"Hem dünyaları verecek kadar güzel hem ölümü çağrıştıracak kadar karanlık."
İkizler yıllardır birbirinden habersizce hayatlarını sürdürmüştüler. Bir gün iki kardeşin yolları tesadüf denmeyecek bir şekilde restauranttın lavabosunda kesişmişti. Artık...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sürekli Alejandro'yu düşünmem, uzaktan gördüğüm bir iki seferlik anda o gecenin aklıma gelmesi normal miydi? Bir de yetmiyor, bedenim o gecenin yeniden yaşanması için istekle kavruluyordu.
Yok, böyle olmayacaktı. Silip atmam gerekiyordu onu aklımdan. Ben böyle bir kadın değildim. Olmakta istemiyordum.
Aklımı çalan şarkıya odakladım. Canımız sıkıldığından hobi odasına gelmiştik ve şarkı söyleme sırası Sarı'daydı ve çalan şarkı... Harbiden, bu şarkıda neyin nesiydi?
Cidden!
Bu şarkı olamaz!
Bu şarkı bile değildi!
Eylül'le göz göze geldiğimizde, ikimizinde yüzü buruşmuştu. İkimizinde şarkıyı sevmediği yüz ifademizden anlaşılıyordu.
Dondurma gibisin şarkısını söylüyordu. Eminim, sırf gıcıklığına seçmiştir bu şarkıyı.
"Yaz meyvesi tadında, Dondurma gibisin. Birazcık yesem çok çabuk, erir misin? İki tane alırım, paylaşmak güzeldir. Dudaklar buluşsun ya (yok) durdur beni. " Şarkının bu kısmını bizi işaret ederek söylemişti.
Tıkaçla kulaklarımı tıkamak istiyordum. Sesi şarkı sahibinden bile kötüydü.
"Ayy yeter daha fazla dayanamıyacağım ben."
Şarkıyı kapatmamla cırlasada aldırmamıştım. Kimse onun karga sesini çekmek zorunda değildi.
"Ben şarkı söylüyeyimde biraz kulaklarınızın pası silinsin." Sarı suratıma ters ters bakıp kıçını dönmüştü. Kendince trip atıyordu.
"Sen nasıl benim harikulade sesimi dinlemediysen ben de sininkini dinlemeyeceğim." Bunu diyordu ama odadan da çıkmıyordu.
"Harikulade sesim derken... Senin kulaklar gitmiş, kendi sesini hiç duymamışsın herhalde." Eylül lafı çaktı doksana. Haklıydı.
"Senin sesini de gördük." Eylül'ün sesi onunkine bin çekerdi.
"Tamam, sesim pek güzel olmayabilir ama senin sesinin yanında emin ol bülbül kalır benim sesim."
"Sarı ağzını açayım deme! Üçümüzde sesinin iğrenç olduğunun farkındayız. Susup ustanı dinle, birkaç şey kaparsın." Kendimden emindim çünkü sesimi beğeniyordum. Beğenmeseydim ne şimdi ne de başka zaman şarkı söylemezdim.
İkisinide susturmuştum. Şarkılardan söylemek istediğimi seçip şarkı sözlerinin gelmesini bekledim. Açtığım şarkı biraz arabeske kaçıyordu.
Almaxanım ~ Yorgun Yıllarım
Şarkıyı söylemeye başladığımda gözlerimi Sarı'ya çevirdim. Gözlerindeki hayranlığı sezmiştim. 'Ne oldu' der gibi kafamı iki yana salladım. Hemen kendini toparlamıştı. Sesimi beğendiğini göstermek istemiyordu. Onun sesimi beğenip beğenmemesine kalmamıştım. Ben beğeniyordum yeterdi.
