Nights With You

Prologue

Tahimik lang akong pinagmamasdan ang paligid. Naliligo sa sariling pawis habang napalunok ng laway. Where the f*ck is he?!

T*ng*na! Bakit ba ako napunta sa sitwasyon na ito?! All i want is to be beautiful. I didn't expect this to happened?! That psychopath!

Nagulat na lamang ako ng may humawak sa bibig ko.

•••

Sa isang iglap nandito na ako sa basement niya. Hindi ko alam kung saan ang daan palabas dito dahil nakatago ang basement niya sa mansion niya. Shit! Sinasabi ko na nga ba eh! May basement ang lalaking 'to?! At dito niya pinapatay ang mga tao na gusto niyang patayin.

Lumapit siya sa akin habang hindi nawawala ang nakakaloko niyang ngiti.

“Alam kong makikita kita dito, princess.” I just rolled my eyes at him.

Hindi ko inaakalang ang isang rumored na playboy ay mababaliw sa isang katulad ko.

“I am not your princess! Ash*le!” Pilit akong nagpupumiglas. “Hayop ka! Pati kapatid ko dinamay mo! He's just a kid!”

“I don't care if he's your brother or not. Mine is mine. Wala siyang karapatan hawakan ang mukha mo kahit anong parte ng katawan mo.” Umupo siya sa upuan na nasa harapan ko habang hindi nawala ang nakakatakot niyang ngiti.

“Nababaliw ka na talaga! Ang dapat sa'yo nilagay sa mental hospital!” Tumawa lang ito at nagulat ako ng bigla nalang niya akong hinalikan ng madiin.

Halos hindi ako makahinga dahil hindi niya ako tinitigilan. Mga 10 minutes pa tumigil na siya. Nagulat ako ng hinawakan niya ang buhok ko at hinila papalapit sa kanya. Napapikit nalang ako sa sakit.

“Matagal na akong baliw! And this is all your fault! Kaya dapat panagutan mo 'to!” sigaw niya.

•••

Agad niya ako tinulak sa kwarto. Aalis na sana ako pero may hawak siya na baril.

“Subukan mo lang talaga tumakas. Hindi ka na talaga gigising.” Napakagat nalang ako ng labi ko.

Ngumiti lang siya at humiga na siya sa tabi ko. Niyakap niya ako ng sobrang higpit na halos hindi ako makagalaw.

“Akin ka lang. Kahit anong gawin mo hinding-hindi mo ako matatakasan.”

Ah talaga ba!

Hindi lang ako nagsalita at nakinig lang sa mga nonsense niyang salita.

Dahan-dahan kong minulat ang mata ko at wala na siya sa tabi ko. Hindi na ako nagdalawang isip na agad lumabas ng kwarto pero sa kasamaang naabutan ako ng demonyo na 'to. Nakahawak siya ng isang tray na puno ng masasarap na pagkain habang nakatingin sa akin ng seryoso.

“Trying to escape?” Umatras ako habang dahan-dahan siyang lumapit sa akin.

Nilagay niya ang tray sa mini table at hindi na ako nag aksaya pa ng oras at kinuha ko ang vase sa tabi at sinapak sa ulo niya pero namilog ang aking mata ng hindi man lang siya nahimatay.

“W-what are you? A-are you even a human?” Ayan na naman ang nakakaloko niyang ngiti.

“Oh honey, how happy i am for you to think that I am a human,” mapaglaro niyang sabi sa akin. Nawala na ang kanyang ngiti sa labi dahilan para kabahan ako. “Now... It's time for your punishment, honey.”