ÇIKMAZ(YARI TEXTİNG)

bölüm 20

1 ay sonra Ala'dan devam:
Tam 1 ay olmuştu. Gittiğinden beri, onu son gördüğümden bu yana koskoca 1 ay geçmişti. Normalde 1 ay ya hemen geçer kısa bir süre derdim ama şuan 1 ay sanki koca 1 sene belki daha uzun bir süre gibiydi.Okulum bitiyordu 1 ayda derslere sadece 2-3 kere gitmiştim. Finaller yaklaşıyordu hiçbir şey bilmiyordum ama derdim bunlar değildi. Abim,annem Burağın gittiğini öğrenmişti. Onlara işle alakalı yurt dışına çıktı falan diyip geçiştirmişler. Babası da öyle biliyormuş, kızmış başta niye söylemedi etmedi diye ama Melek teyze her şeyi kılıfına uydurduğu için aceleyle oldu falan demiş yatıştırmış. Abim de başlarda arayıp ulaşmaya çalışmıştı ama ben daha fazla kurcalamasın diye yurtdışı hattı almıştır kendine ulaşamazsın dedim o da aramayı bırakmıştı. Bizden şüphelendiği zaman kız arkadaşım var demişti Burak abime. Abim unutmamış olacak ki onu sorguladı kim ne diye ama ben bilmediğimi,duymadığımı söyledim. Bu arada abimde o kızdan ayrılmıştı ve kısa süreli bir bunalıma girmişti evde derin bir sessizlik olmuştu 3-4 gün. Sonrasında tabi ki hızlıca toparlanmıştı.Derya sağolsun bana derslerden sonra aldığı notları her gün atmıştı ama ben açıp okumaya zahmet bile etmemiştim. O kadar çok yanımda olmuştu ki gerçekten kötü gün dostuydu. Melek teyzeyle o tartışmamızdan sonra bir daha denk gelmemiştik başbaşa. Artık bize de çok fazla gelmiyordu,annemle her gün her gün konuşmuyorlardı bile anneme de cephe almıştı sanırım beni doğurduğu için. O son tartışmamızdan sonra Burağı bulmak için bir ipucu aramıştım deli gibi her yerde. Abimden başka arkadaşları varsa onlara ulaşmaya çalıştım bir ikisine de ulaştım ama kimsenin haberi bile yoktu. Sosyal medyalarının hepsini kontrol ettim aktif olduğu bir an var mıdır diye, yeni hesap açtıysa diye tüm kullanıcı adlarını denedim ama hiçbir şey bulamamıştım. Bugün de son çare olarak şirkete gidecektim. Onun bölümünde çalışan kişilerle konuşup bir şeyler bulmaya çalışacaktım.
Aylar sonra ilk kez makyaj yapmıştım. Saçlarıma da kahkül kestirmiştim 3 gün önce değişiklik biraz iyi gelmişti. Beyaz tişört ve jean giyip evden çıktım. Şirkete otobüsle nasıl gidilir bilmediğimden taksiye bindim. Yaklaşık yarım saat sonra gelmiştim taksiden inip önümde ki binaya baktım yaklaşık 15 kat saymıştım. Yüksekliği çok ürkütücü duruyordu. Elle tutulur bir bilgi bulabilmek dileğiyle içeri girdim. Girişten geçtikten sonra sekreter kızın yanına gittim.
"İyi günler, eski çalışanınız Burak Bilgin kaçıncı katta çalışıyordu acaba benim kendisinin katında çalışan arkadaşlarıyla görüşmem gerekiyor."

"Burak Bey 7.katta çalışıyordu ama böyle bir iznimiz yok malesef."

"Bakın hanımefendi çok kısa sürecek Burak,bir anda ortadan kayboldu annesi babası perişan bende bir şey biliyorlarsa sadece sorucam inicem lütfen yardımcı olun zor durumdayım."

"Peki madem size 15 dakika veriyorum lütfen sorun çıkarmadan sorun ve gidin."

"Çok teşekkür ederim hiç sorun olmayacak."
Aceleyle asansöre binip 7 yazan tuşa bastım. Geldikten sonra indim ve etrafa bakındım böyle tahmin etmemiştim şimdi nasıl herkese soracaktım.
Bir kaç gördüğüm kişiye sorular sordum ama haberleri bile yoktu neredeyse.
Bir kaç kişi daha derken ümidimi kaybetmiştim kimse kimsenin umrunda değildi burada. Saate baktığımda 15 dakikanın dolmasına az kaldığını gördüm ve gözlerim dolu şekilde geri aşağı indim. Şirketin önüne kadar dayanabildi gözyaşlarım, kenara çöküp ağlamaya başladım.
"Allahım yardım et nolur bulayım artık onu 1 aydır uğraşıyorum gücüm kalmadı benim." diye kendi kendime sızlanıp ağlarken yanıma birinin yaklaştığını farkettim. Hemen gözyaşlarımı silip oturduğum yerden doğruldum.
"Hanımefendi iyi misiniz?"
Adama dönüp baktığımda 30-35li yaşlarda olduğunu düşündüm. Hafif kumral bir rengi vardı. Gözleri ela renkti ve güneşte parlıyordu. Orta yaşlı iyi görüntülü biriydi.
"Teşekkürler."diyebildim.