Alleen wij samen ~Mabbie

De eerste Ontmoeting

~ 5 jaar geleden~

*pov Robbie*
Ik kijk om me heen. Ben ik echt bij het goede huis? Het is zo zo groot. Ik snap niet hoe ze dit huis ooit hebben gekocht. Het is echt super mega. Ik bel dan aan en een knappe jongen met blond haar en blauwe ogen doet open. "Hhhoi." Ik zie hem glimlachen. "Hey jij bent vast Robbie, ik ben Matthyas maar noem me maar matthy." "Ik ben robbie." Zeg ik zacht. Hij laat me binnen en daar zitten nog 5 jongens. Ik word meer verlegen. Ik heb dan een YouTube kanaal maar dit is toch wat anders. 6 jongens die je aankijken waarvan er eentje echt super knap is. Als iedereen zich heeft voorgesteld zie ik dat matthy met Milo knuffelt. Ik praat dan maar met de rest. Eentje maakt een grap. "Let niet op die 2 homo's . Ze zoenen straks nog!" Ik hoor iedereen lachen. Volgens mij is Koen wel een grapjas. Ik lach ook maar mee. Ik praat zo een tijd met ze. Ik moet dan gaan en ga samen met Koen naar de voordeur. "Je hoort uiterlijk eind deze week van ons. Ik denk dat iedereen het met mij eens gaat zijn dat je echt tod bent." Ik glimlach en geef hem nog een hand. Hij trekt me zo in een knuffel. Ik glimlach meer. "Ik moet echt gaan Koen sorry." "Nee is goed alles is oké hoor." Ik zwaai naar hem en stap daarna mijn Audi in en rij weer terug richting Eindhoven. Mijn mooie stad Eindhoven. Vanuit Rhoon. Ik denk tijdens de rit meer aan matthy dan aan de anderen. Ik snap alleen niet waarom. Hij blijft maar hangen. Hoe hij de deur opendeed en die ogen My god de ogen. Ik rij zo denkend de hele weg door. Thuis val ik op de bank meteen inslaap met mijn gedachtes bij hem.

*pov Matthy*
Ik lig op de bank met Milo en de rest. Zo komt een jongen Robbie heet hij hier op bezoek. Hij wordt misschien de vervanger van Matthijs of Mark. Misschien wel van beiden. Ik hoor de bel en loop dan erheen. Ik doe open en er staat een kleine maar knappe jongen. Ik laat hem binnen nadat ik me heb voorgesteld. Hij klinkt erg Brabants. Het blijkt dat ik goed heb gedacht. Hij komt namelijk uit Eindhoven. Dat Brabantse accent is echt mooi. Als we een tijd hebben gekletst knuffelt Milo me. Ik laat het gebeuren. Een tijd daarna moet robbie weer weg. Hij zwaait nog voordat hij met Koen naar de deur loopt. Ik hoor na wat minuten een auto wegrijden. Hij gaat nu weer terug naar Brabant zijn thuis. Zo denk ik nog effe aan hem. Raoul roept dan voor het eten dat me opschrikt uit mijn gedachtes. Ik ga erheen en de rest van de avond is het nog gezellig met de rest. Alleen blijft mijn gedachte toch steken bij Robbie. De eerste ontmoeting van hopelijk veel meer.