මැණිකෙගෙ පැල ලඟින් මා යන වෙලාවේ
මල් වැස්සක් වැස්සයි ඒ වෙලාවේ
ඒකයි පැලට ආවේ සිහි මුළාවේ
වැහැපන් හෙටත් මල් වැහි මේ වෙලාවේ
පොඩි නිලමෙගෙ කටහඬ මුළු සංගීත කාමරේ පුරාම පැතිරෙනවා... අපිට වඩා පන්තියක් වැඩිමල් වුණාට මොකද අපි දෙගොල්ල එකටමයි ඉගෙනගන්නෙත්... මගේ කටහඬ වගේ නෙවේ ඕං... මයෙ අම්මේ ඒ කටහඬට වශී වෙලා යනවා ඕන එකෙක්... ගැඹුරු වුණාට හරිම පැහැදිලියි... කනට මී පැණි වක්කරනවා වගේ...
මං ඉතින් වැඩියෙම්ම කැමති පීරියඩ් එකත් සංගීතෙ... වෙන මොකකටවත් නෙවේ පොඩි නිලමෙගෙ ලස්සන කටහඬ අහන් ඉන්ට පුළුවන් නෙව.... මම විතරක් නෙවේ මුළු සංගීත අංශෙම කැමතියි පොඩි නිලමෙගෙ කටහඬ අහන්ට... නැතුව මට විතරක් මොකෝ අමුතු ආසාවක්යැ!
ඒ වුණාට පොඩි නිලමෙ නෙවෙයි අංශකයක්වත් හැරිලා බලන්නෙනම් ඕං... අනේ මන්දා අප්පා මේ වලව්කාරකං ඔලුවට ගැහුවාම කොයිකත් එකයි...
පොඩි නිලමෙලාටනං උසස් පෙළත් හෙට අනිද්දලු ඕං... ඒකනෙ මේ ආයෙ ආයෙ අපෙ පන්තිවලට ඇවිත් ඉගෙනගන්නෙ... පාඩං කොරන්ට කියලා නෙවේ එකෙක් ගෙදර ඉන්නෙ... හැම එකාම ඉස්කෝලෙ ලැගගෙන කියෝ කියෝ ඉන්නවා....
පොඩි නිලමෙට හිටියෙ යාළුවො හරි පොඩ්ඩයි... නෑ දෙතුන් දෙනෙක් විතර... ඕං ඒ ගොල්ලොත් ගමේ මහ තැන් දරපු මිනිස්සුන්ගෙ ළමයි නෙව... අපිටනම් හම්බෙයි නිලමෙගෙ යාළුකමක් අහළින්වත් යන්ට!
පොඩි නිලමෙ කොයි වෙලෙත් පිරිවරගත්තු කාණ්ඩෙ ඉන්නවා අපේ ගමේ ලොකු මුදලාලිගෙ පුතා... අප්පෙහ්, මුදලාලිගෙ අලි ඔලුව මේකටනං නෑ ඔන්න... අනේ වාසනාවන්! ඇයි ඉතින් මුදලාලියාගෙන් මොනා හරි ගන්න ගියාම පෙන්නන ගෑස් දැක්කම දරුවොත් එහෙමට ඇතියි කියලනෙ කවුරුත් හිතන්නෙ... ඒත් මේ අයියානං එහෙම නෑ නෙව!
තව ඉන්නවා වෙල් විදානෙගෙ දුව! අපෝ ඒ අක්කනං ඔන්න අක්කා කියනවටවත් කැමති නෑ... කොණ්ඩෙත් කොටට කොටේ කපලා දහයකට පහළොවකට ගහන්ට වගේ ඇවිදින්නෙ... අපෙ අම්මනං දැක්කාම කම්මුලේ අත ගහගන්නවා මේං මෙච්චරක් විතර කලිසං කොට කෑලි ඇඳගෙන වෙල් පුරා හිතිච්ච හිතිච්ච වෙලාවට කරක් ගහනවයි කිය කිය... ඒ අක්කගෙ ලොකු අක්කා කොළඹ නෙව ඉන්නවා කියන්නෙ... එහෙන් පුරුදු වෙච්චාලු ඔය!
YOU ARE READING
ලන්දේ උකුල උඩ | Sinhala BL
General Fictionපොඩි නිලමෙ තරම් ආදරණීය මනුස්සයෙක් මට කවදාවත්ම මුණගැහිලා නෑ... මට විශ්වාසයි, කවදාවත් මට තවත් ඒ තරම් ආදරණීය හදවතක් මුණගැහෙන්නෙත් නෑ... කල්හාර මල් පාට නෑ කිව්වට, ඉබේටම පිපිලා, ඉබේටම පරවෙලා යනවා කිව්වට, කැලේ පිපුණ මලක් වුණ මට ජීවත් වෙන්න හුස්ම දුන්නෙ පස...
