GEÇMİŞ HİÇ BİR ZAMAM GEÇMEZ...7.BÖLÜM...
Elis Şahmaran
Ben Elis Albay Hüseyin Altuğ un gök gözlü kızı...
Gerçek anne babasını hiç bir zaman görmemiş ama hep yüklerini omuzlarında taşıyan kişiyim...
Albay Hüseyin Altuğ beni bulduğunda yani bana söylediği her zaman buydu daha bir yasinda bir cocukmusum...
Ama ilk okula ilk başladığım dönemde bunu farklı şekilde söylemişlerdi. Anne babam hasta olduğu için ölmüşlerdi...
Bende inandım nasıl inanmam ki o benim yeşil gözlü dev babam dı nasıl inanmazdım...
Aradan geçen uzun zaman boyunca da hiç bir zaman sorgulamadım. Gerçek ne ne değil diye umrumda da değildi zaten. Benim annem ve babam belliydi. Benim için kan bağı değil can bağı önemliydi. Hala da öyle...Ben Elis Şahmaran...
Kendi geçmişini en acı şekilde öğrenen kişiyim...
Ben biyolojik anne babanın aslında birer Vatan haini olduğunu çok acı bir şekilde öğrenmiştim...
Ne acı...
Ne kötü...
Ben hep babam gibi bir asker olmak istemiştim hemde aklım başına erdiğinden beri her an...
Ne büyük bir şeref...
Ne büyük bir onur...
Ama çok zor oldu. Hemde çok zor...
Anne babama özellikle babama asker olmak istediğimi söylemiş ne yapmam gerektiğini sormuştum. Oda benim askeri harp okuluna gitmem gerektiğini söylemişti...
Oda tahmin edemezdi büyük ihtimalle belkide ben öyle umdum bilemiyorum. Ama biyolojik ailem yüzünden alınmadım okula... Nasıl unuturum o günü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DERMANSIZ YARALAR...
General FictionBen Elis annem ve babam benim her zaman en büyük utancim olacaklardi onlar bu güzel ülkeye ihanet etmiş insanlardı Peki ben kim miyim ben annesi babası terörist olan Elis albay babası tarafından daha 1 yasindayken dağ başında bulunup sahip çıkılmı...