"Hem dünyaları verecek kadar güzel hem ölümü çağrıştıracak kadar karanlık."
İkizler yıllardır birbirinden habersizce hayatlarını sürdürmüştüler. Bir gün iki kardeşin yolları tesadüf denmeyecek bir şekilde restauranttın lavabosunda kesişmişti. Artık...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çürümüş ceset kokusu burnuma geliyordu. Hayır, etrafımda ölü yoktu, etrafımdaki insanların ruhları kokuyordu. Dudaklarında yer edinmiş sahte gülüşleri kimse anlamıyor sanıyordular ama herkes neyin ne olduğunun farkındaydı. Sadece birbirlerini kandırıyordular.
Gözler yalan söylerdi ama dudak çizgisi söylemezdi. Her bir kıvrım içindeki duygunun dışa yansıyışıydı. Onlar fark etmesede, ben fark ediyordum.
Mesela Kenan Loral şuan karşısında duran adamdan iğreniyordu. Anlattığı projeyi dinliyormuş gibi yapsada, her gülümsediğinde alta doğru kıvrılan dudak çizgisi adamdan iğrendiğini gösteriyordu.
"Haziran sen görmeyeli ne kadarda güzelleşmişsin."
Konuşma sonlanmış dört tane eş değiştirmiş Fikret beyin sözleriyle tüm ilgi bana doğrultulmuştu. Gözlerinde yer edinmiş beğeniyle açıkta kalan göğüslerimi ve vücudumu baştan sona süzmüştü.
Sübyancı olduğuna değinmiş miydim?
Dört tane eşide ondan yaşça küçüktü. Altmış beş yaşındaydı ve en son ki karısı benimle yaşıttı. Yani yirmi beş yaşındaydı. Gözünüzde canlanmıştır, nasıl bir pedofili olduğu.
"Fikret bey, biraz daha kızımı böyle izlemeye devam ederseniz, sonuçları sizin açınızdan pek iyi olmaz."
Adamın bakışları umrumda olmasada, midemi bulandırmıştı. Bir erkeğin bakışlarını, hele ki yaşça büyük bir erkeğin tacizci bakışlarını sevmesemde ne yazık ki alışmıştım. Hakkımı savunur ve bakışlarına sahip çıkmasını söylerdim ama biliyordum ki şimdi bu adamı durdurmuş olsam yarın bir başkası olacaktı. Bu yüzden umursamamayı seçmiştim.
Kenan Loral'a gelirsek... Doğru duydunuz, şuan beni savunan kişi oydu. Hiçbir zaman bir yabancıya beni ezdirmemişti. Bunu sahte babalık vasfını göstermek için mi yoksa gerçekten bana değer verdiği için mi yaptığını bir türlü anlıyamamıştım.
"Kenan, Haziran benim de kızım sayılır."
Bir ayağı çukurda adam, Kenan'ın basit sözleri karşısında tir tir titremişti. Kenan Loral cemiyette saygın, aynı zamanda korkulan bir adamdı. Fikret beyin üç buçuk atmasının sebebide buydu. Kenan Loral'in düz sesiyle bu hâle gelmişse bir tık sesi yükselse beşinciyi getiremeden öteki tarafı boylardı.
"Herkes sizin nasıl bir sübyancı olduğunuzu iyi biliyor, merak etmeyin. Beni beşinci karınız yapmayı düşünüyorsanız, avucunuzu yalarsınız."
Hızlı hızlı ve tek tek konuşmuştum. Adam her sözümde ezilip büzülmüştü. Rezil olmasını zevkle izlemiştim.
Bugün ezilirdi yarın yine aynısını yapardı. Böyle piçleri iyi tanıyordum. Bu yüzden laf soksamda içten içe umursamıyordum. Yoksa böyleleri karşısında kendimi çürütmekten başka bir işe yaramazdı.
