"အင်း"
"ချစ်တယ် သဲငယ် အနှိုင်းအဆမဲ့ပဲ"
"အ! မောင် ဘယ်လိုကြီးလဲလို့"
"အရမ်းစကားများတာပဲကွာ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးက
ပြွတ်စ်!..ပြွတ်စ်..ဘုန်း! ..ဘုန်း!"
Jimin တစ်ယောက်တော့ မောင့်ရဲ့အထိအတွေ့တွေနဲ့ စွဲမက်စရာအနမ်းတွေရဲ့အောက် အလူးအလဲ ခံစားချက်တွေပြင်းထန်လာတော့သည်။ ယောင်ရမ်းရင်း မောင့်ကျောပြင်တွေကိုလည်း လက်ဖဝါးသေးသေးလေးနဲ့ ရိုက်ပုတ်နေသည်။
မောင်ကတော့ ပျော်လွန်းလို့ ချွေးတွေ မျက်ရည်စတွေရောယှက်လျက် Jimin အပေါ်အနမ်းမိုးတွေ နေရာအနှံ့ရွာချနေတော့သည်။
"မောင်!.."
"ဗျာ..."
"ငိုနေတာလားဟင်!"
"မောင်ပျော်လို့လေ အရမ်းပျော်လွန်းလို့
မျက်ရည်ကျနေတာသဲရဲ့"🥺💜
"မငိုနဲ့တော့မောင်! မောင်မျက်ရည်ကျရင်
နှလုံးသားတွေနာကျင်လွန်းလို့"
"အာ့ဆို မောင့်ကိုချော့ပါ"
"ဟင်...ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူး"
"မောင်မျက်ရည်ကျနေတာတောင် မချော့ဘူးလား သဲက"
"အိုခေကွာ ဘယ်လိုချော့ရမလဲမောင်"
"မောင့်ကိုနမ်းပေး"
"ရား! ဖောက်လာပြီ မနမ်းဘူးကွာ"
"မနမ်းရင် မောင်နမ်းမှာနော်"
မောင်က ပြောပြောဆိုဆိုပဲ နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကပ်နမ်းလာပြန်သည်။ Jimin လည်း အသားတွေတုန်တဲ့အထိ ရင်လည်းခုန် လန့်လည်းလန့်နေတော့သည်။ မောင့်အနမ်းတွေက လည်တိုင်တွေဆီဦးတည်လာရင်း ရင်ဘတ်တွေဆီရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ပန်းနုရောင်ဇုန်တွေဆီလည်း မောင့်နှုတ်ခမ်းပါးတစ်စုံရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး စုပ်ယူစားသုံးနေတော့သည်။
"အ! မောင်...ဘယ်လိုကြီးလုပ်နေတာလဲ ဖယ်ပေး"
"....."
"ဟင့်...မောင်...ကြောက်တယ်လို့ အဲ့လိုကြီးမလုပ်နဲ့"
မောင့်ဆီက တုန့်ပြန်စကားမကြားရတဲ့အပြင် Jimin ရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုတောင် မောင်ကနမ်းရှုံ့နေသေးသည်။
YOU ARE READING
မောင့် လမင်းငယ်🌙
Non-Fictionကံကြမ္မာကသိပ်ရက်စက်စွာ ရှင်ကွဲပဲ ခွဲခွဲ သေကွဲပဲခွဲခွဲ မမေ့မလျော့ပဲ ဒီတစ်ယောက်တည်းကို ချစ်နေဦးမယ်ဆိုတာ မင်းကိုပြောပြချင်လိုက်တာ မောင့်ရင်ထဲက မောင့်လမင်းငယ်ရယ်🌙
