Ben Elis annem ve babam benim her zaman en büyük utancim olacaklardi onlar bu güzel ülkeye ihanet etmiş insanlardı
Peki ben kim miyim ben annesi babası terörist olan Elis albay babası tarafından daha 1 yasindayken dağ başında bulunup sahip çıkılmı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✓ Yazardan...
Stevan Elisi ilk gördüğü andan beri Elise aşık bir adamdı. Bu hiç bir zaman değişmemişti. Ne çok isterdi onun aşkından kurtulmayı ama başaramamıştı. Çoğu tende çoğu mavi gözde onu aramış belki unuturum diye hayatına dahil etmişti. Ama hayır Elise olan aşkı bitecek gibi değildi...
Ve tabiki tam kalbinin beş santim altındaki kurşun izinide...
Yaklaşık üç sene önce girdikleri bir çatışmada görmüştü onun gök gözlerini Stevan. O gün bugündür de aklından da kalbinden de çıkarmamıştı bir türlü. O gök gözler yüzünden vurulmuştu ya zaten yoksa kolay kolay kimse onu vuramazdı...
Bu duruma sevineceği hiç aklına gelmezdi belki ama Elisten bir iz taşıdığı için bile mutluydu aslında. Onun açmış olduğu kurşun yarası izi. O çatışmadan sonra ölüm kalım savaşı vermiş ve kazanmıştı da. Ama Elisi kazanması imkansızdı bunun oda farkındaydı ne gelirdi elden aşık olmuştu bir kere hemde düşmanına...
Çok bırakmak istemişti bu örgüttü yerini hatta ailesini bile ama her seferinde bir şekilde geri dönmek durumunda kalmıştı. Eğer bırakabilise ilk işi Elisi karşısına çıkmak olacaktı. " Bak artık temizim benimle de bir geleceğin olsun " demek için ama olmuyordu. Hem nasıl olsundu oda biliyordu elinde bir sürü masum insanın bir sürü askerin kanı vardı. Elis onu asla ama asla kabul etmezdi. Ona da başka çare bırakmamıştı. Aklındaki planları devreye sokmasının zamanı gelmiş de geçiyordu bile...
Belki daha kötü olacaktı herşey ama olsundu. Elis onun olsun da gerisi önemli değildi...
Artık zamanı gelmişti...
💔💔💔
✓ Elis 'ten
Bunların hiç birini hak etmemiştim. Hemde hiç birini daha ne kadar isyan etmem gerekiyor bilmiyorum ama artık yeter...
Neden bütün kötü şeyler benim başıma gelmek zorundaydı anlamış değilim ama bu durumdan fazlası ile sıkıldım artık...
Benden savunma istemişti yüzbaşı elbette ki isterdi kim olsa isterdi zaten de benim gururuma dokunuyor bu durum.
Ben ki Albay Hüseyin Altuğun kızıyım...
Bu benim başıma gelmesi gereken en son durumdu. Ama yapacakta pek bişey yoktu. Mecburen gidip o savunmayı yazacaktım. Umarım daha da kötü şeyler olmazdı. Bir hışım ile elimdeki çiçekleri yere savurdum. Sanki onların ne suçu günahı vardı...
