"Minho'm sakin."
"O adamın elleri sana değmişken nasıl sakin olabilirim bebeğim" Minho, Jisung'un içindeki hareketlerini devam etti.
🖕
Minho:
Jisung
Bugün niye okuldan kaçtın
Görüldü atma jisung
Jisung
Jisung:
Hastaydım hocam
Minho:
Eğer dediklerim ile alakalı ise
Jisung:
Merak etmeyin hocam
Onunla alakalı değildi
Zaten bugün hastayım
Gitmeyi planlıyordum hocam
Minho:
Jisung niye sürekli hastalanıyorsun
Jisung:
Astım ve kansızlığım var
Astım hadi neyse de kansızlık yüzünden sürekli hasta oluyorum hocam
Jisung:
Anladım
Jisung:
İyi günler hocam
Minho:
İyi günler
🖕
Kapının çalması ile ayaklanıp kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açtığımda yaklaşık benim yaşlarımda üstü başı toz olmuş bir çocuk ile karşılaştım. "Merhaba, kimsiniz?" Çocuğa sorduğum soru ile sadece omuz silkti. "Bunu bana biri gönderdi. Yaklaşık yirmi, yirmi beş yaşlarında bir adam. Sana bunu vermemi istedi."
"Bu ne?" Çocuk oldukça solgun görünüyordu. "Bilmiyorum, ben sadece paramı almak için getirdim." Para mı? "Para mı?" diyerek içimdekileri dışarı yansıttım. "Evet, adam bana bunu sana getirmem karşılığında bir aylık okul harçlığımı ödeyeceğini söyledi. Kendiside zaten öğretmenmiş."
Ciddi söylüyorum öğretmen diyince midem bulandı. Çocuğun elindekini teşekkür ederek aldıktan sonra bir şey dememe fırsat vermeden merdivenlerden inmişti.
İçeri geçip kapıyı kapattım. Küçük bir termos vardı ve üstündede küçük bir not vardı. Mor minik bir zarfın içinde tam kapanmadığı için gözüküyordu. Küçük zarfın içinden beyaz kağıdı çıkarıp okumaya başladım.
Bizden olmaz Jisung
Ama sende öğrencimsin
Annenin bu akşam eve geleceğini biliyorum
O yüzden iyice hastalanmanı istemem
Lee Minho
Minho acaba bipolar mıydı? Neden durup dururken bana bir şey göndermişti ki? Termosu açıp içine daha bakmadan bile mercimek çorbasının kokusu burnuma ulaşmıştı. Her ne kadar içmek istesem de yine de bunu Minho'nun mu gönderdiğini öğrenmem gerekiyordu.
Jisung:
Hocam
Minho:
İç onu jisung
Ben yaptım
Jisung:
Neden gönderdiniz
Minho:
Altında özel bir sebep arama
Jisung:
Aramıyorum
Sadece neden sabah benden uzak dur dediğiniz kişiye bu kadar yardımcı oluyorsunuz
Minho:
Öğrencimsin
Jisung:
Hocam kusura bakmayın
Haddimi aşmak istemem ama
Bipolar mısınız
Minho:
Evet
Senin için sorun mu var
| Dediğime uyuyor
Jisung:
Hayır
Sadece merak
Teşekkürler hocam
İyi günler hocam
Minho:
Görüşürüz
Minho'nun gönderdiğine artık emin olduğum çorbadan bir yudum aldım. Eğer bu mercimek çorbası ise ben şu ana kadar ne içiyordum? Bu adam niye bu kadar güzel çorba yapmış. Karnımın aç olmamasın rağmen çorbayı bitirince eğer Minho ile ileride yakın olursam bu çorbadan ona hergün yaptırma kararı verip yatak odama geçtim.
Uykuya dalmak üzereyken yeniden zil çalma sesi ile ayağa doğruldum. Kapıyı açtığımda gördüğüm Felix ile yüzüme istemeden tebessüm kondurdum. "Merhaba" koşarak bana sarılınca yılların verdiği huzurla tüm kaslarım gevşemiş ve sabahtan beri banane dediğim olaya ağlamaya başlamıştım. "Şşt, tamam"
Felix'in küçük elleri benim kahverengi saçlarımda dolaşıyor du. Felix, benim sakinleşmemi bekledi, sonra beni içeri sürükleyip koltuğa oturtturdu. "Bak olayları Seungmin öğrenmiş, sana da yakında anlatacak ama biraz bekle." Tamam anlamında başını sallayıp dizine yattım. Lix gerçekten bana iyi geliyor du.
"Bugün Minho bana mesaj attı." Meraklanmış ve yüzünü görüşüme dikmişti. "Bana çorba bıraktırmış bir çocuk ile. Bizden olmaz ama oğrencimsin falan filan demiş."
Felix etrafta göz gezdirip en sonunda termos ve zarfta durduğunda beni nazikçe kaldırmış ve zarfı alıp okumuştu. "Bu adam bipolar mı amına koyayım?" Omuz silktim. "Bence evet."
