"උබයි පසඳුල් නිලමෙයි ජෝඩු වෙලාය ඉන්නෙ කියන කතාව- ඒක- ඒක ඇත්තක්ද?"
කල්හාරයා අහද්දි මං එහෙම්ම ගල් වුණේ ඒ ඇහුණ කතාවෙ තේරුම මොකක්ද කියලවත් අදහසක් නැතුව...
මට දැනුණෙ මගේ සර්වාංගෙම අකුණකට පිච්චිලා ගිහින් වගේ... ඒ ඇහුණ කතාව එක්ක මගෙ කෙස් ගහේ ඉඳන් වෙවුලන්න ගත්තා...
මහ පාර මැද වුණත් නොහිතපු විදිහට කල්හාරයා මගේ ෂර්ට් කොලර් එකෙන් ඇදලා අල්ලා ගත්තෙ මං පරඬැල වගේ එහෙට මෙහෙට යැවෙනකොට... ඒක හරි, ඒ ඇහිච්ච දේ එක්ක, මගෙ කකුල් දෙකටවත් කෙලින් ඉන්න පණ නෑ...
"උබට කතා කරන්න පණ නැද්ද යකෝ! කතා කරපිය!" කල්හාරයා අරහෙන් කෑගහද්දි මං මෙහෙ වෙනම බොඳ වෙලා ගියපු ලෝකෙක අතරමං වෙලා...
"මො- මොකද්ද බ-න් ඒ කතාව?" මම අමාරුවෙන් වචන ගැටගහගත්තෙ මට නොදැනුවත්වම හගේ හුස්මත් හිරවේගෙන එනවා වගේ දැනෙද්දි... ඒක කවුරුවත් කරපු දෙයක් නෙවෙයි... මට බය හිතුණා... හුඟක්... මේ තරම් බරපතල චෝදනාවක්? කවුරුවත් ඇයි එහෙම කරන්නෙ?
"මොකද්ද? මොකද්ද අහන්නෙ උබ බබාද?" මගෙ යාළුවාගෙ ඇස් දෙක තරහෙන් පිපිරෙන්න තරම්... මගේ හොඳම යාළුවාටවත් මාව විශ්වාස නැද්ද එතකොට? ඒකද මෙහෙම?
"කල්හාර- එහෙම එකක්-"
චටාස්!!!
එක පාරටම මුළු පළාතෙම ඒ සද්දෙ දෝංකාර දෙන තරමට මගෙ කන් දෙක ඇතුළෙ ගිගුරුම් දෙන්න ගත්තා...
මගෙ හොඳම යාළුවාගෙ මෙච්චර වෙලා නිදහස්ව තිබුණ අත ඒ වෙද්දි නැවතිලා තිබුණෙ මගෙ කම්මුලක....
ඒත් කම්මුල පුපුරු ගහනවට වඩා වැඩියෙන් මේ හිත පුපුරු ගහනවා බන්....!
ඇත්තටම උබට පොඩ්ඩක්වත් ඉවසන්න බැයිද?
මම තනියෙන්ම හිත ඇතුළෙන් උගෙන් එහෙම ඇහුවත් මට ආපස්සට උත්තරයක් ලැබුණෙ නෑ... හැබැයි ඊළඟ මොහොතෙ මම හොඳටම දැක්කා වික්ටෝරියාව වාන් දාන්නා වගේ කල්හාරයාගෙ ඇස් දෙකෙන් හෝ ගාලා කඳුළු කැට කඩාගෙන වැටෙන්න පටන් ගත්තු හැටි....
මේ මොන මගුලකටද යකෝ මූ අඬන්නෙ? හරි නං යකෝ මං අඬන්නෙපැයි!
තාමත් අනිත් අතෙන් මගෙ කොලර් එකට යන්න නොදී උන්නු කල්හාරයා උගෙ අනිත් අතිනුත් එක්ක මගේ කොලර් එකෙන් තව ටිකක් තදට අල්ලගත්තා...
أنت تقرأ
ලන්දේ උකුල උඩ | Sinhala BL
قصص عامةපොඩි නිලමෙ තරම් ආදරණීය මනුස්සයෙක් මට කවදාවත්ම මුණගැහිලා නෑ... මට විශ්වාසයි, කවදාවත් මට තවත් ඒ තරම් ආදරණීය හදවතක් මුණගැහෙන්නෙත් නෑ... කල්හාර මල් පාට නෑ කිව්වට, ඉබේටම පිපිලා, ඉබේටම පරවෙලා යනවා කිව්වට, කැලේ පිපුණ මලක් වුණ මට ජීවත් වෙන්න හුස්ම දුන්නෙ පස...
