Alleen wij samen ~Mabbie

Herkenning

*pov Robbie*
Eindelijk lukt het mijn ogen open te doen. Ik kijk om me heen en zie een jongen naast me liggen. Ik zou hem moeten kennen alleen ik doe dat niet. Hij kijkt me dan aan met mooie blauwe ogen vol tranen. "Rob je bent wakker. Ik hou van je." Ik kijk verward. "Wie wie ben jij?" Vraag ik onzeker. Zijn ogen komen nog meer in tranen te staan. "Je herkent me niet? Matthy?" Ik schud zacht mijn hoofd en hij staat op. Ik voel me schuldig maar ik kan er niks aandoen. Ik zie dan Koen, Raoul en Milo binnenkomen. Waarom herken ik hun wel maar die ene jongen niet? "Hey Dnp, papa en Kale." Ze lachen en geven me een knuffel. "Matt is er ook." Zegt Milo dan. "Wie?" Vraag ik verward. Ze kijken me geschrokken aan. Maar ze gaan er niet echt op in.

*pov Raoul*
Ik kijk de rest aan en ga dan naar Matt. "Maatje gaat het?" Hij schudt zijn hoofd en drukt zich huilend tegen me aan. Ik zit een tijdje zo met hem. Ik hoor voetstappen en zie Koen. "Hij heeft op een of andere manier geheugenverlies en herkent ook zijn ouders niet die binnen zijn." Ik kijk Koen aan. "Dat is wel raar dat hij ons dan wel herkent?" "Ja echt hè maar hoezo herkent hij ons maar Matt niet?" Ik haal mijn schouders op. Ik haal ondertussen mijn hand door Matt zijn haar die nog overstuur is. "Het is bijzonder en Matt is behoorlijk overstuur." "Misschien moet je met hem mee naar huis Roel?" Ik knik en help Matt naar mijn auto. Hij blijft de hele weg huilen en ik voel me echt slecht om hem zo te zien. Hij zit er echt doorheen.

*pov Robbie*
Milo en Koen blijven langer dan Roel. Ze laten allemaal foto's zien en dan is er een foto van mij met die blonde jongen zoenend. Ik kijk verward en grijp dan naar mijn hoofd. Dit doet pijn als herinneringen terug komen. Ik voel een traan rollen en Koen pakt mijn handen. "Ik ik weet weer iets." Zeg ik zacht. Ze krijgen een glimlach op hun gezicht. "Ik kwam op auditie of ja gesprek bij jullie en hij was stil maar viel me meteen op. Ik wist het meteen toen de knapste jongen ooit." "Aww je hebt die jongen net weggejaagd. Hij is overstuur." Ik kijk schuldig naar de grond. Heb ik hem pijngedaan? Nooit de bedoeling geweest. Koen pakt mij in een knuffel. "Ik herken hem maar zijn naam komt niet terug. Alleen die eerste ontmoeting blijft hangen. Toen hij zo ongeïnteresseerd deed. Zo stil was." Ze knikken. "Ze naam is Matthyas Maarten het lam maar iedereen noemt hem matthy of Matt." Ik knik en voel meer pijn in mijn hoofd. Alle herinneringen komen in een rush voorbij. Ik met Matt alle dates die we hebben gehad, alles wat we hebben meegemaakt. Ik voel alles in één slag terugkomen. "Ik weet het weer. Ook waarom ik mezelf ja uhm wilde doden." Ze glimlachen. "Matt zat door mij aan de drugs. Ik voel me schuldig en gekwetst. Hij vertrouwde me niet genoeg om te vertellen waarom." Ze krijgen een bezorgde blik. Ik zie Koen iemand appen maar wie? Geen idee. Ik weet in ieder geval dat ik de herkenning weer heb. Dat is het goede nieuws.