"Hem dünyaları verecek kadar güzel hem ölümü çağrıştıracak kadar karanlık."
İkizler yıllardır birbirinden habersizce hayatlarını sürdürmüştüler. Bir gün iki kardeşin yolları tesadüf denmeyecek bir şekilde restauranttın lavabosunda kesişmişti. Artık...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı insanlar sebebsiz yere başkalarının hayatını karartmaya bayılırlar. Bu durum onlar için zevk haline dönüşür. Karanlık ruhlarına işlemiştir. Beyinlerini kullanmaz hâle gelirler. Tek odakları acı çektirmek olur.
Misal seri katiller... Öldürmeye o kadar alışmışlar ki öldürmek onlar için iş haline gelmiştir. Günlük hayatın bir parçasıdır. Sabah sıcak ekmek almaya giden amcaya yaptığı iş ne kadar sıradan geliyorsa seri katiller içinde öldürmek o kadar sıradandır.
Beni ringe çıkarmış yüzünde ölüm arzusu olan bu adamda seri katildi. Kurbanlarını kendisi öldürmesede, o seçip ölüm çukuruna elleriyle itiyordu.
Kim bilir kaç insanı kandırmıştır?
Bundan kazancı yoktu. Tamam, etraftaki insanların yaptığı bahisler nakitsel olarak kazanca soksada ona asıl bunu yaptıran şey aldığı zevkti. Yoksa kafesin etrafına toplanmış kalabalığın yaptığı üç beş kuruşluk bahis, milyon dolarların içinde yüzen cibiliyetsize herhangi bir kazanç sağlamazdı.
"Şimdi karşınızda Japon sumo güreşçimiz Dev Ejder." Fransız hakemin sözleriyle düşüncelerimden sıyrılmıştım.
Sumo güreşçisi mi dedi o?
Hani o dev kadar büyüklükte olan dövüşçüler?
Gözlerim etrafta adamı aramak için gezindi ama boşuna dışarıda aramıştım. Yer bir anda alta doğru çökmüş dumanlar eşliğinde yerin altından dev adam görünmüştü.
Gözlerim yanlış mı görüyordu acaba? Yoksa karşımdaki dev benim rakibim miydi?
Lan adam iki metre boyundaydı!
Yüz elli kilogram civarındaydı!
Memeleri kilosundan aşağı doğru sarkmış!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim küsuratım neydi ki? Ben elli üç kiloydum! Dövüşmeyi biliyordum ama ben bu adamın yanında karınca gibi gözüküyordum. Parmağıyla bana vurması yeterdi. Bir parmağı kafam kadardı zaten.
