Ben Elis annem ve babam benim her zaman en büyük utancim olacaklardi onlar bu güzel ülkeye ihanet etmiş insanlardı
Peki ben kim miyim ben annesi babası terörist olan Elis albay babası tarafından daha 1 yasindayken dağ başında bulunup sahip çıkılmı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hersey çok çabuk olmuştu. Ona ne olmuştu hiç bir fikrim yoktu ama bir takım düşüncelerim elbette ki vardı. Azraya bırakmıştı babam onu elinden sağ kurtulmuş bile olsa en az benim kadar hasar almış olması lazımdı...
Bu düşünce de içimi bir nebze olsa bile rahatlamıştım bu beni sadist yapmazdı değil mi? Bence hayır!!! Onun sa canı en az benim kadar yansın istiyorum zaten. Geri zekalı aptal beni biyolojik ailemden vurmaya çalışmış onların ölümünü bile şanlı Türk askerine bağlamıştı...
Umrumda mı?
Hayır...
Üzüldüm mü?
Evet...
Çünkü beni onlar kadar kimse yıpratmaya devam edemezdi. Ölüleri bile bana rahat vermiyordu. Gerçi annem olacak kadın hala yaşıyordu o ayrı bir günün konusuydu. Elbette ki unutmuş değildim ama onunda sırası ve zamanı vardı. Beni üzen yıpratan herkes ama herkes er yada geç bunun cezasını çekecekti. Kimse için kendimi daha fazla üzmeye gerek yoktu...
Bir de şimdiki olay vardı. Beni kurtarıp ülkeme döndüğümde beri neredeyse bir ay kadar zaman geçmişti. Yeni yeni kendime geliyorum. Kırıklarım kafamda bulunan hasar neyseki o şerefsiz ve doktoru sayesinde çok kötü durumda değildi. Gün geçtikçe de iyi oluyordum olmak zorundaydım benim kötü olmak gibi bir lüksüm yok...
Daha fazla bu odada hapis kalmazdım. Tabiki de hapis değildim ama kendi odam bile bana hapishane gibi geliyordu. Bu şekilde yatmaya alışkın değilim ki ben. Annem babam selin hepsi bir gün bile beni yanliz bırakmadılar. Her biri her gün baş ucumda benimle konuştu günlük olan olayları anlattılar sırf ben sıkılmayayım diye...
Iste onlar benim gerçek ailem...
Tabiki tim de bulunan arkadaşlarım da var...
Hepsi her biri benim kan bağı ile değil can bağı ile bağlı olduğum insanlar...
Kan bağı değil can bağı önemli...
Birde Yüzbaşı Alparslan vardı...
Ona daha karar vermiş değilim . Geldiği günden beri hayatı bana zehir etti adam resmen. Ama duydum ki ben kaybolduğum sırada oda çok endişe etmiş ve benim için elinden gelen herseyi yapmış.
Yüksek ihtimal ile babamdan vede Türk askeri olduğum için endiselenmis olması mümkün. Benden şahsım olarak pek haz etmediği ortada zaten...
