"Ömer beni seviyor gelir."
Dedim. Ben onu hep bekledim. Gözlerim pencerede yine bana gelir dedim. Ama o geleceğine onun düğün haberi geldi. Yinede inanmadım yalın ayak koştum aklımdaki sözlerle kapısına dayanacatım. Onu kapı önünde görmemle çaresi...
Ben geldim ve size yeni bölümle geldim. Şükür sıkıntı çıkmadan yayınladım. Denedim silinmedi bende hemen yayınladı.✍✍
Oy ve yorumları görmek beni çok mutlu ediyor. Çok teşekkür ederim. İyiki varsınız ❤❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölüm ile karşınızdayım...
Ömer beni seviyor gelir."Dedim Ben yine bekledim,yine beklerdim. Gözlerim pencerede yine gelir sandım. Ama birgün onun yerine sevdiğim adamın düğün haberi geldi. Beni bırakmaz dediğim adam başkasıyla evlenecek dediler.Yinede inanmadım evden nasıl çıktım bilmiyorum yalın ayak koşarak onun yanına gitmek istiyordum. Onu görmemle gözlerinin içine baktım. Duyduğum şeylere yalan desin istedim. Ben senin sevdana ihanet etmedim desin istedim. Ama değil konuşmak, yüzüme bile bakamadı. İşte ben o zaman ben bir yalandan rüyadan, uyandım. Avucumu kalbime bastırdım orası eskiden karşımdaki adam ile çiçek açarken şimdi cayır,cayır yanıyordu. Ben bu yayan acıyla feryat ettim ona. Benim canım nasıl yandıysa ona ah ettim. Ben nasıl yandıysam oda yansın istedim.
"Allah senin belanı versin! Allah sana gün yüzü göstermesin.Her gözünü kapadığında bu anım aklına gelsin. Benim ahımı aldın ya iki cihanda mutluluk sana haram olsun." Bu ona olan son ahımdı. Bu ona son bakışlarımdı!
Gözlerinin içine bakıp çok şey sormak istedim.Bana bunları yaşatırken vicdanın hiçmi sızlamadı? Hiçmi sevmedin beni? Bunca yıl bana seni seviyorum derken hepsimi yalandı. Gerçi doğru olsa biz bu halde olmazdık değilmi?Artık beni seviyormu diye düşünmem bile hataydı. Seven insan sevdiğinin bırakın acı çekmesini bir damla yaşı için dünyayı yakardı. Ama o tam karşımda durmuş benim sesiz çığlıklarıma, yakarışlarıma şahit oluyordu.Ondan ise ne ses nede seda çıkıyordu. İçimde kopan fırtına beni yakıp,kül ederken ben sadece bizden kalan küllerin savruluşunu izliyordum. Adımlarım ondan geriye gitti tıpkı benim ondan gidişim gibiydi adımlarım sesiz ve geri dönüşü olmayan adımlar.
Gözlerimi kapatıp tsm iki kere kalbime vurdum.Bugün kalbimde yer edinen adamın cenazesini kaldırdım. Bugün koskoca üç yıl bütün anıları ile bütün benliğimle yaktım ben. Bundan sonra benim için Ömer diye biri yoktu. Onla benim armada sadece yanan küller kaldı. En zoru o küller sert bir rüzgarla her tarafa saçıldı.Sol yanımı hissetmiyordum yanıyordu öyle böyle değil cayır cayır yanıyordu.
"Senin burda ne işin var! Nişanı bozduk ne diye oğlumun etrafında dolanıyorsun."
İleride beni gören kadının çatık kaşları ile güldüm. Beni zaten istemiyordu sonunda isteğine kavuşmuştu. Şimdi çok mutludur değilmi neden olmasın benden kurtuldu.
"Anne..."
İlk defa annesine sesi böyle fazla çıkmıştı ama bu kez hiç önemi yoktu.
