Στο κλουβί της αγάπης

Το ταξίδι του μέλιτος

Την επόμενη μέρα ο Λέβι και ο ερεν ξύπνησαν φάγανε πρωινό ετοίμασαν και τα τελευταία πράγματα που τους είχαν μείνει και τα φόρτωσαν στο καράβι χαιρετώντας την οικογένεια τους.

Λ- Δυστυχώς δεν βρήκα πουθενά καλό ξενοδοχείο...

Ε- Γιατί να μείνουμε σε ξενοδοχείο;

Λ- Τι εννοείς;

Ε- Εννοώ ότι μια χαρά ήμαστε στο καράβι, δεν χρειάζεται να χαλάσεις λεφτά για ξενοδοχείο.

Λ- Αγάπη μου, ειναι το πρώτο μας ταξί με το καράβι ως παντρεμένοι, θέλω να το ευχαριστηθείς.

Ε- Μα το έχω είδη ευχαριστηθεί, δεν ήμουν ποτε τον ακριβών πραγμάτων, όπως είμαστε τώρα υ καλά, αρκεί που σε έχω δίπλα μου.

Λ- Ερεν...

Ε- ;

Λ- Σε θέλω...

Ε- Λέβι αγάπη μου μάλλον πρέπει να το κοιτάξεις αυτό.

Λ- Ποιο;

Ε- Ότι και να πω ότι
και να κάνω σε ερεθίζει.

Λ- Εγώ φταίω που είσαι τόσο σέξι;

Ε- Λέβι...

Αφού όπως είπε και ο Λέβι ήταν το πρώτο τους ταξίδι με το καράβι ως παντρεμένοι, το εκμεταλλεύτηκαν και ειδικά όλους τους χώρους του καραβιού ξέροντας πολυ καλά ότι είναι μόνοι τους.

Λ- Λοιπόν... Μπορεί να έγινε το δικό σου και να μην πήγαμε σε ξενοδοχείο αλλά αυτό θα το υποστείς, τώρα που πλησιάζει μεσημέρι θα πάμε να φάμε σε ένα χωριό ποιο κάτω που έχει μια τέλεια ταβέρνα με καταπληκτικά παιδάκια.

Ε- Κανένα θέμα.

Έτσι και έγινε, μόλις έφτασε το μεσημέρι έφτασαν κι αυτοί στην ταβέρνα που ο Λέβι έλεγε, κάθησαν σε ένα τραπέζι και παρηγγειλαν παιδάκια, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα, τζατζίκι, και ένα μπουκάλι καλό κρασί.

Λ- Ελπίζω να ξέρεις να τρως παιδάκια;

Ε- Ναι, είναι τα αγαπημένα μου, η μητέρα μου τα έκανε κάθε Σάββατο.

Λ- Ξέρεις... Το εννοούσα
αυτό που σου είχα πει.

Ε- Ποιο;

Λ- Θέλω να σε ξανά παντρευτώ.

Ε- Έτσι θα το πάμε βρε αγάπη μου; κάθε βδομάδα θα ρίχνουμε και έναν γάμο;

Λ- Εγώ αν γινόταν θα σε
παντρευόμουν κάθε
δυο δευτερόλεπτα.

Ε- Είσαι τρελός;

Λ- Για εσένα ναι.

Ε- Τρώγε.

Λ- Εσένα;

Ε- Μετά.

Λ- ;

Ε- Φάε όλο σου το φάει
και μετά σου κάθομαι.

Λ- Άμα ειναι έτσι θα φάω και τα πιάτα μαζί με τις χαρτοπετσέτες.

Ε/Λ-  🤣🤣🤣🤣

Μόλις φάγανε πήγανε μια βόλτα να δουν μαγαζιά, μαγεμένοι και οι δυο έβλεπαν βιτρίνες που δεν θα ήταν για πολυ κενές γιατί όπου να νε θα ξεκινούσαν να στολίζουν για τα Χριστούγεννα, λαμπάκια, μπάλες, δέντρα, αστέρια χρυσά και ασημένια, δώρα και κόκκινες και πράσινες κορδέλες.
Ο Λέβι παρατηρούσε τον ερεν που κοιτούσε μια άφησα με έναν Άγιο Βασίλη με τις ώρες, τι να σκεφτόταν άραγε;

Λ- Που θες να περάσουμε τα Χριστούγεννα φέτος; είναι τα πρώτα μας μαζί που θα περάσουμε.
Ερεν; ερεν; ερεν είσαι καλά;

Ε- Ε; ναι ναι καλά είμαι...

Λ- Τι σκεφτόσουν;

Ε- Τίποτα όλα καλά.

Λ- Ερεν.

Ε- Σκεφτόμουν ότι...
Σαν αύριο πέθανε η μικασα.

Λ-  ........ Μωρό μου... Αύριο ειναι τα γενέθλια σου...

Ε- Το καλύτερο δώρο που έχω πάρει...

Λ- ........

Ε- Είσαι εσυ.

Λ- ;

Ε- Μπορεί να ήρθες λίγους μήνες πριν αλλα ήρθες.

Λ- Ερεν...

Τέλος