Στο κλουβί της αγάπης

Τα πεθερικά

Στο καράβι ο ερεν ήταν πολυ ενθουσιασμένος σε σημείο που του ερχόταν τάση για εμετό.

Λ- Μωρό μου, μήπως έχεις κάτι αλλο; η είσαι άρρωστος;

Ε- Αν εννοείς αυτό που φαντάζομαι, οχι είναι το φυσικό μου, κάθε φορά πιυ αγχώνομαι κάνω εμετό.

Λ- Έλα εδώ να σε
ηρεμήσω λιγάκι.

Είχαν πολλές ώρες μέχρι να φτάσουν στο χωριό του ερεν όποτε πήγανε λιγάκι να κάνουν τα δικά τους μέσα στην καμπίνα τους.

Λίγες ώρες μετά το καράβι έφτασε σε ένα ξερονήσι (που λέει ο λόγος) ένα πολυ μικρό και άσχημο χωριό κείμενο πίσω από κάτι ξερά δέντρα.

Λ- Αυτό είναι το νησί σου;

Ε- Ναι, μπορεί να είναι άσχημο αλλα... Κρύβει πολλές ομορφιές, το ποταμάκι δίπλα στον φούρνο, εδώ μεγάλωσα, όλα αυτά μπορεί για κάποιους να είναι άσχημα και απαίσια αλλα για εμένα είναι ο παράδεισος, κι αν σκεφτείς ότι δεν έζησα και τα καλύτερα παιδικά χρόνια εδώ πριν αποκτήσω την οικογένεια την έχω τώρα.

Λ- Είναι πολύ όμορφα, αλλα εγώ δεν ήρθα μόνο για το χωριό σου, αλλα και για την οικογένεια σου, θέλω να σε γνωρίσω περισσότερο ερεν.

Ε- Και θα με γνωρίσεις.

Εκείνη την στιγμή από μακριά ακούγεται μια φωνή τόσο δυνατή που κόντεψε να ραγίσει το καράβι, ξαφνικά μια γυναίκα κάπου στα 48 έρχεται τρέχοντας πάνω στον ερεν με τα χέρια της ανοιχτά.

-

Το μωρό μου!!!! Μπενν!!! Ήρθε το παιδί!!!!!

Ε- Μαμά... Απο εδώ ο σύντροφος μου,
ο καπετάν Λέβι.

Λ- Ξέρεις πόσο με άναψες τώρα που με είπες συντροφό σου μωρό μου;

Ε- Σσσσ.

- Γεια σου παιδί μου, οι φίλοι του γιου μας είμαι καλοδεχούμενοι στο σπιτικό μας και ειδικά ο γαμπρός μας.

Ε- Γαμπρός σας;

- Ερεν εσυ να πας να στρώσεις το κρεβάτι σας για το βράδυ, έλα παλικάρι μου...

Ε- Τι έγινε μόλις τώρα;

Αφού κάθισαν να φάνε όλοι πήγαν για ύπνο εκτός από τον λεβι και τον ερεν που απλά κάνανε χουζουρες στο κρεβάτι.

Τέλος