamı vererek yanından geçip merdivenlere adımladım. Tek tek aştığım merdivenlerin sonunda odama ulaşarak içeri girdim.

Kapıyı ardımdan kapatıp giyinme odasına girerek çantamı kapının yan tarafına bırakıp eşofmanların olduğu yere yaklaşarak gri bir eşofman aldım. Tişörtlerin bulunduğu kısımdan ise siyah bir tişört alarak üzerime geçirdim.

Giyinme odasından banyoya açılan kapıdan geçerek lavaboya doğru ilerledim elimi ve yüzümü yıkayarak kurulayıp banyodan çıkarak odama geçiş yaptım.

Kendimi yatağın üzerine bırakıp tavanla bakışmaya başladım. Can sıkıntısıyla telefonumu almak için elimi yatağın üzerinde gezdirmeye başladım.

Telefona dair hiçbirşey bulamayınca yatakta debelenmeye başladım. Telefonumu giyinme odasında unutmuş olmalıydım ve oraya gitmeye aşırı derecede üşeniyordum.

Yatağımın üzerinde uzanmaya devam ederken telefonumun çalmasıyla sıkıntıyla soludum. Oraya gitmeye üşeniyorum.

Derin bir nefes alıp, dünyanın en zor işiymiş gibi ağır ağır yataktan doğrulup giyinme odasına doğru adımladım. İçeri girince telefonum çalmayı bırakmıştı.

Telefonu elime aldığımda kayıtlı olmayan bir numaranın aradığını görünce omuz silkerek telefonu kapatarak eşofmanımın cebine koydum.

Kimse tekrar arayabilirdi, birde onu geri mi arayacaktım? Hiçte bile. Önce giyinme odasından daha sonra da odamdan çıkarak merdivenlerden aşağıya indim.