Asel, sorunlarından sorgulamadan, kaçarak kurtulabileceğini zanneden, sessizliğe alışmış kırılmaktan korkan narin bir kızdır. Bir gün, her zamanki gittiği kafenin karşısındaki mezarlıkta bir adamla tanışır. Mezarlıkta tanıştığı çaresiz adama karşı k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 9:
"Bir Kere Gelir."
Asel Hazen Elyel
Acı, geçer derler. Bir çok filozof bu fikri savunur. İnsan için acı çekmek, hayatının bir parçasıdır. Her gece düşünürüm, bu kadar acı yaşamı törpülemez mi? Yoksa yaşamımız törpülendiği için mi büyürüz? O zaman ölmek için belirli bir acı gerekir, törpü en sonunda dibi görür.
Yani tükenmiş bir ruhun neresi törpülenir ki daha?
Filozoflar nedense bunu açıklayamamış gibi geliyordu bana. Hayat, acının ta kendisidir; belki de değildi. Belki de benim gördüğüm şey hep buydu. Belki de mutluluk denen şeyin kırıntılarıyla yetinirken acının beni güçlendirdiğine inandırmıştım kendimi. Ama bu acı, beni zayıflatıyordu.
Aslında ben acı bile çekmiyordum, insan hiç görmediği birinin yasını mı tutar, yoksa her gün ateşli nöbetlerini izlediği kişinin yasını mı?
Derin bir nefes aldım, düşünecek halim yoktu ki. Sadece merak ediyordum. Annem bizi nereye götürmüştü o gün? Belki de teyzemden öğrenebilirdim. Yutkundum.
Uzun zamandır annemin geçmişini kurcalamıyordum. En son kurcaladığımda annem... Banyoda elimi yüzümü yıkadım, Berra terasta gökyüzünü seyrediyordur belki diyerek ikinci kata çıktığımda hepsinin orada olduğunu gördüm. Berra hararetli bir şekilde bir şeyler anlatan Buğra'yı dinliyordu. Ama aklının başka bir yerde olduğu belliydi. Beni gördüğünde duraksadı elini salladı. Gülümsedim.
Kapıyı açıp teyzeme sarıldım ve Buğra'yı ittim. Hava soğuktu.
"Ne dedi sonra?" diye sordu Berra.
"Anlaşamıyoruz biz, anlamıyorsunuz." Muhabbetin ne olduğunu hemen anladım: Reyyan ve Buğra.
Aynı bölüme gitmeseler de aynı kampüstelerdi. Benden daha çok görüşüyordu Reyyanla. Gerçi, ben sebebini biliyordum.
"Oğlum, anlaşamayacak ne var, sen seviyorsun. O da seni seviyor belli. Ayrıca çok tertipli, düzenli bir kız. Saygılı da. Sadece... İnsana göre düşünceleri şekilleniyor belki." Berra şokla annesine baktı. Dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Olabilir." Diye mırıldandı Berra. Bunu fark etmediği için mi şaşırmıştı
Berra gözlerini devirip kollarını göğsünde birleştirdi.
"Of ana-kız didişmenizi izlemek için geldim ama sahura kadar proje yapmaya gidiyorum." Üzülerek ilerleyen Buğra'nın arkasından Berra "Şükürler olsun rabbime." Dediğinde, kıkırdadım. Teyzem omzumu tuttu.
