အပိုင်း(၂)
ကျွန်တော် ကားပေါ်တက်ခါနီး အချိန်အထိ ဂျက်ဆီဟာ ပါးစပ်တဖြဲဖြဲ နှင့် သူ့မျက်လုံးတွေဟာ ပန်းရောင်သံကြိုးတွေနှင့် ခြေ၊လက်တွေ အချည်ခံထားရတဲ့ ကျွန်တော့် ကျေးကျွန်လေးဆီ ရောက်နေဆဲပဲ။
အဲဒီ မျက်လုံး အကြည့်နှင့် အဲဒီ စပ်ဖြဖြဲ ရယ်ပုံ ၊ရယ်နည်း ကို ကျွန်တော် မကြိုက်ဘူး။သို့ပေသိ မကြိုက်ဘူး လို့ ပြောရမှာကိုလည်း ကျွန်တော် တွန့်ဆုတ်သည်။
ဂျက်ဆီနှင့် ကျွန်တော်ဟာ အသွင်မတူပေမယ့် ငယ်ပေါင်း အကြောင်းသိတွေ မဟုတ်လား?။
ဒါကြောင့်မို့ သူ့အပြုံး၊သူ့အကြည့်တွေကို မသိချင်ယောင် ဆောင်လိုက်လေသည်။
"လာ ကားပေါ်တက် ကောင်လေး။
အော် ဒါနဲ့ မင်းမှာ နာမည်ေရာရှိရဲ့လား"?
"ရှိပါတယ် အရှင်"
"ဘာတဲ့လဲ?
မင်းနာမည်က......"
"ဖီးလစ် "
"ကဲ ဖီးလစ် ကားပေါ်တက်တော့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အရှင်"
ဖီးလစ်က ကားပေါ်တက်လိုက်သည်။ကျွန်တော်လည်း လိုက်တက်မည် ့ဆဲဆဲ၌ ဂျက်ဆီက လမ်းမကြီးကို ကူးလာကာ ကျွန်တော့်ဆီသို့ လျှောက်လာတာကို မြင်လိုက်ရတာကြောင့် ကားပေါ်ကို မတက်သေးပဲ ရပ်စောင့်ပေးလိုက်သည်။
"ဟေး အက်......
မင်းကြိုက်လား မကြိုက်လား မသိလို့
ငါ့ကောင်လေးတွေ နဲ့ လဲမသုံးချင်ရင်လည်း ရက်သတ္တပတ် တစ်ပတ်လောက်တော့ မင်းကောင်လေးကို ငါ့ကို ငှားပေးအုံးနော်"
စိတ်ထဲက အတိုင်းသာဆို ငယ်သူငယ်ချင်း သာ မဟုတ်ရင် အဲဒီနေရာမှာပင် ဂျက်ဆီ့ကို ထိုးချပစ်လိုက်ချင်သည်။
စိတ်ကို ထိန်းလိုက်ကာ နေကာ မျက်မှန်ကို ကောက်တပ်လိုက်လေသည်။ဒါမှပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရန်လိုနေတဲ့ မျက်လုံးတောက်တောက်တွေကို ဂျက်ဆီ မမြင်မှာလေ။
ဖျတ်ကနဲ ကျွန်တော့်လက်က ဂျက်ဆီ့ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်ပြီးသား ဖြစ်နေပြန်ပါပြီ။
"မင် း
ပြောစရာရှိရင် နောက်မှပြော။
ငါ
အခု မရတော့ဘူး။
အိမ်ကို အမြန်ပြန်မှ ဖြစ်တော့မယ်"
YOU ARE READING
ခန်းစက်တော်ေဆာင်တွင်းက အချစ်ရဲ့ အကျဉ်းသား🔞
Romanceငွေဝယ်ကျွန်ခေတ်ကို ပြန်သွားကြည့်ရကြရအောင်။ အဲဒီခေတ်က ကြေးရေတတ် လူတန်းစား တစ်ချို့က တိတ်တိတ်ပုန်းဂေးနေကြတယ် ဆိုကြပါစို့။ သူတို့လို လူတွေ အတွက် ကောင်ငယ်ချောချောလေးတွေကို အလှဆင်ယင်ပြီး ကိုယ်လုံးတီး လမ်းလျှောက်ပြခိုင်းပြီး လေလံတင် ရောင်းချတဲ့ တိတ်တိတ်ပု...
