Nights With You

Chapted 40

Malakas ang kutob ko iyan ang kwentas na iyan ang makakapagtanggal sa akin ng earrings na ito at iyan ang makakatigil sa sumpa. Hindi ko na siya hinintay pang maglakad palayo at umuna na ako sa kanya. Mabuti nalang talaga at matagal-tagal din siya doon kung hindi sigurado akong patay na ako ngayon.

Nakahiga na ako ngayon sa kama ko and I heavily sighed. Pinikit ko na ang mata ko at pilit na pinapatulog ang sarili ko. Para hindi alam ni Gallen na tumakas ako.

I can't believe I achive my dream but it is a hidden nightmare.

•••

I slowly open my eyes at napaupo ako sa higaan habang nakakunot ang noo. Bakit ang sakit ng ulo ko.

"Did your head hurt?" Napatingin ako sa kanya.

Muntik pa talaga ako mapasigaw dahil sa gulat. Napalunok na lamang ako ng laway. Hindi kaya nagdududa na ito sa akin na tumakas ako?

"Bakit nandito ka na naman?" I tried my best to act normal para hindi siya mas lalong maghinala sa akin.

Alam kong matalino si Gallen kaya mahirap sa kanya magsinungaling. He already know that I'm Cal in the first place. Kasi siya ang nagplano nito lahat and I'm such a fool dahil nagtatago pa ako.

"I was just worried." Napangiti niyang sabi sa akin. "Baka sa isang iglap bigla ka nalang nawala, iyun pala iniwan mo na ako."

Lumapit siya sa akin at umupo sa harapan ko habang hinahaplos niya ang aking buhok. Umiwas ako ng tingin habang siya ay parang gustong makipag eye contact sa akin.

"Do you think makakalabas ako dito?" irita kong tanong sa kanya.

He just looked at innocently at tinaas pa niya ang kanyang balikat na para bang pinapamukha niya sa akin na hindi niya alam.

"Malay mo baka you can outsmart me?" He winked at me dahilan para mapangiwi ako.

"Patay naman ako kapag tumakas ako," bulong ko.

Tumawa pa ito na para bang joke lang ang sinabi ko. Kahit mahina ang boses ko alam kong narinig niya. Wala talaga akong takas sa kanya.

"Buti alam mo, Cal." Tinaas niya ang dalawang kamay niya dahilan para mapakunot ang noo ko. "Now give me a hug."

Napangiwi na lamang ako at umiling. Ngunit nakatingin lang ito sa akin at hindi nagbabago ang ekspresyon. Mukhang wala siyang balak na tigilan ako hanggang sa hindi ko siya niyayakap. No choice ako, kaya lumapit na ako sa kanya at niyakap siya.

Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap niya sa akin. Mga ilang segundo pa ay parang wala na itong balak pa na bitawan ako dahilan para mapakunot ang noo. Naiilang na ako. Minsan talaga nakakalimutan kong weird niyang pagkalalaki dahil sa maamo at gwapo niyang mukha na ang layo naman sa personality niya.

"Let me go now," ani ko.

Ngunit ramdam kong gumalaw ang kanyang ulo at tumingin sa aking mata at umiling habang nakapout siya dahilan para mapangiwi na naman ako.

"I can't let you go, Cal. I don't want to," he said while using a cute tone.

"Stop this, Gallen." I heavily sighed pilit pinapataas ang pasensya ko. Baka kasi mawala ang takot ko at masampal ko siya baka iyan pa ang ikamatay ko. I looked at directly in his eyes. "I'm tired."

Binitawan na niya ako at mas lalo pa itong napapout halatang hindi ito nagustuhan.

"Why are you tired, Cal? May kinakabusyhan ka ba kaya ka napapagod?" I looked at him and he just gave me an innocent look.

"What kind of question is that? You're creeping me out." Ganun pa rin ang kanyang tingin sa akin.

Inosenteng tingin pero deep inside alam kong may nalaman na naman itong lalaking 'to. Tumawa naman ito at ginulo ang buhok ko. Nakakunot pa rin ang aking noo nagtataka sa inasta ng lalaking 'to.

"Ang cute mo talaga, Cal. Rest a while muna ha. Mamaya gagala tayo sa garden." Mas lalo ako nagtaka.

"Bakit naman tayo lalabas?" nagtataka kong tanong.

Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin habang may nakakalokong ngiti sa kanyang labi dahilan para kabahan ako. Alam kong may masama siyang plano. Nakasanayan ko na sigurong kasama si Gallen dahil mabilis ko lang mabasa ang galaw niya.

"May gusto akong ipakita sa'yo," excited niyang ani.

•••

Nang makalabas na ako sa bahay ay bigla ako napapikit dahil sa liwanag ng araw na tumatama sa balat ko. Mukhang hindi na ako nasanay. Naramdaman ko ang paghawak ni Gallen sa kamay ko dahilan para mapahinto ako.

"Are you okay?" He gave me a warm smile ng tignan ko siya.

"Y-yes." Umatras na ako at napansin niya naman ito.

Mukhang hindi niya nagustuhan ang pag iwas ko sa kanya but I can't help it. Hindi ako komportable kay Gallen at unti-unti na rin nawawala ang feelings ko sa kanya. Good to know kasi hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag patuloy pa rin akong magkakagusto sa halimaw na ito.

Naglakad na siya at sinundan ko na lamang siya. I have no choice but to follow him. Kahit naman tumakas ako dito ay alam kong mahhahabol niya rin ako. Hindi rin ako pwedeng tumakas kasi alam kong kahit saan man ako pumunta, I'm sure mahahanap at mahahanap niya pa rin ako.

"Do you still love me, Cal?" I looked at him at hindi lang siya nakatingin sa akin. Naka focus siya sa daan pero alam kong hinihintay ng tenga niya ang marinig ang gusto niyang marinig galing sa akin.

"Would you like to hear a lie?" Natigilan siya sa aking sinabi pero mga ilang segundo pa ay nagpatuloy na naman siya sa paglalakad. "You know I'm not a liar, so my answer is I don't know. Maybe."

"Don't give up on me."

"Are you trying to fool me again, Gallen?" natatawa kong tanong.

Seryoso lang siyang nakatingin sa akin kaya tumigil na ako sa pagtawa. Ewan ko ba pero parang biro nalang kasi sa akin lahat kapag siya na ang nagsabing mahal niya ako. Parang lahat ng sinasabi niya ay hindi totoo.

"I see hindi ka na naniniwala sa akin."