Denemeye Değer

İLK GÖREV

Notun verdiği şoktaydım. Umay ve Pars birbirlerine bakıyorlardı. Pars Umay'a

"Böyle bir şeyi bekliyorduk" dedi.

"Çabuk oldu! " dedi gergince.

"Maruf Abi'de buluşalım" dedi ve kontağı çevirdi. Umay da motora doğru yürüyordu.

"Ben de gelmek istiyorum"

"Geç kalıyorsun"

"Bir kaç saatten bir şey olmaz" dedim ve ilk kez birbirimize itirazlarımızı uzatmadık. Sanırım benim korkum onun ağrıları buna müsaade etmiyordu.

Maruf abi notu beyaz masanın üzerine koymuştu. Hepimiz nota bakıyorduk. Pars yaralarını temizlemeye çalışıyordu. Belki benim temizlemem daha doğruydu ama bu kadar çok yarayı iyileştirmek yerine daha kötü duruma getirirdim. Muhtemelen.

"Bizim notumuzu cevaplamaktan çok kendi notunu bırakmış gibi duruyor" dedi Maruf Abi düşünceli düşünceli.

"İhanet eden kim o zaman? " dedi Umay. Kafamı bir Maruf Abi'ye bir Umay'a çeviriyordum.

"Soner! " dedi Maruf Abi ciddi bir ifadeyle. Sesi normalden kırık çıkmıştı.

"Neden bu kadar büyüttüğünü anlamıyorum! "diye isyan ediyordu Umay. Merakımı daha fazla gizleyemedim.

"Soner kim? "diye sordum.

Maruf Abi de Umay da cevap vermiyordu. Göz göze bile gelmiyorduk. Sessizliğin içinden bir ses "Babam " dedi. Sesin sahibini aradım. Pars'tı ama bunu hiç söylememiş gibi yarasını temizlemeye devam ediyordu.

Şaşkınlığımdan gözlerimi kısmış emin olmak için odadaki birinden bir mimik görmeye çalışıyordum. Ama Pars dışında olaya dahil olan yoktu.

Yerimden kalkıp Pars'ın yanına oturduğum sırada Umaylar da odadan çıkıyordu. Kapıyı sertçe kapatıp uzaklaştılar. Sessizce bekliyordum ve O anlatmaya başladı.

"Babam avukat, uzun süre Rogan'ın avukatlığını yaptı. 4 ay öncede babama bir dava getirdi. Babam kabul etmediği gibi Rogan'ın aleyhine mahkemeye deliller verdi. Rogan hapisten rüşvetle kurtuldu. Ama babamın başına bela olmaya devam etti. Onu benimle tehdit ediyordu. Bende Maruf Abi ve Umay'la bu adamın kökünü kazımaya karar verdim. Babamdan uzaklaştırmak için İstanbul'a geldim. Oda peşimden buraya geldi. " dedi. Anlatırken sesinde tek bir duyguya rastlamamıştım. Ne bir sevgi ne şüphe ne de bir pişmanlık...

Diyecek hiçbir şey bulamıyordum. Rogan'ın gözü dönmüşlüğüne kendinden kaç yaş küçük birine zarar vermeye çalışmasına inanamıyordum.

"Başaracaksın! " dedim gözlerimdeki inançtan güç alıp onunda gözleri parladı.

"Evet, sen yanımda olduğun süerece kesinlikle başaracağım "

"O zaman bugünden itibaren başlıyoruz. Rogan'ı hep birlikte bitireceğiz" dedim.

Heyecanıma kocaman gülüşüyle karşılık verdi. Yerimden kalkıp odanın kapısını açtım. Mutfaktaki iskemleye oturdum. Umaylar da yavaşça odaya gelmeye başladılar. Girer girmez Pars'a bakmışlardı. Pars onaylarcasına başını salladı. Umay rahatlayan bir sırtıştan sonra:

"Aramıza hoşgeldin inan bana sana anlatmak için çok uğraştı" dedi. Memnuniyetimi belli eden biraz şımarık bir gülüş sergilemiştim.

"Hoşbuldum" dedim ve Pars'ın yanına yeniden oturdum.

Maruf Abi Pars'a dönüp "Umay bu gece gözlem yapacak. Bende etraftan biraz bilgi toplayacağım. Hızlanacağız çünkü Rogan sabredecek gibi durmuyor" dedi.